Αποχή και ελπίδα
Νίκος, Κοτζιάς
Κυρ. Ελευθεροτυπία, 2006-10-22
Παλαιότερα, σημαντικό τμήμα πολιτών πίστευε ότι τα μεγάλα προβλήματα της χώρας μπορούσαν να λυθούν μέσα από την πολιτική δράση που οργάνωναν τα κόμματα.
Αργότερα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αναζητούσαν μέσα από τη συμμετοχή στα κόμματα τη λύση στα ατομικά τους προβλήματα και μόνο. Σήμερα δε, όλο και περισσότερο εκφράζουν την απογοήτευσή τους από την πολιτική με την αποχή, το λευκό και το άκυρο ψηφοδέλτιο.
Μέσα απ αυτές τις μορφές, όμως, εκφράζουν και μια ελπίδα: ότι θα τεθούν όρια στη συνεχή εξασθένηση της κοινωνικά δίκαιης και δημοκρατικά οργανωμένης πολιτικής. Οτι θα αποτραπεί η παραπέρα υποταγή της στους επιχειρηματίες, στα συντεχνιακά συμφέροντα και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης που θέλουν την πολιτική «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», προϋπόθεση ώστε να προσελκυσθούν στην πολιτική άνθρωποι με οράματα, ικανότητες, πρωτοτυπία σκέψης και δράσης.
1 Κοινό στοιχείο των επιλογών της αποχής, του άκυρου, του λευκού και της οργάνωσης μέσα από μη κυβερνητικές οργανώσεις είναι η κριτική στάση έναντι μιας δημοκρατίας που δεν είναι δημοκρατία της κοινωνίας. Η πολιτική οφείλει να είναι κριτική. Και κριτική σημαίνει να είναι με «τους απέναντι» και τις ανάγκες τους. Στο βαθμό που η πολιτική δεν είναι ούτε κριτική ούτε αποτελεσματική, απογοητεύει τους ψηφοφόρους, τους πολίτες, γυναίκες και άνδρες. Τους οδηγεί να αναζητήσουν αλλού καταφύγιο και έκφραση. Καταφύγιο στην αποχή, διότι η συμμετοχή δεν αλλάζει κάτι και γίνεται αντιληπτή ως σπατάλη χρόνου και κόπου. Καταφύγιο στο λευκό, διότι αυτό αποτελεί τη σημαία που λέει «είμαι ζωντανός, αλλά δεν θέλω να παραδοθώ, ελάτε πίσω στις ανάγκες μου». Καταφύγιο στο άκυρο, που δηλώνει ότι δεν διακρίνεται κάποιος «ικανός να με εκφράσει και αντιπροσωπεύσει».
2 Ολοι οι πιο πάνω πολίτες είναι έτοιμοι να ξαναδώσουν μια ευκαιρία στην πολιτική. Να στηρίξουν καινούρια πρόσωπα που έχουν κάτι να πουν. Που έχουν πετύχει εκτός πολιτικής και μπαίνουν στον πολιτικό στίβο για να υπηρετήσουν την κοινωνία. Να ακούσουν νέες ιδέες και να συγκινηθούν, έστω και με περισσότερες υποψίες απ ό,τι χθες. Ολοι αυτοί οι πολίτες είναι έτοιμοι να στηρίξουν εκείνο το κόμμα που θα δει ως δύναμή του όχι μόνο τους ψήφους που πήρε αλλά και το άκυρο, το λευκό, την αποχή. Που δεν θα φοβηθεί από αυτές τις μορφές πολιτικής επιλογής. Που θα δει σε αυτές την ευκαιρία που δίνεται από όσους δεν θέλουν να τους κυβερνούν μηχανισμοί και αποτυχημένοι πολιτικοί μεγαλωμένοι κατά μερικά χρόνια.
3 Μεγάλο τμήμα όσων δεν επέλεξαν να ψηφίσουν κάποιο ψηφοδέλτιο είναι έτοιμοι να ξαναδώσουν μια ευκαιρία σε εκείνη την πολιτική που θα θελήσει να συναντηθεί με τις αγωνίες τους και θα ξεδιπλώσει το προγραμματικό όνειρο για την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Μια πολιτική δίκαιη, κοινωνικά ευαίσθητη, σύγχρονη, ριζοσπαστική. Ετοιμη να συγκροτήσει επαρκείς δημοκρατικές χωρητικότητες και ικανότητες προκειμένου η Ελλάδα να αξιοποιήσει την παγκοσμιοποίηση και να μη συγκρούεται μαζί της με τρόπο τυφλό ή υποταχτικό.
4 Η αποχή, τα λευκά και τα άκυρα δεν είναι πάντα έκφραση αδιαφορίας προς την πολιτική. Πολλές φορές αποτελούν μορφή διαμαρτυρίας που θέλει να ανατρέψει με πολιτικά μέσα ό,τι κυριαρχεί στην πολιτική. Είναι η ευκαιρία για μια «καινούρια πολιτική», αν δεν θέλει αυτές οι μορφές διαμαρτυρίας να γίνουν εχθρός του πολιτικού. Οταν τα κόμματα αντιμετωπίσουν αυτές τις τρεις επιλογές ως ευκαιρία για το καινούριο, τότε θα έχουν κάνει ένα σημαντικό βήμα προς το μέλλον. Ας μην ξεχνάμε ότι η σπουδαία Χάνα Αρεντ, που αυτό το μήνα γιορτάζουμε τα 100 χρόνια γέννησής της, είχε ορίσει την πολιτική και την ελευθερία ως το «άρχειν». Οχι ως την ικανότητα αρχηγίας, αλλά το «άρχειν» ως το δικαίωμα για μια νέα αρχή στην ίδια την πολιτική.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1426