Η «Διακήρυξη του Βερολίνου»
Πολίτες και ηγεσίες της Ευρώπης στην πρόκληση των πενηντάχρονων
Ελίζα, Παπαδάκη
Τα Νέα, 2007-03-21
Με συναυλίες, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και έναν μεγάλο ποδοσφαιρικό αγώνα την περασμένη εβδομάδα, με μια συμβολική «σύνοδο κορυφής» 200 νέων από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Ρώμη, και, ως κορύφωση, με τη Διακήρυξη που θα υπογράψουν την Κυριακή στο Βερολίνο οι 27 ηγέτες, σφραγίζονται πανηγυρικά τα πενήντα χρόνια που συμπληρώθηκαν από την ίδρυση της ΕΟΚ το 1957. Θα περίμενε κανείς μια τέτοια επέτειος, που ο εορτασμός της προετοιμάζεται μήνες τώρα από τις Βρυξέλλες αλλά και από τη γερμανική προεδρία, να έδινε μια νέα ώθηση στη συζήτηση για τις προοπτικές της Ένωσης στην ευρύτερη ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Ξεφυλλίζοντας όμως κανείς τις μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες αυτές τις μέρες θα δει να κυριαρχούν όπως πάντα οι εθνικές θεματολογίες δίπλα στις διεθνείς εξελίξεις. Κάπως παράδοξη εξαίρεση αποτελεί ο τύπος της Βρετανίας, της χώρας που διέπεται από τον πιο έντονο ευρωσκεπτικισμό, τουλάχιστον μεταξύ των μεγάλων μελών της Ε.Ε.Στην πρώτη σελίδα των «Financial Times» προβάλλονταν έτσι προχθές τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης κάτω από τον χαρακτηριστικό τίτλο «Το 44% θεωρούν ότι η ζωή τους έγινε χειρότερη στην Ε.Ε.». Ξέρουμε, βέβαια, ότι στις δημοσκοπήσεις οι απαντήσεις που δίνουν οι ερωτώμενοι καθορίζονται σε σημαντικό βαθμό από τον τρόπο που διατυπώνονται οι ερωτήσεις και ότι, επιπλέον, μια εφημερίδα επιλέγει πώς θέλει να παρουσιάσει τα ευρήματα. Και σ αυτή τη δημοσκόπηση πάντως, που διεξήγαγε η εταιρεία Harris για λογαριασμό της εφημερίδας στις πέντε μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες (Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία) και δείχνει μόνο το 25% των πολιτών να πιστεύουν ότι η ζωή τους βελτιώθηκε αφότου η χώρα τους συμμετέχει στην Ε.Ε., δεν ξεπερνούν το 22% εκείνοι που νομίζουν ότι τα πράγματα θα γίνονταν καλύτερα για τη χώρα τους αν έφευγε από την Ένωση, έναντι 40% που βλέπουν ότι θα γίνονταν χειρότερα.
Ως μεγαλύτερο πρόβλημα προκύπτει η γραφειοκρατία, η οποία για το 20% αποτελεί κεντρικό χαρακτηριστικό της Ε.Ε. (δεύτερο μετά την ενιαία αγορά που συγκέντρωσε το 31% των απαντήσεων). Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι σχετικά περισσότεροι εκτιμούσαν ότι η υιοθέτηση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος θα είχε θετική επίπτωση στη χώρα τους: 35% έναντι 27% που νομίζουν ότι η επίπτωση θα ήταν αρνητική, η διαφορά υπέρ του Συντάγματος γίνεται μάλιστα μεγαλύτερη στις τέσσερις ηπειρωτικές χώρες αν δεν συνυπολογισθεί το 48% των αρνητικών βρετανικών απαντήσεων. Ακόμα πιο σημαντικές για την ευρωπαϊκή προοπτική που φαίνεται να επιθυμούν οι πολίτες είναι άλλωστε οι απαντήσεις που καταγράφηκαν για μια σειρά ευρωπαϊκές πολιτικές: Το 72% δήλωσε ότι η Ε.Ε. θα πρέπει να κάνει περισσότερα για το περιβάλλον και το 69% ότι θα πρέπει να κάνει περισσότερα για την ενέργεια (η δημοσκόπηση έγινε τέλος Φεβρουαρίου και αρχές Μαρτίου, δηλαδή ακριβώς πριν από τις αποφάσεις της τελευταίας συνόδου κορυφής των 27 για την προστασία του κλίματος). Ακολουθούν η καταπολέμηση του εγκλήματος και η ασφάλεια, όπου περισσότερα ζητούν από την Ε.Ε. το 67% και το 64% αντίστοιχα, σε σύνδεση προφανώς με τους φόβους που εκτρέφει η τρομοκρατία.
