Τη Μαριέττα ή τη μολότοφ;
Παύλος, Τσίμας
Τα Νέα, 2007-03-03
Με ποιον είσαστε, λοιπόν; Με τη Μαριέττα ή με τους κουκουλοφόρους; Με το πανεπιστήμιο του νόμου ή με το πανεπιστήμιο των μολότοφ; Με τον νόμο ή με την ανομία; Με την κίνηση ή με την ακινησία; Με το ναι στη «μεταρρύθμιση» ή με το όχι των συντηρητικών, βολεμένων «συντεχνιών»;
Τα ερωτήματα γίνονται κάθε μέρα και πιο πιεστικά. Κάθε εικόνα, κάθε είδηση, κάθε συζήτηση στα παράθυρα είναι σαν να βάζει ένα πιστόλι στον κρόταφο και να απαιτεί άμεση απάντηση. Διαλέξτε, τη Μαριέττα ή την κουκούλα; Τη Μαριέττα, απαντά στο τέλος, εξουθενωμένος και με τα μάτια να τσούζουν από τα χημικά, ο πολίτης-δείγμα της δημοσκόπησης.
Τέλος της συζήτησης. Η «μεταρρύθμιση» νίκησε...
Ας αναγνωρίσουμε τη νίκη. Στον πόλεμο της προπαγάνδας, νικά εκείνος που ξέρει να επιβάλει το δίλημμα που τον συμφέρει. Εκείνος που ξέρει να θέτει απλά και εύληπτα διλήμματα. Εκείνος που μπορεί να αποκλείει από τη δημόσια συζήτηση τα σύνθετα και δισεπίλυτα ερωτήματα που τον φέρνουν σε δύσκολη θέση. Και η κυβέρνηση Καραμανλή κατάφερε, στο θέμα των πανεπιστημίων, να επιβάλει ένα δίλημμα πλαστό μεν και παραπειστικό, αλλά ασφυκτικό και ακαταμάχητα απλουστευτικό, στο οποίο μοιάζει να μη χωρά τρίτος δρόμος. Ή με τη Μαριέττα ή με τη μολότοφ. Όποιος δοκιμάσει να αρνηθεί το δίλημμα, να ψελλίσει πως δεν είναι αυτό το θέμα, δεν είναι αυτό το πρόβλημα των πανεπιστημίων, δεν είναι αυτή η αναγκαία μεταρρύθμιση, ομιλεί μη ακουόμενος. Και, φυσικά, αν επιμείνει στις αντιρρήσεις του, ταυτίζεται με τους «ταραξίες» ή τους συντηρητικούς, γίνεται συνοδοιπόρος της κουκούλας, της μολότοφ ή, ακόμη χειρότερα, του αρχαϊκού «ποσδεπισμού».
Ή μαζί μας ή με τους κακούς, άλλη θέση δεν υπάρχει - ο πρώτος διδάξας την τέχνη αυτών των απλουστευτικών, δημαγωγικών και θανάσιμων διλημμάτων είναι ο Καρλ Ρόουβ, ο σκοτεινός γκουρού του Τζορτζ Μπους, ο αρχιτέκτονας της νικηφόρας (προπαγανδιστικά και εκλογικά) στρατηγικής του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Ο Ρόουβ, δεν είναι μυστικό, έχει μόνο θαυμαστές και οπαδούς στην οδό Ρηγίλλης.
Μόνο που, όπως με τον Μπιν Λάντεν, έτσι και με τον ανώνυμο κουκουλοφόρο: Είναι τόσο βολικός που αν δεν υπήρχε ο Μπους ή ο Καραμανλής θα τον είχαν εφεύρει, αλλά η προπαγανδιστική κατασκευή δεν μπορεί για πάντα να νικά την πραγματικότητα, η επικοινωνιακή μαεστρία δεν μπορεί για πολύ να τυφλώνει την κοινωνία, όταν η πραγματικότητα διαψεύδει την προπαγάνδα και τα ξεροκέφαλα προβλήματα επιμένουν.
Όταν, λοιπόν, ο νόμος θα έχει ψηφιστεί, όταν τα πανεπιστήμια θα κληθούν να επουλώσουν τις πληγές των καταλήψεων και οι δημοσκοπήσεις θα καταγράφουν την απογοήτευση και την πικρία όσων σήμερα δίνουν καλόπιστα ψήφο ανοχής στη «μεταρρύθμιση», η μεταρρύθμιση, η πραγματική, του πανεπιστημίου θα εξακολουθεί να είναι εκκρεμής και επείγουσα. Για να μπορέσει, πρώτον, η τριτοβάθμια εκπαίδευση να ανακτήσει τον ρόλο που κάποτε έπαιζε μα έχει πάψει από καιρό να εκπληρώνει - έναν ρόλο κοινωνικής δικαιοσύνης, ανακατανομής των ευκαιριών, αναδιανομής των ευκαιριών με βάση όχι την κληρονομημένη ισχύ, μα την ικανότητα και την προσπάθεια. Για να γίνει, δεύτερον, το πανεπιστήμιο ο αναγκαίος και αναντικατάστατος καθρέφτης κριτικού αναστοχασμού της κοινωνίας. Και, τέλος, για να γίνει μηχανισμός προώθησης της αριστείας και της πρωτοτυπίας στη γνώση και την έρευνα, ώστε να διασωθεί, μέσω αυτής, η μοναδική ελπίδα της ελληνικής οικονομίας να μείνει σε επαφή με έναν κόσμο που αλλάζει και να γίνει στοιχειωδώς ανταγωνιστική.
Μια τέτοιας στόχευσης μεταρρύθμιση θα είναι τότε ακόμη πιο επείγουσα και αναγκαία. Αλλά και άλλο τόσο πιο δύσκολη. Γιατί, σύμφωνα με ένα αξίωμα που δεν έχει ακόμη διαψευστεί, ο χειρότερος εχθρός μιας αναγκαίας μεταρρύθμισης είναι μια κακή απόπειρα μεταρρύθμισης που οξύνει τις αντιθέσεις, σκληραίνει τις αντιστάσεις, αποθαρρύνει τις συναινέσεις. Μην πάτε μακριά: Σκεφτείτε σε πόσα χρόνια αποτελμάτωσης και παρακμής καταδίκασε το ελληνικό λύκειο εκείνη η αποτυχημένη μεταρρύθμιση Αρσένη.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1662