Ευαισθησία και προκατάληψη
Ελίζα, Παπαδάκη
Αυγή, 2006-11-04
Τα πράγματα αλλάζουν πολύ γρήγορα και δεν προλαβαίνουμε να προσαρμόσουμε τη σκέψη και τη δράση μας στα διαρκώς νέα δεδομένα. Γενική παρατήρηση που ακούγεται κοινότοπη, με συνέπειες όμως: Γιατί όταν απέναντι σε νέα προβλήματα, που μας τρομάζουν και δυσκολευόμαστε να τα κατανοήσουμε, καταφεύγουμε στις απρόσφορες παλιές, οικείες αντιδράσεις, δεν τα αντιμετωπίζουμε. Τα διογκώνουμε και κάνουμε όλη την κατάσταση χειρότερη.Η συμμετοχή στη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Δράσης για το Κλίμα, στην οποία μας καλούν 15 οργανώσεις και κινήσεις το μεσημέρι στο Σύνταγμα, ενέχει μιαν ελπίδα: στο βαθμό που, όπως διαβάσαμε προχθές στην "Αυγή" ότι εύχονται οι διοργανωτές, θα "αποτελέσει την αρχή μιας μακροχρόνιας προσπάθειας να αλλάξουμε όλα όσα αλλάζουν το κλίμα, προτεραιότητες, πολιτικές, συνήθειες, συμφέροντα".
Για την απειλή που συνιστά η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη από το ολοένα περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπουμε στην ατμόσφαιρα, καίγοντας ολοένα περισσότερο πετρέλαιο και άνθρακα για να μετακινούμαστε, για να ζεσταθούμε και για να δροσιστούμε, για να παραχθούν και να μεταφερθούν ως εμάς τα αγαθά που καταναλώνουμε, πυκνώνουν δύο δεκαετίες τώρα οι προειδοποιήσεις των επιστημόνων. Μιαν ολοκληρωμένη οικονομική τεκμηρίωση έδωσε την περασμένη εβδομάδα η έκθεση Στερν. Αλλά δυσανάλογα μικρή προς την απειλή, ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση που προπορεύεται, ήταν μέχρι τώρα η ανταπόκριση. Σωστά επομένως σημείωνε η "Αυγή" ότι η πίεση των πολιτών είναι απαραίτητη για να αντισταθμίσει την ανεπαρκή πολιτική βούληση των κυβερνήσεων.
Για να μη μείνει αφηρημένη διακήρυξη πρέπει όμως να εξειδικευθεί. Γιατί είναι ανεπαρκής η πολιτική βούληση των κυβερνήσεων; Μόνον επειδή δεσμεύονται από τα συμφέροντα των πολυεθνικών του πετρελαίου, των μεγάλων επιχειρήσεων σε πολλούς κλάδους, που κερδίζουν από την παρούσα διάρθρωση της παραγωγής και της κατανάλωσης; Ποιο ήταν τα προηγούμενα χρόνια το πρώτο μαζικό κοινωνικό αίτημα όταν ανέβαινε η διεθνής τιμή του πετρελαίου; Να μειωθεί η φορολογία στα καύσιμα. Αλλά έτσι βέβαια ενθαρρύνεται η διατήρηση και η αύξηση της κατανάλωσής τους. Μια πρόοδος που δείχνει κάποια καλύτερη συνειδητοποίηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ότι στις τελευταίες ανατιμήσεις του πετρελαίου το 2005-06 το αίτημα αυτό είχε υποχωρήσει (σε μας όχι και τόσο). Διόλου δεν φτάνει όμως. Για να μειώσουμε πραγματικά την κατανάλωση αγαθών που η παραγωγή τους συνεπάγεται μεγάλες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, θα έπρεπε να τα πληρώνουμε πολύ ακριβότερα. Αυτό μεταβατικά θα διατάρασσε τον τρόπο ζωής μας, θα προκαλούσε αντιδράσεις και πολιτικό κόστος που συνυπολογίζουν οι κυβερνήσεις.
