Ήταν σοσιαλίστρια η Μαρία Αντουανέτα;
Η πολιτική αλλαγή είναι κοινωνική αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Στέργιος, Καλπάκης
iEidiseis, 2022-10-26
«Ο Μητσοτάκης είναι ο μεγαλύτερος σοσιαλιστής που έχει περάσει τα τελευταία χρόνια» αποφάνθηκε πριν λίγες ημέρες ο βουλευτής της ΝΔ κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου. Το επιχείρημά του; Ότι οι επιδοτήσεις στην ενέργεια είναι μορφή αναδιανομής πλούτου. Λίγο νωρίτερα, ο βουλευτής της ΝΔ κ. Κώστας Κυρανάκης είχε δηλώσει ότι η κυβέρνηση δεν μειώνει τον ΦΠΑ στα μακαρόνια γιατί οι πλούσιοι καταναλώνουν περισσότερα. Άρα το κράτος εισπράττει τα περισσότερα έσοδα από αυτούς και το αντίθετο θα ήταν άδικο για τους φτωχότερους. Το ίδιο επιχείρημα είχαν επικαλεστεί οι κ.κ. Σκυλακάκης και Γεωργιάδης σχετικά με τη μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα. Όλα αυτά ακούγονται πολύ σοσιαλιστικά. Είναι όμως; Είναι τόσο σοσιαλιστικά όσο σοσιαλίστρια ήταν η Μαρία Αντουανέτα.
Ερώτημα πρώτο: Για ποιους είναι άδικοι οι έμμεσοι φόροι; Ένας πρωτοετής φοιτητής σε οποιοδήποτε οικονομικό πανεπιστήμιο του πλανήτη γνωρίζει ότι οι έμμεσοι φόροι είναι άδικοι για τα χαμηλά και μεσαία στρώματα, καθώς αυτά καλούνται να διαθέσουν μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους για το ίδιο προϊόν ή υπηρεσία σε σχέση με τα υψηλότερα εισοδήματα. Σε συνθήκες ακραίου πληθωρισμού αυτή η διαφορά οξύνεται. Τα επίσημα στοιχεία για την Ελλάδα είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, τα ασθενέστερα στρώματα διαθέτουν πλέον το 80% του εισοδήματός τους για τρόφιμα και ενοίκιο. Σύμφωνα με το ΙΝΕ – ΓΣΕΕ, το 71% των εργαζόμενων έχει αναγκαστεί να μειώσει την κατανάλωση βασικών ειδών διατροφής. Με άλλα λόγια, ο πληθωρισμός στην Ελλάδα επιβαρύνει περισσότερο τους ασθενέστερους.
Ερώτημα δεύτερο: Κάνει αναδιανομή πλούτου η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδοτώντας τους λογαριασμούς του ρεύματος; Και αν ναι, από ποιους σε ποιους; Από την κυβέρνηση, μέχρι πρότινος, ισχυρίζονταν ότι επιστρέφουν στην κοινωνία τα υπερκέρδη των εταιρειών παραγωγής ενέργειας. Ήρθαν όμως οι κ.κ. Σκυλακάκης και Σκρέκας για να διαψεύσουν τον ισχυρισμό αυτό, λέγοντας λίγο – πολύ ότι μέχρι στιγμής δεν έχουν εισπράξει ούτε ένα ευρώ. Μέχρι τον Ιούλιο 2022 τα υπερκέρδη ανέρχονταν σε πάνω από 2 δισ. ευρώ, ενώ μόνο τον Σεπτέμβριο 2022 αυτά προσέγγισαν τα 500 εκ. ευρώ. Δεν έχουν φορολογήσει ούτε ένα ευρώ από αυτά. Τότε πώς; Την απάντηση την βρίσκουμε στο προσχέδιο του Προϋπολογισμού. Τα έσοδα μόνο από ΦΠΑ ήταν αυξημένα φέτος σε σχέση με πέρσι κατά 4 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, η «αναδιανομή» του «σοσιαλιστή Μητσοτάκη» είναι από τις τσέπες των πολιτών μέσω του ΦΠΑ στις τσέπες του καρτέλ της ενέργειας που κερδοσκοπεί ανενόχλητο στις πλάτες τους.
Ερώτημα τρίτο: Ποια είναι η βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά; Οι ανισότητες. Η Δεξιά θεωρεί ότι οι ανισότητες κινητοποιούν τους ανθρώπους να δουλέψουν περισσότερο, να αναζητήσουν ευκαιρίες, να ρισκάρουν και έτσι αναπτύσσεται η οικονομία και παράγεται πλούτος από τον οποίο κάποια στιγμή στο μέλλον θα επωφεληθεί όλη η κοινωνία. Αντιθέτως, η Αριστερά αγωνίζεται για την μείωση των ανισοτήτων, καθώς όσο αυτές υπάρχουν, διευρύνονται και τείνουν να γίνονται παγιωμένο καθεστώς, το οποίο εν τέλει προσφέρει όλο και λιγότερες ευκαιρίες ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας για την μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων, οδηγεί στον αποκλεισμό και τη φτώχεια. Τα αποτελέσματα της δεξιάς πολιτικής Μητσοτάκη τα βιώνουμε αυτά τα τρία και πλέον χρόνια. Ήδη η Eurostat κατατάσσει την Ελλάδα στις 4 χώρες της Ευρώπης όπου μετά το 2019 αυξάνονται η φτώχεια και οι ανισότητες, ενώ πριν μειώνονταν.
Συμπέρασμα: Η πολιτική αλλαγή είναι κοινωνική αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στις εκλογές και ο σχηματισμός προοδευτικής κυβέρνησης από την πρώτη Κυριακή είναι η μόνη προϋπόθεση για αλλαγή πολιτικής. Με ισχυρό ρυθμιστικό ρόλο του κράτος στην αγορά ενέργειας, τέλος στους μηχανισμούς αισχροκέρδειας στην ενέργεια που παράγουν υπερκέρδη για τα καρτέλ και υπέρογκους λογαριασμούς για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα. Με λίγα λόγια, δικαιοσύνη απέναντι στην αδικία. Δημόσιο συμφέρον απέναντι στα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=12943