Αλλά η πλειονότητα των ερωτηθέντων ήθελε επίσης περισσότερα από την Ε.Ε. στην κοινωνική πολιτική και στην οικονομία, 58% και 54% αντίστοιχα. Και εδώ πραγματικά θα χρειαζόταν περαιτέρω έρευνα, για να τεκμηριωθεί τι είδους κοινωνική και οικονομική πολιτική θέλουν οι πολίτες να ασκεί περισσότερο η Ε.Ε. και πού συναντάται με την απελευθέρωση των αγορών εργασίας, όπως την προπαγανδίζουν, συμβάλλοντας από την πλευρά τους στην πενηντάχρονη επέτειο, διάφοροι Βρετανοί αρθρογράφοι (στους ίδιους τους «Financial Times», αλλά και από το Κέντρο για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση του Λονδίνου). Κάπως λιγότεροι, 49%, ήσαν όσοι ζητούν περισσότερη ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, αποτέλεσμα που μάλλον καταγράφει την απογοήτευση των πολιτών μετά την ασυμφωνία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων στον τομέα αυτόν τα τελευταία χρόνια. Όσον αφορά, τέλος, στη συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού στρατού, ένα 38% δήλωσε υπέρ και ένα 39% κατά, βεβαιώνοντας ότι τους περισσότερους Ευρωπαίους δεν πείθουν διόλου οι εμπλοκές σε μακρινούς πολέμους.
Η δημοσκόπηση των «Financial Times» φαίνεται να προσφέρεται έτσι σε μιαν ανάγνωση όπου το πρόβλημα προοπτικής της Ένωσης δεν εντοπίζεται στους πολίτες, προσκολλημένους τάχα στα εθνικά τους όρια και αρνούμενους την «περισσότερη Ευρώπη», αλλά στις πολιτικές ηγεσίες οι οποίες απέτυχαν τα τελευταία χρόνια να προωθήσουν ένα κοινό ευρωπαϊκό σχέδιο. Θα αλλάξει κάτι η «Διακήρυξη του Βερολίνου»; Μπορεί να βρισκόμαστε ίσως σε ένα σημείο καμπής, καθώς ενεργοποιούνται και πάλι οι προσπάθειες για τη συνταγματική συνθήκη;
Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, που μετέχει στις προσπάθειες αυτές, φάνηκε αρκετά επιφυλακτικός στην τελευταία του συνέντευξη (στο «Έθνος» της περασμένης Κυριακής). Μίλησε για πρόοδο «βήμα-βήμα» στη βάση του «κοινά αποδεκτού», αν και υστερεί από τα επιβαλλόμενα, όπως είπε. Τόνισε πάντως μεταξύ άλλων την ανάγκη οικονομικής διακυβέρνησης, με το Συμβούλιο Ecofin να διαθέτει ανάλογες εξουσίες με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αναχαίτισης των αρνητικών συνεπειών της παγκοσμιοποίησης και πολυμερούς συνεργασίας που δεν πρέπει να εγκλωβίζεται στους οκτώ ισχυρότερους του G8. Και επέκρινε την κυβέρνηση Καραμανλή που παθητικά παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1707