Το σοφό παιδί
Γιώργος, Μπράμος
Αυγή, 2006-11-15
Θυμάμαι πως, όταν πρωτοεμφανίστηκε ο "θεσμός" της Βουλής των Εφήβων, περίσσεψαν οι ύμνοι για τη μαχητικότητα και την ωριμότητα της νέας γενιάς. Αναπτύχθηκε κιόλας ένα προστατευτικό περιτύλιγμα κολακείας που εμπόδιζε κάθε αμφισβήτηση για κάποιους από εκείνους τους νεανικούς ενθουσιασμούς που είχαν και στοιχεία συντήρησης, αυταρέσκειας, σοβινισμού, κοινοτοπίας. Με τον καιρό η Βουλή των Εφήβων έπαψε να προκαλεί τα γερόντια και έχει πλέον μετεξελιχθεί σ ένα μπαλκόνι μελλοντικών πολιτικών με έντονο στρώμα λαϊκισμού.Κάποια ανάλογη κολακεία και υμνολογία φάνηκε πως άρχισε να διαμορφώνεται και στις μέρες μας με την επιστολή ενός ακόμα "σοφού παιδιού" που δημοσίευσε η "Ελευθεροτυπία". Ας αποφύγουμε τον πειρασμό της υποψίας, μήπως και η επιστολή είναι "πειραγμένη" από ενήλικο. Ας αποφύγουμε ακόμη την πλειοδοσία σε ενοχές. Υπάρχει γονιός που να μην έχει τέτοια αγκάθια στην ψυχή του και παιδί που να μην το τρώνε αντίστοιχα παράπονα;
Τα αυτομαστιγώματα νομίζω πως έχουν πηγή τους την ισχυρή και νοσηρή, επιπλέον, εξιδανίκευση του παρελθόντος, ωσάν οι περασμένες εποχές να μην είχαν διωγμούς, χωροφύλακες, κουρεμένα κεφάλια, κατηχητικά, να μην κυριαρχούσε η μέγιστη αξία της υποταγής σε όποια και κάθε λογής ιεραρχία. Όλα μοιάζουν να ήταν αθώα, άξια, φτιαγμένα από υλικά που οι σύγχρονοι καιροί δεν διαθέτουν.
Η φετινή σχολική χρονιά -που έδωσε αιτία και αφορμή για την επιστολή του μικρού Αλέξανδρου- ξεκίνησε με την απεργία των δασκάλων. Και συμπίπτει επίσης με τη διάθεση των σχολικών βιβλίων. Στην πρώτη περίπτωση η κοινή γνώμη υποτάχθηκε στους "ψιθύρους", ότι τάχα οι δάσκαλοι το μόνο που διεκδικούν είναι η αύξηση κατά ένα 43% των μισθών τους. Στη δεύτερη περίπτωση ο μόνος αχός που ακούστηκε για τα νέα σχολικά βιβλία είναι από την πλευρά της μονίμως διαμαρτυρόμενος Ιεραρχίας για μια ακόμη προσπάθεια αφελληνισμού, που μεθοδεύουν οι αμαρτωλοί, γραικύλοι σημερινοί οπαδοί του διαφωτισμού.
Αντί να σκύψουμε σ αυτά τα θέματα, στο αν δηλαδή οι δάσκαλοι αμείβονται καλά και αν είναι επίσης επαρκείς, αν τα νέα βιβλία αποστασιοποιούνται επτέλους από τα στερεότυπα της παπαγαλίας και του νεοελληνικού εγωισμού, αν συμβαδίζουν, να πάρει η ευχή, με τα νέα δεδομένα, αν κινείται ή δεν κινείται κάτι στον πιο κρίσιμο τομέα κάθε κοινωνίας που είναι η Παιδεία, αντί λοιπόν να μας απασχολούν τέτοια προβλήματα, τρέχουμε να ανακαλύψουμε και να υμνήσουμε τα "σοφά παιδιά".
Θα μου πείτε, μα κάπως έτσι αφυπνιζόμαστε, χρειαζόμαστε σοκ και καρπαζιές για να δούμε την ουσία. Μακάρι να συμβαίνει έτσι. Αλλά ο μικρός Αλέξανδρος νομίζω πως επέστρεψε αυτάρκης στο σχολείο του, η μητέρα του πρόλαβε, από την πάντα καταραμένη τηλεόραση, και έκανε μαθήματα προς το έθνος για το πώς πρέπει να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, οι αναγνώστες της εφημερίδας είχαν την ευκαιρία να αυτομαστιγωθούν. Σε λίγο θα πάμε όλοι πάλι στην άκρη μέχρι να φανεί ένα νέο σοφό παιδί να μας ξυπνήσει, ένας πατερούλης να φροντίσει για μας, ένας σωτήρας να μας κάνει δώρο τη χαμένη -ωιμέ- αθωότητά μας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-27
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1487