Ο ανταγωνισμός μεταξύ των παικτών στα διάφορα πεδία μάχης της Μέσης Ανατολής έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι αποκλειστικά και μόνο πολιτικός, οικονομικός ή και στρατιωτικός. Ας ξεκινήσουμε με τα σημεία των καιρών, με όλα αυτά που συνθέτουν τη σαουδαραβική προσπάθεια «περεστρόικας» του ΜBS (του διαδόχου του θρόνου Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν).
Η αρχή έγινε με τις γυναίκες, με μέτρα σαν την άρση της απαγόρευσης να οδηγούν, την παροχή άδειας να παρακολουθούν και να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες, τη φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος μείξης των φύλων σε δημόσιους χώρους, την παροχή περισσότερων ευκαιριών για εργασία και διασκέδαση.
Η συνέχεια περιελάμβανε την ανοχή στην πώληση προϊόντων που αναφέρονταν σε ή σχετίζονταν με δυτικές, μη μουσουλμανικές εορτές (κόκκινα τριαντάφυλλα στις 14 Φεβρουαρίου, στολές στο Χάλογουιν, ακόμη και έλατα –με κάποια διακριτικότητα βεβαίως– τα φετινά Χριστούγεννα), την παροχή άδειας για τη διοργάνωση του μεγάλου φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής Middle East Beast Sandstorm που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 16 και 19 Δεκεμβρίου λίγο έξω από το Ριάντ (1), ακόμη και την προπαγάνδιση αυτού του πιο μετριοπαθούς σαουδαραβικού Ισλάμ από την Παγκόσμια Ισλαμική Λίγκα (δηλαδή, εκείνη ακριβώς την οργάνωση που, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, είχε αναλάβει την προσπάθεια εξαγωγής του ουαχαμπικού μοντέλου σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο).
Προφανώς και τα κίνητρα είναι κυρίως οικονομικά. Αλλωστε, το βασίλειο βρίσκεται πολύ πίσω, σε σχέση με τους άμεσους ανταγωνιστές του, στον δρόμο του ανοίγματος της κοινωνίας και της οικονομίας του και στην προσπάθεια απομάκρυνσης από την απόλυτη εξάρτησή του από την εκμετάλλευση του τεράστιου ορυκτού του πλούτου. Στο πεδίο αυτό, δηλαδή στο πεδίο της προβολής ενός φιλελεύθερου προφίλ που θα γίνει αρεστό στη Δύση και θα βοηθήσει στην προσέλκυση τουριστών και επενδυτών, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα επικρατούν κατά κράτος.
Για το πρώτο, το Μουντιάλ του 2022 είναι η χρυσή ευκαιρία για να σβήσει τους ψιθύρους για διαφθορά και χρηματοδότηση τρομοκρατικών ενεργειών. Η αξιοποίηση αυτής της ευκαιρίας επιτρέπει τα πάντα, ακόμη και τη δέσμευση ότι τα δικαιώματα των δυτικών τουριστών-μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας θα γίνουν πλήρως σεβαστά.
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα φαίνεται ότι εξ αρχής έχουν κάνει τη «σωστή» επιλογή: να αφήσουν το Ισλάμ εντελώς έξω από την εξίσωση. Είναι μια επιλογή που η Σαουδική Αραβία δεν έχει ακόμη το περιθώριο να κάνει, όπως άλλωστε φάνηκε και από πρόσφατη φάτουα του μεγάλου μουφτή (απάντηση σε πρόσφατο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ) με την οποία η ομοφυλοφιλία χαρακτηριζόταν ένα από τα αισχρότερα εγκλήματα και καταδικαζόταν το παγκόσμιο ρεύμα διαστροφής που απογυμνώνει την ανθρωπότητα από την ηθική της διάσταση.
Σε κάθε περίπτωση, η, έστω και φαινομενική, ανά πάσα στιγμή αναστρέψιμη και υιοθετημένη για καιροσκοπικούς καθαρά λόγους, προσπάθεια της Σαουδικής Αραβίας να αυτοπροβληθεί ως υπερασπίστρια ενός «μετριοπαθούς» Ισλάμ, που απομακρύνεται από το σκληροπυρηνικό, ουαχαμπικό παρελθόν της, αφήνει χώρο σε άλλες χώρες που επιθυμούν να αναλάβουν τον ρόλο του πρόμαχου του σουνιτικού Ισλάμ. Αυτό δε συμβαίνει σε μια εποχή που το κέντρο βάρους των εξελίξεων στον μουσουλμανικό κόσμο δείχνει να ακολουθεί τη γενικότερη μετακίνηση της διεθνούς πορείας των πραγμάτων από τον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο στον Ινδικό και τον Ειρηνικό.
Στο Πακιστάν, τη χώρα που μπορεί να αναδειχθεί σε καταλύτη του ισλαμιστικού ριζοσπαστισμού για το 2022 και υπό την ανοχή του πρωθυπουργού Ιμράν Χαν, η δύναμη του ισλαμιστικού και εθνικιστικού κινήματος Tehreek - e - Labbaik Pakistan (2) (TLP) ενισχύεται συνεχώς, με αποτέλεσμα να μη λείπουν ενέργειες τυφλής και αταβιστικής βίας, όπως το λιντσάρισμα, στις αρχές Δεκεμβρίου, ενός αλλοδαπού διευθυντή ενός εργοστασίου που απλώς ξεκόλλησε από έναν τοίχο ένα έμβλημα του κινήματος.
Τόσο το TLP όσο και οι Πακιστανοί Ταλιμπάν (ΤΤP) βγαίνουν ενισχυμένοι και από τα τεράστια προνόμια που έχουν δοθεί στους Κινέζους επιχειρηματίες που επιδιώκουν να μετατρέψουν το λιμάνι της Γκουαντάρ στον κύριο εμπορικό κόμβο της πρωτοβουλίας «Μια Ζώνη, Ενας Δρόμος» στον Ινδικό. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις κοινωνικής αντίδρασης, το Ισλάμ χρησιμεύει ως ο αναπόφευκτος αγωγός αισθημάτων απόγνωσης, περιθωριοποίησης και κατωτερότητας.
Και στο σημείο αυτό το κενό που έχουν αφήσει άλλες χώρες μοιάζει να καλύπτεται από την Τουρκία. Για το παιχνίδι που επιδιώκει να παίξει στον σουνιτικό κόσμο ο Ερντογάν, η οικονομική καταστροφή όχι μόνο δεν αποτελεί τροχοπέδη, αλλά, το αντίθετο, είναι πλεονέκτημα. Είναι η απόδειξη της στοχοποίησης της χώρας του από τη διεθνή τοκογλυφία και το θεμέλιο του λόγου που χρησιμοποιεί, του λόγου της ισλαμιστικής, εθνικιστικής ανωτερότητας που θα οξυνθεί και θα γίνει ακόμη πιο βιτριολικός μέσα στο 2022.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=12481