Στην Ελλάδα πληρώνουμε το οικιακό ηλεκτρικό ρεύμα φθηνότερα από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, όχι μόνο σε ευρώ αλλά και σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, σε σχέση δηλαδή με το εισόδημά μας, και οπωσδήποτε κάνουμε κατάχρηση στην κατανάλωσή του, το καλοκαίρι ιδίως, με τα κλιματιστικά. Οι οικολογικές οργανώσεις μάς παροτρύνουν να σβήνουμε τις συσκευές και τα φώτα που δεν χρησιμοποιούμε, και γενικότερα να κάνουμε εξοικονόμηση. Είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε την αύξηση της τιμής που πληρώνουμε για το ρεύμα, με ένα φόρο π.χ. για τη χρηματοδότηση εναλλακτικών πολιτικών; Ένα από τα τελευταία φιλολαϊκά μέτρα της κυβέρνησης Σημίτη το 2003 ήταν η μείωση της φορολογίας στα καύσιμα για τους αγρότες, που ενθαρρύνει βέβαια την κατάχρηση της ενέργειας στις καλλιέργειες. Τρόπους να κάνουμε λιγότερο ενεργοβόρα τη γεωργία μας, αλλά και την κατανάλωσή μας, καθώς συνηθίσαμε πια να τρώμε τα καλοκαιρινά λαχανικά από τα θερμοκήπια όλο το χρόνο, απαιτώντας χαμηλές τιμές, θα τους συζητήσουμε;
Και φεύγοντας από τα οικονομικά, ας έρθουμε σε ένα επί μέρους ζήτημα, που έχει όμως συμβολική σημασία: στην απόπειρα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να επιβάλει κάποια ρύθμιση στις διαδηλώσεις στο κέντρο της πόλης, όταν ο αριθμός των συμμετεχόντων δεν είναι πολύ μεγάλος να πορεύονται σε μία ή δύο λωρίδες και να μην κλείνουν όλη την κυκλοφορία, η Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της ήταν κατηγορηματικά αντίθετη. Την Τετάρτη χρειάσθηκε να κατέβω με το αυτοκίνητο κάτω από την Αθηνάς για να παραλάβω κάποια πράγματα πολύ βαριά για να τα μεταφέρω με τα πόδια. Για να γυρίσω σπίτι μου, μια απόσταση δύο χιλιομέτρων, χρειάστηκα πάνω από μια ώρα, επειδή είχαν πορεία οι εποχικοί δασοπυροσβέστες που διεκδικούσαν τη μονιμοποίησή τους, και ήσαν κλειστές η Σταδίου, η Πανεπιστημίου και η Βασιλίσσης Σοφίας, ενώ λόγω κάποιων άλλων στο υπουργείο Εργασίας είχε κλείσει και η μισή Αθηνάς και μέρος της Πειραιώς. Είχα μάλιστα την τύχη να το ακούσω στο ραδιόφωνο, κι έτσι μπόρεσα να φύγω μέσω Κολωνού και Κολοκυνθούς για τα Εξάρχεια, αλλιώς θα έκανα περισσότερες ώρες. Οι χιλιάδες τα αυτοκίνητα που ακινητοποιήθηκαν εκείνο το μεσημέρι στο κέντρο με αναμμένες τις μηχανές (κανείς δεν σβήνει τη μηχανή του) έβγαλαν οπωσδήποτε πολλαπλάσια καυσαέρια από τα ήδη πολλά που θα εξέπεμπαν κανονικά. Και αυτό συμβαίνει κάθε τρεις και λίγο...
Ελπίζω η σημερινή κινητοποίηση για το κλίμα να είναι μαζική. Και ελπίζω να φροντίσουμε ώστε όσα αυτοκίνητα βρεθούν γύρω από το Σύνταγμα να μπορούν να περνάνε.
Εκτύπωση στις: 2024-04-18
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1464