Αυτά που δεν συζητούμε
Στην υπόλοιπη Ευρώπη φορολογούν για να έχουν δημόσια αγαθά
Ελίζα, Παπαδάκη
Τα Νέα, 2006-12-20
Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει τη διεθνή αποκλειστικότητα στις εξαγγελίες μειώσεων της φορολογίας προς άγραν ψήφων. Ο Γάλλος συνάδελφος του Γιώργου Αλογοσκούφη, Τιερί Μπρετόν, ανακοίνωσε προχθές, στην εφημερίδα «Les Echos», την πρόθεση της παράταξής του, εφόσον επανεκλεγεί στην κυβέρνηση τον επόμενο Μάιο, με την ευκαιρία της καθιέρωσης της παρακράτησης του φόρου εισοδήματος στην πηγή από το 2009 - σύστημα που δεν ίσχυε ώς τώρα στη Γαλλία - να αφήσει τα εισοδήματα του 2008 εντελώς αφορολόγητα! Όπως εξήγησε, το 2008 οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν φόρο για τα εισοδήματα του 2007, από τις αρχές του 2009 θα αρχίσει να τους παρακρατείται ο φόρος για τα εισοδήματα του 2009, οπότε τα εισοδήματα του 2008 δεν θα φορολογηθούν.Αυτή ήταν μία ανάμεσα σε πολλές παρόμοιες υποσχέσεις, αλλά στη Γαλλία δεν ακολουθούν όλα τα κόμματα μια τέτοια λογική. Την ίδια μέρα, σε συνέντευξή του στη «Le Monde», ο πρώτος γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Φρανσουά Ολάντ δήλωνε, αντίθετα, ότι το επίπεδο των φόρων δεν θα πέσει την επόμενη κοινοβουλευτική θητεία. Όποιος υποψήφιος υπόσχεται μια γενικευμένη και μεγάλη μείωση της φορολογίας, πρόσθετε, είτε ψεύδεται, είτε είναι ανεύθυνος. Και επικαλούνταν το δημόσιο χρέος, που στη χώρα του προσεγγίζει το 60% του εθνικού εισοδήματος, για να τονίσει ότι σε ένα τέτοιο επίπεδο χρέους κάθε μείωση φόρων χρηματοδοτείται με δανεισμό, που σημαίνει ότι τις σημερινές ελαφρύνσεις θα τις πληρώσουν οι μελλοντικές γενιές.
Αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία, όπου το δημόσιο χρέος δεν φτάνει καν το 40% του ΑΕΠ, ο Γκόρντον Μπράουν, υπουργός Οικονομικών σήμερα και πρωθυπουργός κατά πάσα πιθανότητα από το ερχόμενο καλοκαίρι, έκανε πρόσφατα πολύ σαφή την επιλογή της δικής του κυβέρνησης υπέρ μιας γενναίας αύξησης της δημόσιας χρηματοδότησης της παιδείας σε όλες τις βαθμίδες. Θα μπορούσαμε να μειώσουμε τους φόρους, δεν το κάνουμε όμως, είπε. Για να εξηγήσει ότι στον σημερινό κόσμο του εντεινόμενου ανταγωνισμού η παιδεία πρέπει να αποτελεί τη μεγάλη προτεραιότητα του κράτους, και να προτείνει, πάνω στον άξονα αυτόν, κατευθύνσεις δημοσιονομικής πολιτικής ώς το 2020.
Τι να πούμε όσοι έχουμε δημόσιο χρέος 100% και πλέον επί του ΑΕΠ, δηλαδή, στην Ευρώπη, οι Ιταλοί και εμείς; Η κυβέρνηση Πρόντι κατόρθωσε να περάσει τον προϋπολογισμό της στην ιταλική Βουλή, πληρώνοντας με σημαντική πτώση δημοτικότητας την εμμονή της σε υψηλά φορολογικά έσοδα για να συντηρήσει τις δαπάνες για τα δημόσια αγαθά περιορίζοντας ταυτόχρονα έλλειμμα και χρέος. Πάνω από μισό εκατομμύριο πολίτες κατέβηκαν στους δρόμους της Ρώμης, με προτροπή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στους φόρους.
Στην ελληνική κοινοβουλευτική συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2007 αυτές τις μέρες, πλήθος ζητημάτων αντιπαραθέτουν τα κόμματα, πάντως όχι αυτή η κεντρική επιλογή. Πέρα όμως από τις λογιστικές αλχημείες που ανεβοκατεβάζουν τα ελλείμματα και το χρέος, και στην παρούσα φάση τα κατεβάζουν αποσπώντας διεθνείς επαίνους, αξίζει να σημειώσουμε ότι η επιτηρούσα Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ συμμερίζεται τους επαίνους αυτούς, σημειώνει επίσης ότι πρέπει το ταχύτερο να αυξήσουμε τις δημόσιες δαπάνες για την παιδεία στον εθνικό στόχο του 5% του ΑΕΠ, να αυξήσουμε τις δαπάνες για την έρευνα και ανάπτυξη, όπου επίσης είμαστε τελευταίοι μεταξύ των 25, να ενισχύσουμε την απασχόληση και τη διά βίου μάθηση, να κινητοποιηθούμε για το περιβάλλον και, βέβαια, να αντιμετωπίσουμε το ασφαλιστικό, παρατηρώντας μεγάλα κενά στις πολιτικές που εφαρμόζονται (έκθεση αξιολόγησης του Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων, 12/12/2006).
Όλα αυτά απαιτούν περισσότερους δημόσιους πόρους. Για τη σχετική συζήτηση, που δεν διεξάγουμε, χρήσιμα ερεθίσματα θα μπορούσαμε να αντλήσουμε παντού στην Ευρώπη. Στη συνέντευξη που προαναφέραμε, για παράδειγμα, ο Φρανσουά Ολάντ επιμένει στη διατήρηση του Φόρου Αλληλεγγύης επί της Περιουσίας, του ετήσιου προοδευτικού φόρου στο κεφάλαιο, την κινητή και ακίνητη περιουσία που κατέχουν τα φυσικά πρόσωπα, ο οποίος εισήχθη στη Γαλλία το 1989, φορολογεί περιουσίες από 750.000 ευρώ και πάνω, δηλαδή τα 400.000 πλουσιότερα νοικοκυριά της χώρας, με συντελεστές από 0,55% μέχρι 1,8%, και αποφέρει γύρω στο 1,6% των δημοσίων εσόδων. Σ’ εμάς, όπως ξέρουμε, η κατοχή μετοχών και άλλων τίτλων είναι εντελώς αφορολόγητη. Για την προστασία των οικογενειακών επιχειρήσεων από την εξαγορά τους για φορολογικούς λόγους, και πιθανή μετεγκατάστασή τους, ο Ολάντ προτείνει μιαν ελάφρυνση για όσους κρατούν τους τίτλους τους για 15 ή 20 χρόνια.
Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα φαίνεται η πρότασή του για να διαφυλαχθεί ένα ποσοστό αναπλήρωσης 75% τουλάχιστον στις μικρές και μεσαίες συντάξεις, χωρίς επιμήκυνση του χρόνου εισφορών στα βαριά επαγγέλματα: μια εισφορά αλληλεγγύης που θα υπολογίζεται πάνω στον συνολικό παραγόμενο πλούτο (δηλαδή την προστιθέμενη αξία) και θα βαρύνει κατά το ήμισυ τους μισθωτούς και κατά το άλλο ήμισυ τις επιχειρήσεις.
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1555