Το ανέκδοτο ...των εκουσίων συνενώσεων Νομαρχιών
Δημήτρης, Χατζησωκράτης
Τα Νέα, 2006-08-24
Οι σχέσεις της Νέας Δημοκρατίας με το θεσμό της Αυτοδιοίκησης, με τις μεγάλες θεσμικές και λειτουργικές αλλαγές που απαιτούνταν και απαιτούνται για τη διακυβέρνηση των ΟΤΑ αλλά και με το χαρακτήρα του συνολικού διοικητικού χάρτη της χώρας, ποτέ δεν υπήρξαν αρμονικές. Πολύ δε περισσότερο, δεν είχαν ουδένα οραματικό χαρακτήρα.Για να μην ανατρέξουμε πολύ μακράν στην ιστορία, αρκεί να ενθυμηθούμε, επί τροχάδην, τη στάση του κόμματος απέναντι στις αλλαγές στην Αυτοδιοίκηση της τελευταίας δωδεκαετίας. Αποχή, το 1994 από την ψήφιση του Νόμου για την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Κατά, το 1997 στην ψήφιση της συνένωσης των δήμων και κοινοτήτων σε 1045 νέους δήμους (σχέδιο Καποδίστριας). Πάντα μάλιστα με την επωδό ότι όταν θα αναλάβει την διακυβέρνηση θα τα καταργήσει.
Ευτυχώς τα δυόμισι χρόνια διακυβέρνησης η Ν.Δ. δεν τόλμησε να αλλάξει τίποτα. «Ήλλαξαν αι συνθήκαι»! Στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης η « άρση των αδικιών και των κοινωνικών εντάσεων που έχουν προκύψει από τις αναγκαστικές συνενώσεις του «Καποδίστρια»» (βλέπε κυβερνητικό Πρόγραμμα σελ. 34) πραγματώθηκε με την «αυτονόμηση» των κοινοτήτων Bραχασίου, Mιλάτου, Zωνιανών και Tσαριτσάνης!
Από συνέντευξη του ΥΠΕΣΔΔΑ σε κυριακάτικη εφημερίδα πληροφορηθήκαμε για τη νέα μεγάλη παρέμβαση, στο χώρο τώρα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Διοικητική διαίρεση, πλέον, που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στην αντίληψη της Ν.Δ. για την περιφερειακή συγκρότηση του κράτους!
ΕΚΟΥΣΙΕΣ ΣΥΝΕΝΩΣΕΙΣ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ, λοιπόν, με μια μικρή επιφύλαξη του τύπου: «λαμβανομένων υπόψη των ιδιομορφιών της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης».
Ελλείψει οποιασδήποτε άλλης θεσμικής πρωτοβουλίας, χωρίς καμία σκέψη για την υλοποίηση έστω της προεκλογικής δέσμευσης για «Αιρετό Περιφερειακό Συμβούλιο με αιρετό Πρόεδρο» (βλέπε κυβερνητικό Πρόγραμμα σελ. 36) έρχεται, δυο μήνες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, ο υπεύθυνος Υπουργός να μας διαβεβαιώσει ότι όλα τα υπόλοιπα, που είπαν και υποσχέθηκαν για την Αυτοδιοίκηση και για τις νέες δομές της, θα αποτελέσουν ζητήματα ευρύτερου διαλόγου με τον λαό και τους αρμόδιους φορείς και δέσμευση για την καινούργια κυβερνητική τετραετία.
Και επειδή το μόνο συγκεκριμένο για το νέο τετραετές κυβερνητικό πρόγραμμα που αναφέρθηκε –και ιδίως εν όψει διαμόρφωσης νέου Κώδικα για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση- αποτελούν …οι ΕΚΟΥΣΙΕΣ ΣΥΝΕΝΩΣΕΙΣ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ, θα ήθελα από τώρα πολιτικά να επισημάνω. Έστω θέλοντας να πιστεύω ότι η ιδέα αυτή είναι ακόμη ανεπεξέργαστη…
Φαντάζεστε ως υπεύθυνοι κυβερνητικοί παράγοντες κάποια νομοθετική πρόταση που θα προβλέπει τη διαδικασία- η πλέον δημοκρατική, που θα φαίνεται τουλάχιστον ως τέτοια, θα είναι το δημοψήφισμα- μέσω της οποίας- κατά αντιστοιχία των όσων προτείνετε με τις εκούσιες συνενώσεις δήμων- θα μπορεί να προκύπτει η ενοποίηση Νομών;
Αν ναι, τότε ποια θεωρείτε ότι πρέπει να είναι η συνολική θέση ενός πολιτικού κόμματος για τη συγκεκριμένη διοικητική συγκρότηση της χώρας, για την ευθύνη του για συγκεκριμένο αναπτυξιακό σχεδιασμό στις περιφέρειες που έχει και αναφορά στα ΚΠΣ; Αυτή θα μπορεί να παραχωρείται στην αντίληψη και τη βούληση – έστω και την πλέον δημοκρατικά ειλημμένη- ενός μέρους των πολιτών της επικράτειας; Και η γνώμη των υπολοίπων πολιτών;
Την ευθύνη για τέτοια συνολικά και σοβαρά ζητήματα, που οπωσδήποτε πρέπει να λαμβάνονται μετά από τον πλέον εξονυχιστικό και υπεύθυνο διάλογο, τα κόμματα δεν μπορούν να την εναποθέτουν σε άλλους. Είναι υποχρεωμένα να έχουν θέση και να την ασκήσουν όταν έχουν και την κυβερνητική ευθύνη. Αλλιώς θα τους αναζητείται πλέον το ..άλλο ανέκδοτο με τον Τοτό. Αν το ξέρουν…
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1315