Ο φίλος τον φίλον εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει
Γιάννης, Σιώτος
2022-07-06
Θεριεύει η πανδημία; Αδιαφορία. Φουντώνει ο πληθωρισμός; Θέατρο. Ηλεκτρίζουν οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού ρεύματος; Υποκρισία. Ξερνούν φωτιά οι αντλίες στα βενζινάδικα; Υπεκφυγές. Κοροϊδεύουν τον κόσμο οι σουπερμαρκετάδες, με τις πέτσινες προσφορές (γιατί είναι πέτσινη μια προσφορά που όταν πας να επωφεληθείς ακούς τον υπάλληλο να λέει: λυπάμαι, μας τελείωσε, ελάτε αύριο το πρωί); Σιωπή. Σκάει το κύμα της εγκληματικότητας στο πρόσωπο των νοικοκυραίων; Απραξία. Ανθρωποι και ποντίκια αναμετρώνται στους κάδους για τροφή; Τύφλωση. Πυρκαγιές ξεσπούν σκορπώντας τρόμο; Μοιρολατρία. Ξεσαλώνουν οι εισπρακτικές; Αφασία...
Τους τελευταίους μήνες, που οι περισσότεροι Ελληνες προσπαθούν να βρουν μια σανίδα για να επιπλεύσουν στον ωκεανό των προβλημάτων, η κυβέρνηση το μόνο που παρέχει απλόχερα είναι «τσάι και συμπάθεια» και αν υποψιαστεί ότι οι «πνιγμένοι» αγριεύουν, τότε προσπαθεί να τους γλυκάνει με «μουχλιασμένα βουτήματα». Ολες αυτές οι καταστροφές που αναφέρονται πιο πάνω αντιπροσωπεύουν τον «Γολγοθά» που εκατομμύρια Ελληνες ανεβαίνουν καθημερινά, όχι μόνο αβοήθητοι αλλά -το χειρότερο- έχοντας τη στυφή αίσθηση της εγκατάλειψης και τον απαίσιο φόβο ότι αν στο επόμενο μέτρο αυτής της «πορείας» του μαρτυρίου παραπατήσουν, τότε δεν θα υπάρχει δίπλα τους το κράτος για να τους σώσει. Είναι όλοι;
Προφανώς όχι, αλλά είναι τόσοι ώστε η απόγνωση να μην μπορεί να κουκουλωθεί, όπως αποπειράται να κάνει η κυβέρνηση, υποδυόμενη άλλοτε το «θύμα», άλλοτε τον «συνετό νοικοκύρη» που δεν επιτρέπει παρερμηνείες των κανόνων της «χρηστής διαχείρισης» και άλλοτε τον «συμπονετικό», που δίνει ό,τι μπορεί για να ελαφρύνει τον πόνο του γείτονα. «Και τι να κάνει; Εδώ ολάκαιρη Γερμανία αναρριγά από τις μνήμες του πληθωρισμού που επανέρχεται και του παγερού χειμώνα που την περιμένει», θα αντιτείνουν κάποιοι. Λογικό, αν τα προβλήματα ήταν σαν τις κουτσουλιές.
Περνά το περιστέρι από πάνω, ξελαφρώνει και φεύγει για άλλους ορίζοντες, αφήνοντάς σε να προσπαθείς να βρεις τρόπο να καθαρίσεις το λεκιασμένο σακάκι. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια κοινωνία δεν είναι κουκκίδες σε συγκεκριμένο χρόνο, αλλά ευθείες γραμμές που ξεκινούν από το παρελθόν. Το αν θα καταφέρεις να επιβιώσεις ή αν θα σε καταπιούν εξαρτάται από το τι προηγήθηκε. Και η κυβέρνηση έκανε ό,τι μπορούσε για να μετατρέψει σήμερα το σχοινί σε βρόχο.
Σίγουρα δεν μπορούσε να αποτρέψει την έκρηξη των τιμών της ενέργειας, αλλά μπορούσε να είχε περιορίσει την ενεργειακή εξάρτηση του τόπου και να μην είχε συνδέσει τα τιμολόγια με το χρηματιστήριο ενέργειας. Σίγουρα δεν μπορούσε να αποτρέψει την εκτίναξη του πληθωρισμού, αλλά θα μπορούσε να περιορίσει την κερδοσκοπία. Σίγουρα δεν μπορούσε να παρακάμψει το νέο κύμα της πανδημίας, αλλά θα μπορούσε να το περιορίσει, διατηρώντας στοιχειώδεις περιορισμούς. Σίγουρα δεν μπορούσε να αποτρέψει τη δυσπραγία, αλλά θα μπορούσε να εφαρμόσει μέτρα εισοδηματικής ενίσχυσης -και όχι μόνο - των πιο ευάλωτων ομάδων ώστε να μη χρειαστεί να επιστρέψουν στα σκουπίδια. Σίγουρα δεν μπορούσε να αποφύγει τη συρρίκνωση, αλλά θα μπορούσε να εφαρμόσει πολιτικές που θα εξασφαλίζουν την αυτάρκεια. Σίγουρα δεν μπορούσε να εξαλείψει την εγκληματικότητα, αλλά θα μπορούσε να εφαρμόσει πολιτικές που θα αποτρέπουν απελπισμένους να αντιμετωπίζουν το έγκλημα ως μοναδικό τρόπο βιοπορισμού... Ο κατάλογος αυτών που θα μπορούσε να κάνει αλλά δεν έκανε είναι μεγάλος, αλλά αρκούν οι λίγες επισημάνσεις για να διαλύσουν την ψευδαίσθηση που καλλιέργησε τα τελευταία τρία χρόνια ότι... νοιάζεται.
Σήμερα η κυβέρνηση επιδεικνύει μια κραυγαλέα απάθεια για τα προβλήματα των πολλών και την εκδηλώνει με άρνηση να εφαρμόσει πολιτικές που θα άμβλυναν τις δυσάρεστες επιπτώσεις τους. Ομως ούτε η αδράνεια στο πρόβλημα ούτε η απάθεια στις επιπτώσεις του είναι πολιτικά ουδέτερες. Η άρνηση και η απάθεια δεν είναι ούτε φυγομαχία, ούτε δειλία, ούτε παράκαμψη. Είναι στοιχεία μιας ενεργητικής πολιτικής που εμφορείται από το ρητό «Ο φίλος τον φίλον εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει», η οποία παράγει στοχευμένα αποτελέσματα.
Σκεφτείτε ποιους βολεύουν η απάθεια και ο εφησυχασμός για την έξαρση της πανδημίας. Αναλογιστείτε ποιοι επωφελούνται από την εμφαντική απροθυμία να ελεγχθούν οι μεγαλέμποροι τροφίμων και καταναλωτικών προϊόντων. Υπολογίστε τα κέρδη των βαρόνων του πετρελαίου και της ηλεκτρικής ενέργειας. Θυμηθείτε τι έκαναν οι ακτοπλόοι, όταν οι τιμές των καυσίμων κατρακυλούσαν. Λογαριάστε τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών. Αναζητήστε τις καταγγελίες των συνδικάτων για τις τραγικές συνθήκες διαβίωσης και τα κολοβά μεροκάματα των εποχικών εργαζομένων στον τουρισμό... Και αφού βάλετε ονοματεπώνυμο, θα έχετε έναν σχεδόν πλήρη κατάλογο των... φίλων που ευνοούνται από την... απάθεια.
* δημοσιογράφος, συγγραφέας
Εκτύπωση στις: 2024-04-27
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=12807