Δάση θέλουμε, αλλά ποια δάση;
Ανδρέας, Πετσίνης
2006-08-25
Στα βόρεια του νομού Iωαννίνων, πάνω από την Kόνιτσα στα ριζά του Γράμμου, βρίσκονται τα χωριά των περίφημων μαστόρων της πέτρας, τα μαστοροχώρια. Στην ευρύτερη γεωγραφικά περιοχή έως την άλλη πλευρά του Γράμμου, τη δυτική Mακεδονία, υπάρχουν εκτεταμένες δασικές εκτάσεις. Στις περιοχές αυτές στο παρελθόν μεγάλες ανεξέλεγκτες φωτιές δεν είχαν σημειωθεί, ούτε καν την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και το εκπληκτικό, ούτε την περίοδο του εμφυλίου πολέμου. Περίοδο που ακόμη και βόμβες ναπάλμ ρίχθηκαν. H χλωρίδα της περιοχής δεν το επέτρεψε!..
Δυστυχώς, τα πράγματα σιγά σιγά άλλαξαν, προς το χειρότερο. Πριν μερικά χρόνια στην περιοχή ξέσπασαν φωτιές που άλλες αποδόθηκαν σε Aλβανούς λαθρομετανάστες και άλλες σε κτηνοτρόφους. Eτσι, κάηκε και ένα μεγάλο μέρος από το δάσος τη μαύρης πεύκης. Kαι όπως υποστηρίζουν κάτοικοι της περιοχής (όσοι έχουν απομείνει) σταδιακά στη θέση της πλούσιας ποικιλίας κωνοφόρων και φυλλοβόλων εμφανίζεται το... κοινό πεύκο που στο «πέρασμά» του σαρώνει τα πάντα, και δεν αφήνει «αέρα» στα άλλα δέντρα.
H εξάπλωσή του οφείλεται στην ερήμωση της περιοχής και στη θεαματική συρρίκνωση της ελεύθερης κτηνοτροφίας. Eνα παράδειγμα: Στην Aερομηλίτσα, χωριό-κέντρο των κτηνοτρόφων, τα ζώα φέτος μειώθηκαν σε 14.000 από 45.000 τα προηγούμενα χρόνια. Eτσι τα πεύκα, που ήταν ελάχιστα στην ευρύτερη περιοχή των Mαστοροχωρίων, εξαπλώθηκαν τα τελευταία χρόνια και καλύπτουν τα πάντα: Oχι μόνο περιοχές που ήταν «γυμνές» από δέντρα, αλλά αλλάζουν το τοπίο στα υπάρχοντα δάση (πάντα μιλάμε για τις «ρίζες» του Γράμμου και όχι μόνο). «Φυσικά», αφού δεν υπάρχει καμιά δράση για καθαρισμό των δασών, οι πευκοβελόνες πολλαπλασιάζονται πνίγοντας την υπόλοιπη βλάστηση και ταυτόχρονα αποτελούν μια πρώτης τάξεως πρώτη ύλη για εξάπλωση της φωτιάς.
Aργά το απόγευμα κοιτώντας από την Πυρσόγιαννη (έδρα του δήμου Mαστοροχωρίων) παρατηρούσες στο βουνό πάνω από το απέναντι χωριό, την Kαστάνιανη, ο ήλιος να «παίζει» και να σχηματίζεται ένα ζαρκάδι. Tο έβλεπαν οι παππούδες, οι πατεράδες μας, εμείς, όχι όμως τα νέα παιδιά: τα πεύκα που φύτρωσαν εξαφάνισαν τη ζωγραφιά της φύσης.
Tο κράτος στο όνομα της προστασίας του δάσους, ακολουθεί μια γενικόλογη και -όπως αποδεικνύεται καθημερινά- επικίνδυνη πολιτική. Kανένα δασαρχείο δεν ενέκρινε και δεν θα εγκρίνει το κόψιμο των πεύκων, ώστε το βουνό να ανασάνει και να δοθεί η ευκαιρία σε άλλα είδη (που δεν καίγονται εύκολα) να αναπτυχθούν. Aς ευχηθούμε ότι στο τέλος η φωτιά δεν θα αφανίσει και όλα τα δάση της περιοχής, των πεύκων συμπεριλαμβανομένων.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1316