Τον Μάρτιο του 2002, στην ευρωπαϊκή Σύνοδο της Βαρκελώνης αποφασίστηκε η απελευθέρωση της ενέργειας. Η απόφαση άρχισε να εφαρμόζεται από το 2004 με διακηρυγμένο στόχο την κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου, ώστε το κοινό να μπορεί να κάνει ελεύθερη επιλογή παρόχου και οι διανομείς να μπορούν ελεύθερα να ανοίγουν εταιρείες.
Υπήρχε όμως ένα μικρό πρόβλημα: οι νέοι πάροχοι δεν είναι παραγωγοί και επομένως δεν καθορίζουν αυτοί την τιμή της αγοράς. Οπότε όταν οι διεθνείς τιμές ανεβαίνουν, πρέπει να αυξάνουν τις τιμές για τους πελάτες τους. Έγκυρα γαλλικά μέσα ενημέρωσης, με αφορμή μια απίθανη απόφαση της κυβέρνησης Μακρόν την Παρασκευή, λένε ότι για να λυθεί αυτό το πρόβλημα ψηφίστηκε νόμος το 2011 που υποχρεώνει την EDF, τη γαλλική ΔΕΗ δηλαδή, να πουλάει στους ανταγωνιστές της ένας μέρος της ενεργειακής παραγωγής της σε χαμηλή και προκαθορισμένη τιμή. Που σημαίνει ότι έκτοτε επιχορηγεί τους ανταγωνιστές της για να μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί έναντί της!
Τώρα το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών υποχρέωσε την EDF να δίνει στους ανταγωνιστές της ακόμα 20 τεραβάτ πέρα από τα 100 τεραβάτ ανά ώρα τον χρόνο που ήδη τους πουλούσε. Ο διευθυντής της αντέδρασε γιατί συμβαίνει κάτι το απολύτως παράλογο: αυτή τη στιγμή η εταιρεία είτε έχει κλειστά κάποια πυρηνικά εργοστάσιά της κάνοντας έργα βελτίωσης είτε φτιάχνει καινούργια. Υπάρχει μικρότερη δηλαδή εγχώρια παραγωγή ενέργειας οπότε η ίδια η EDF αγοράζει για τις ανάγκες της πανάκριβο ρεύμα από το εξωτερικό, σε τιμή 200 ευρώ το μεγαβάτ ανά ώρα.
Σύμφωνα με την απόφαση της Παρασκευής, για να μη φτάσουν αυξήσεις ύψους 35% στον καταναλωτή, η κυβέρνηση την υποχρέωσε να πουλάει στους εγχώριους ανταγωνιστές της το ρεύμα που αγοράζει πανάκριβα, σε τιμή μόλις 46 ευρώ το μεγαβάτ ανά ώρα. Που σημαίνει ότι τους χαρίζει 8 δισ. ευρώ! Την Παρασκευή 14 Ιανουαρίου, που η κυβέρνηση πήρε αυτήν την απόφαση κατά δικής της εταιρείας, η EDF έχασε 20% της αξίας της στο χρηματιστήριο.
Και το κερασάκι στην τούρτα: οι ανταγωνιστές της EDF δεν είναι καν υποχρεωμένοι να μειώσουν τις χρεώσεις προς τους καταναλωτές. Το υπουργείο Οικονομικών τούς ζήτησε απλώς ευγενικά να το κάνουν, με ποινή, αν αυτό δεν συμβεί, να τους καταγγείλουν δημοσίως! Να προβούν δηλαδή απλώς σε ένα «name and shame», όπως λέγεται στη γλώσσα των τεχνοκρατών.
Η Ευρώπη λοιπόν αποφασίζει τη βίαιη κατάργηση των ορυκτών καυσίμων (βλ. και στην Ελλάδα το κλείσιμο των λιγνιτικών εργοστασίων αλλά εν μέρει και την εγκατάλειψη του EastMed) αλλά στον καθορισμό των τιμών που παίρνουν φωτιά -και όχι προσωρινά- από τις επιλογές της εξαντλεί την αποφασιστικότητά της σε ένα «name and shame». Χαρακτηριστικό επεισόδιο μιας πολιτικο-οικονομικής ευρωπαϊκής εξουσίας που εξυπηρετεί ιδεοληπτικά μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες σε βάρος κρατικών, νιώθει παντοδύναμη και ταυτόχρονα χάνει κάθε επαφή με την πραγματικότητα γύρω της
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=12515