Ο αγώνας για την προστασία της εργασιακής αξιοπρέπειας είναι αγώνας για τη δημοκρατία
Ανδρέας, Νεφελούδης
Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2022-07-13
Την εβδομάδα που μας πέρασε ήρθαν άλλα δύο χτυπήματα σε βάρος της αξιοπρέπειας των εργαζομένων. Το πρώτο έχει τα χαρακτηριστικά απάτης, αυτό που συνηθίζει ο κ. Χατζηδάκης, και αφορά την περιβόητη πια ψηφιακή κάρτα εργασίας. Ολη η φιλοσοφία της κάρτας είναι η μοναδικότητά της και το απόρρητο των κωδικών της, ώστε με ασφάλεια ο εργαζόμενος να προστατεύεται από την κάθε λογής εργοδοτική αυθαιρεσία. Ετσι διαφημίστηκε, έτσι νομοθετήθηκε. Ελα όμως που ο ανεπάγγελτος Χατζηδάκης υπακούει σε άλλες εντολές και όχι σε αυτές της νομιμότητας. Ετσι με πρόσχημα την εφαρμογή (δεν αναφέρεται πουθενά στον νόμο αυτό) ευέλικτου ωραρίου προσέλευσης και αποχώρησης από την εργασία, έδωσε τους μοναδικούς κωδικούς των ψηφιακών καρτών και στους εργοδότες, καθιστώντας όλο αυτό το δημιούργημα ένα εργαλείο για ΤΗ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ. Τόσο ξεδιάντροπα και με τόση ωμότητα.
Το δεύτερο ήθελε πράγματι ένα απόλυτα διεστραμμένο μυαλό για να το σκεφτεί και αφορά την παραποίηση κλαδικής ΣΣΕ με Υ.Α. Ξαναλέω, παραβίαση όρων που έχουν συμφωνήσει οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι για τον κλάδο του επισιτισμού και τουρισμού, που κατέστη με απόφαση του ΑΣΕ υποχρεωτική για όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου και που με μια απλή υπουργική απόφαση, η οποία παρουσίαζε την υποχρεωτικότητα, έτσι στα ψιλά, ως κλασική πολιτική απατεωνιά, εισχωρεί μια διάταξη που παραβιάζει τους όρους της κλαδικής που είχαν συμφωνήσει οι κοινωνικοί εταίροι. Είναι αυτό που λέμε ότι αυτοί που μας κυβερνούν είναι κλασικοί πολιτικοί απατεώνες.
Εδώ όμως, πριν εξηγήσω και ως ο προηγούμενος πρόεδρος του ΑΣΕ επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τον τρόπο με τον οποίο καθιστούμε υποχρεωτικές τις ΣΣΕ που είχαν συμφωνήσει οι κοινωνικοί εταίροι, θέλω να τονίσω ότι υπάρχει ένα μείζον θέμα δημοκρατίας και παραβίασης της δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών και του κράτους. Ενας κλάδος εργασίας που εκπροσωπεί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και ένας ομοειδής κλάδος εργοδοσίας που εκπροσωπεί δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις κάθονται σύμφωνα με τον νόμο, συζητούν και αποφασίζουν από κοινού να συμφωνήσουν στους όρους μιας κλαδικής σύμβασης για τους μισθούς, το ωράριο και για όλα όσα καθορίζουν τις συνθήκες δουλειάς στον κλάδο.
Σύμφωνα με τους νόμους και το Σύνταγμα, εκεί τελειώνουν όλα. Οταν συμφωνήσουν τα μέρη, όλα έχουν τελειώσει. Κατατίθεται το κείμενο της σύμβασης όχι προς έλεγχο, αλλά προς κατάταξη στους καταλόγους του υπουργείου Εργασίας και η σύμβαση μπαίνει σε εφαρμογή.
Ας πάμε τώρα στον ρόλο του ΑΣΕ. Οι κοινωνικοί εταίροι έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν, ή το υπουργείο από μόνο του μπορεί μέσω του ΑΣΕ να διαπιστώσει, ότι οι εργοδότες που εκπροσωπούνται από τους φορείς που υπέγραψαν την κλαδική σύμβαση καλύπτουν το 50%+1 των εργαζομένων του κλάδου και να καταστήσει την κλαδική σύμβαση υποχρεωτική για ΟΛΕΣ τις επιχειρήσεις του κλάδου, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ ΣΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ.
Ο Χατζηδάκης και η γραμματέας του, η Στρατινάκη, που ντροπιάζει τον ρόλο του προέδρου του ΑΣΕ (το έχει ξανακάνει το 2014 με τις ομαδικές απολύσεις, πειραματικά, στη Χαλυβουργία) πρόσθεσαν, ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ, μια ρύθμιση για το ωράριο που ΔΕΝ περιλαμβανόταν στη ΣΣΕ, δηλαδή, ενώ η ΣΣΕ μιλούσε για 5θήμερο, 8ωρο την εβδομάδα, αυτοί οι φωστήρες της εργοδοτικής απάτης προσέθεσαν τη δυνατότητα 6ήμερης δουλειάς την εβδομάδα, χωρίς βέβαια να τολμήσουν να θίξουν το 40ωρο. Πράγμα στο οποίο δεν είχαν συμφωνήσει τα μέρη που υπέγραψαν τη ΣΣΕ.
Τα δύο χτυπήματα της κυβέρνησης σε βάρος της εργασίας, η αγνόηση του νομικού πλαισίου, ο ετσιθελισμός για να εκφράσουν ακραία εργοδοτικά συμφέροντα, προκαλούν σοβαρότατα πλήγματα σε βάρος της ίδιας της δημοκρατίας, θίγουν τον πυρήνα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, οδηγούν ευθέως σε μια ιδιότυπη μορφή απολυταρχισμού και ολοκληρωτισμού, αγνοούν πλήρως τη συλλογική διαβούλευση, παραβιάζουν θεμελιώδεις κανόνες της ίδιας της ευρωπαϊκής οντότητας της χώρας. Γι’ αυτό λέω ότι ο αγώνας για την εργασιακή αξιοπρέπεια, αλλά και ο αγώνας για να φύγει αυτή η άθλια κυβέρνηση, εκπρόσωπος των πιο ακραίων εργοδοτικών συμφερόντων, είναι πρωτίστως αγώνας για τη δημοκρατία.
*Μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., πρώην γ.γ. υπουργείου Εργασίας και πρώην πρόεδρος του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας (ΑΣΕ)
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=12812