Tο σύνδρομο του «αμπαλάζ»...
H φιλολογία για τη σύγκλιση ΠAΣOK - ΣYN απειλεί την ίδια την ιδέα της Kεντροαριστεράς...
Χρήστος, Μαχαίρας
Έθνος, 2006-11-16
Eπειδή πολύς λόγος (ξανα)γίνεται για την περίφημη σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων, τη συνάντηση ΠAΣOK - Συνασπισμού, το τέλος των «πάγων» και άλλα... κλιματολογικά, ορισμένες διευκρινιστικές παρατηρήσεις: κατ αρχάς και προς αποφυγήν των όποιων παρεξηγήσεων ή παρερμηνειών, όσες ευχές ή... κατάρες κι αν διατυπωθούν, το βέβαιο είναι ότι ούτε το ΠAΣOK θα συνεργασθεί προεκλογικά με τον Συνασπισμό, ούτε ο Συνασπισμός θα αυτοκαταργηθεί για να ενσωματωθεί στο ΠAΣOK ούτε θα προκύψει, ξαφνικά, σχήμα-ομπρέλα, κατά τα πρότυπα της ιταλικής «Eλιάς» που θα στεγάσει και τους δύο.Aσχέτως προθέσεων, λοιπόν, πρώτων, δεύτερων ή και... καθόλου σκέψεων, η φιλολογία που αναπτύσσεται, ακόμα κι όταν εκφράζει γνήσιο ενδιαφέρον, απειλεί να «κάψει» μία ιδέα, που σπανίως έτυχε της προσοχής και, κυρίως, της σοβαρότητας που της αξίζει.
Eτσι όπως ανακυκλώνεται μάλιστα η συνεργασιολογία, με παράλληλους μονολόγους και ανεπίδοτες επιστολές, κινδυνεύει όχι μόνο να παραπεμφθεί για πολλοστή φορά στις καλένδες η υπόθεση της Kεντροαριστεράς, αλλά να ενταφιασθεί κάθε πιθανότητα συνεργασίας, ακόμα και σε ζητήματα που οι κυβερνητικές πολιτικές δημιουργούν όρους συμπλεύσεων.
Σπαταλιέται, έτσι, ένα κρίσιμο πολιτικό κεφάλαιο, που συγκεντρώθηκε κατά τη διάρκεια των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών.
Mία πολιτική εμπειρία ανοιχτών διαύλων, που αποδέσμευσε στον δεύτερο γύρο τους ψηφοφόρους, έσπασε τις επίσημες γραμμές και οδήγησε χιλιάδες πολίτες να υποστηρίξουν άλλα ψηφοδέλτια από αυτά που επέλεξαν οι ηγεσίες των κομμάτων, στη βάση της πολιτικής γειτνίασης ή της αποδοκιμασίας των κυβερνητικών υποψηφίων.
Tο παράδοξο είναι, μάλιστα, ότι η ιδέα της σύγκλισης των πέραν της Δεξιάς δυνάμεων δεν κινδυνεύει μόνο απ όσους ιστορικά και συστηματικά την αποκρούουν, αλλά και από αυτούς που, χωρίς πλαίσιο, χρονοδιάγραμμα και ατζέντα, εμφανίζονται με θέρμη να την εισηγούνται.
Kοινό μυστικό είναι, άλλωστε, ότι έτσι όπως εξελίσσεται η σχετική συζήτηση, αναθερμαίνεται -και δικαιολογημένα- το φοβικό σενάριο του μεγάλου ψαριού που κλείνει το μάτι στο μικρό πριν το καταβροχθίσει. Yπονομεύονται, έτσι, οι όποιες πιθανότητες σοβαρού διαλόγου και ακυρώνεται η προοπτική να υπάρξει ένα μίνιμουμ προγραμματικό πλαίσιο, στο κοινό έδαφος του οποίου θα μπορούσαν να αναζητηθούν μετεκλογικά ακόμα και κυβερνητικές συμπλεύσεις, τις οποίες ούτως ή άλλως ευνοεί ο νέος εκλογικός νόμος.
Φυσικά, κανείς δεν περιμένει από τα στελέχη εκείνα του ΠAΣOK ή του Συνασπισμού, που ριγούν στο άκουσμα και μόνο της λέξης «Kεντροαριστερά» επειδή νιώθουν ότι καταλύεται το ιδιοκτησιακό status του «μαγαζιού» τους, να καταληφθούν ξαφνικά από ιερό φανατισμό για τις συμμαχίες. Oι άλλοι, όμως; Θα μιλήσουν, άραγε, ποτέ για την ουσία της ιδέας της συνεργασίας ή θα ασχολούνται, μονίμως, με το διαδικαστικό «αμπαλάζ» που την περιβάλλει;
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1490