Τέλος στην πετρελαιοκίνηση!
Μια καλή ιδέα για το κλίμα και την ανάπτυξη
Ελίζα, Παπαδάκη
Τα Νέα, 2006-12-27
Ένα σημαντικό γεγονός τη χρονιά που έρχεται θα είναι η δημοσίευση της έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) των Ηνωμένων Εθνών. Αναμένεται τον Φεβρουάριο και, καθώς θα επιβεβαιώνει βασικές διαπιστώσεις της πρόσφατης βρετανικής Έκθεσης Στερν, θα δώσει μιαν αναγκαία νέα ώθηση στην επείγουσα διεθνή συζήτηση των πολιτικών που απαιτούνται για να μετριασθούν οι επερχόμενες καταστροφικές συνέπειες από την άνοδο της θερμοκρασίας στη Γη.Η IPCC συγκεντρώνει πάνω από 2.500 επιστήμονες από όλες τις χώρες του κόσμου, οι οποίοι εργάζονται για τη νέα έκθεση από το 2001 που είχε εκδοθεί η προηγούμενη. Τα πορίσματά τους θα αποτελούν επομένως τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή όλων των εκτιμήσεων και θα ενσωματώνουν όλες τις δυνατές επιφυλάξεις. Αλλά γι αυτό έχει μεγάλη σημασία όταν διαπιστώνουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η θερμοκρασία ανεβαίνει. Και προπάντων, όταν βάσει νέων και πειστικότερων αποδείξεων θεωρούν τώρα πολύ πιθανότερη την καθοριστική συμβολή των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στην αλλαγή του κλίματος απ ότι στην προ εξαετίας έκθεσή τους: Το 1998 και το 2005 ήσαν τα θερμότερα έτη που έχουν καταγραφεί αφότου γίνονται σχετικές μετρήσεις και ακολουθούν τα υπόλοιπα έτη 2001-2006, σύμφωνα με τη χθεσινή «El Pais», που διάβασε το τελικό σχέδιο της έκθεσης.
Πιθανότερη προβλέπεται μια αύξηση της πλανητικής θερμοκρασίας κατά 3 βαθμούς Κελσίου μέσα στα επόμενα εκατό χρόνια, χωρίς να αποκλείεται και να ξεπεραστούν οι 4,5 βαθμοί, ενώ μια αύξηση κάτω από 1,5 βαθμό έχει πιθανότητες λιγότερες από 10%. Εντονότερα στην ξηρά, αλλά ανερχόμενη θερμοκρασία μετρήθηκε και σε μεγάλα θαλάσσια βάθη. Οι πάγοι λειώνουν, η Αρκτική χάνει το 7,5% της επιφάνειάς της ανά δεκαετία. Η στάθμη των ωκεανών θα ανέβει μεταξύ 19 και 58 εκατοστών του μέτρου έως το 2100. Συνολικά οι βροχοπτώσεις θα αυξηθούν, αλλά περισσότερο στις ήδη υγρές περιοχές, ενώ εκεί όπου ήδη υπάρχει ξηρασία θα μειώνονται. Και οι αλλαγές αυτές αποδίδονται, με πιθανότητα πάνω από 90%, στη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου στην ατμόσφαιρα, την υψηλότερη των τελευταίων 650.000 ετών, όπως δείχνουν τελευταίες έρευνες για την προέλευση των πάγων σε μεγάλο βάθος στην Ανταρκτική. Πράγμα που σημαίνει ότι εμείς τις προκαλούμε, η ανθρώπινη κοινωνία, όπως αναπτύσσεται μετά τη βιομηχανική επανάσταση.
Σε αντίθεση κυρίως με τις ΗΠΑ, λιγότερο με άλλες περιοχές του κόσμου, στην Ευρώπη ούτε οι πολιτικές ηγεσίες, ούτε η κοινή γνώμη έχουν ανάγκη μια νέα έκθεση για να πιστέψουν στην απειλή που συνιστά η αλλαγή του κλίματος. Όλες οι εφημερίδες το γράφουν, σε όλα τα σχολεία διδάσκεται, στα κοινοβούλια συζητείται, οι μεγάλες επιχειρήσεις το γνωρίζουν και το εντάσσουν στις στρατηγικές τους. Για να αντιμετωπισθεί όμως χρειάζονται πολύ πιο αποφασιστικές και προωθημένες πρωτοβουλίες απ ότι όσο έχουν αναληφθεί έως τώρα.
Μιαν εξαιρετικά απλή πρόταση απευθύνουν δύο Γερμανοί επιστήμονες στην κυβέρνησή τους, που αναλαμβάνει από τη Δευτέρα την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του G8, της ομάδας των 8 ισχυρότερων οικονομιών, και έχει θέσει την προστασία του κλίματος στις προτεραιότητές της: Να προωθήσει στο G8 την υιοθέτηση μιας χρονικής προθεσμίας, το 2025 π.χ., μετά την οποία τα μεγάλα βιομηχανικά κράτη δεν θα χορηγούν άδειες κυκλοφορίας σε οχήματα που θα κινούνται με πετρελαϊκά καύσιμα! Μόνον οι πλούσιες και πολιτικά ισχυρές χώρες, που έχουν με απόσταση την υψηλότερη κατανάλωση υδρογοναναθράκων, μπορούν να ξεκινήσουν την επιβαλλόμενη προσαρμογή, υποστηρίζουν ο διευθυντής του Ιδρύματος Επιστήμη και Πολιτική (SWP) Φόλκερ Πέρτες και ο ειδικός σε θέματα ενεργειακής πολιτικής Φρίντεμαν Μούλερ. Και ο τομέας των μεταφορών, που ευθύνεται για τις μισές και αυξανόμενες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, είναι ο πιο ενδεδειγμένος, προσθέτουν. Μια τέτοια απόφαση θα ευνοούσε τις φτωχότερες χώρες, που έχουν χαμηλή κατανάλωση αλλά εξαρτώνται σήμερα από το πετρέλαιο για την ανάπτυξή τους, καθώς θα ανέκοπτε την ανοδική πορεία των τιμών του. Θα ευνοούσε όμως και τις ανεπτυγμένες χώρες με αυτοκινητοβιομηχανίες, δίνοντας ένα ισχυρό κίνητρο για την ανάπτυξη νέων, καθαρών τεχνολογιών. Τα δεκαοκτώ χρόνια έως το 2025 θα ήταν αρκετός χρόνος για να το πετύχουν.
Δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε την υιοθέτηση αυτής της πρότασης μέσα στο επόμενο εξάμηνο της γερμανικής προεδρίας, με τις μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις που θα συνεπαγόταν. Πώς θα αντιδρούσε η Ρωσία, μέλος άλλωστε του G8, οι πετρελαιοεξαγωγικές χώρες του Περσικού Κόλπου; Δείχνει όμως την κατεύθυνση της λογικής που χρειάζεται επειγόντως να ακολουθήσει η διεθνής πολιτική διαπραγμάτευση.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1565