Ποιά Ελλάδα θέλουμε;
Σήφης, Πολυμίλης
Ελευθεροτυπία, 2006-12-30
Αν επιχειρούσαμε έναν απολογισμό για τη χρονιά που τελειώνει, δεν νομίζω ότι θα είχαμε και την καλύτερη εικόνα για τον περιούσιο τόπο, όπως κολακευόμαστε να θεωρούμε όπου ζούμε... Δεν μιλάμε για κοσμοϊστορικές αλλαγές, αλλά τουλάχιστον για μια αίσθηση ότι κάτι αλλάζει, ότι κάπου βελτιωνόμαστε, ότι κάπου κάνουμε ένα βήμα μπροστά... Αυτό που επικρατεί είναι μια γενική αντίληψη ακινησίας και εφησυχασμού, που ξεκινά βέβαια από την κορυφή, την κυβέρνηση της χώρας, αλλά δυστυχώς διαπερνά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.*** Μίζερες πολιτικές, μια κυρίαρχη αντίληψη απλής διαχείρισης της καθημερινότητας μην τυχόν και ταραχτούν τα λιμνάζοντα ύδατα και θιγούν παγιωμένα μικροσυμφέροντα. Ο κόσμος τρέχει με ραγδαίους ρυθμούς κι εμείς παρακολουθούμε ως θεατές τα δρώμενα, περιμένοντας έναν από μηχανής θεό που θα βάλει σε κίνηση την ελληνική κοινωνία. Οποιον τομέα και αν πιάσεις δεν θα βρεις ένα σημάδι ότι εδώ κάτι σημαντικό γίνεται, ότι κάπου ανοίγουμε ένα δρόμο που θα μας φέρει μπροστά, που θα σηματοδοτήσει την παρουσία μας στο διεθνές γίγνεσθαι. Γιατί, ας μη βαυκαλιζόμαστε κι ας μην αρκούμαστε σε μια λογική προσωρινής καλοπέρασης, ζούμε σ έναν βαθιά ανταγωνιστικό κόσμο κι αν θέλουμε να μείνουμε κομμάτι του οφείλουμε μ αυτόν να αναμετρούμαστε καθημερινά κι όχι να κάνουμε συγκρίσεις με το παρελθόν μας...
*** Από την εξωτερική πολιτική, όπου τρέχουμε πίσω από τα ίδια προβλήματα εδώ και χρόνια χωρίς να αντιμετωπίζουμε κανένα, μέχρι την οικονομία, όπου η κυβέρνηση καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι κάνει μεταρρυθμίσεις, μέχρι την παιδεία, όπου σκιαμαχούμε χωρίς να τολμούμε να αγγίξουμε καν το πρόβλημα, ώς την υγεία, όπου εν ονόματι του ΕΣΥ βασιλεύει η παραοικονομία, η χρονιά πέρασε χωρίς να γίνει ένα βήμα, χωρίς ν αλλάξει τίποτε... Για να μη μιλήσουμε για τον πολιτισμό ή τις νέες τεχνολογίες, όπου σταθερά εξακολουθούμε να παραμένουμε τελευταίοι και καταϊδρωμένοι όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά ανάμεσα και σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες.
*** Αυτό το κλίμα απαισιοδοξίας το διαταράσσουν, είναι αλήθεια, κάποιες μικρές αχτίδες φωτός από μεμονωμένα άτομα ή μικρές ομάδες που, απομονωμένες όπως είναι, δεν φτάνουν για να αναστρέψουν το γενικό κλίμα. Το στοίχημα για το 2007 είναι τουλάχιστον αυτές οι μικρές οάσεις να διευρυνθούν, να μπορέσουν να βάλουν σε κίνηση κάποια κομμάτια τουλάχιστον της ελληνικής κοινωνίας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1561