Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Η «απονομιμοποίηση»

Παύλος, Τσίμας

Τα Νέα, 2007-04-14


Οι διακοπές του Πάσχα ήταν ένα πρόσκαιρο βάλσαμο στις πληγές. Το ναυάγιο στη Σαντορίνη ήταν άλλη μια ευκαιρία για να αλλάξει η ατζέντα των παραθύρων. Αλλά στην ουσία τίποτε δεν άλλαξε. Το φάντασμα των δομημένων ομολόγων εξακολουθεί να πλανιέται πάνω από την κυβέρνηση Καραμανλή.

Καθώς μάλιστα περνούν οι μέρες και η εικόνα γίνεται ανυπόφορα ευκρινής, η υπόθεση των ομολόγων φαίνεται όλο και πιο πιθανό να αποδειχθεί κάτι περισσότερο από σκάνδαλο και οι συνέπειές της κάτι περισσότερο από μια πρόσκαιρη συννεφιά στις δημοσκοπήσεις, που θα μπορούσε να ξαστερώσει με έναν ανασχηματισμό ή κάποιον άλλον από τους συνήθεις πολιτικαντισμούς. Φαίνεται όλο και πιο πιθανό να αποδειχτεί ένα σημείο καμπής για την κυβέρνηση Καραμανλή (τηρουμένων των αναλογιών, όπως ήταν για την κυβέρνηση Σημίτη η αποτυχία της απόπειρας ασφαλιστικής μεταρρύθμισης). Η αρχή της απονομιμοποίησής της, ο κρίσιμος, στον πυρήνα της, κλονισμός τής εμπιστοσύνης των εντολέων - πολιτών στην ικανότητα των εντολοδόχων - κυβερνητών να φέρουν εις πέρας την εντολή που έλαβαν.

Ας μην παρεξηγηθώ: Δεν εννοώ ότι τα «δομημένα» θα κρίνουν τις εκλογές - των οποίων άλλωστε αγνοούμε και τον χρόνο και το πλαίσιο διεξαγωγής - ή, πολύ περισσότερο, ότι οι εκλογές έχουν ήδη κριθεί. Ο Καραμανλής διαθέτει ακόμη σημαντικά περιθώρια ελιγμών. Η φθορά του από την τριετή παραμονή στο ανεπαίσθητο, αθόρυβο και αθέατο Μέγαρο Μαξίμου είναι ακόμη μικρή, η οικονομική συγκυρία τον ευνοεί, με τα Μέσα έχει τον τρόπο του και η Χριστοδουλική Δεξιά (και Αριστερά;) είναι πάντα στο πλευρό του.

Η Νέα Δημοκρατία μπορεί, λοιπόν, να κερδίσει τις εκλογές. Πολύ δύσκολα, όμως, θα μπορούσε να ανακτήσει την εμπιστοσύνη στην ικανότητά της να εκπληρώσει την εντολή που διεκδίκησε.

Εξηγούμαι: Η σχεδόν δημοψηφισματική νίκη στις εκλογές του 2004 στηριζόταν σε μια σαφή και απλή, νομίζω, διπλή εντολή. Οι πολίτες, μετά την κινητοποίηση που έφερε τη χώρα στην οικονομία του ευρώ και θεράπευσε τις σχετικές αγωνίες, και ύστερα από μια δεύτερη κινητοποίηση που βούλωσε μεγάλες και χρόνιες τρύπες στις εθνικές υποδομές, είχαν αποδεχθεί ως ώριμα και επίκαιρα δύο νέα αιτήματα. Μια δικαιότερη, πρώτον, συμμετοχή των πολλών στα πραγματικά και συμβολικά οφέλη της προόδου. Και δεύτερον, την επιτέλους θεραπεία του μεγάλου Έλληνα ασθενούς, του Κράτους, της Δημόσιας Διοίκησης. Προσδοκούσαν τη διά της εναλλαγής στην εξουσία απαλλαγή του κράτους από τον ασφυκτικό και εκμαυλιστικό κομματισμό. Και τη μετάβαση της διοίκησης από τη χώρα της α-τυπίας, της άνομης πολυνομίας, της αυθαιρεσίας και της διαρκούς διαπραγμάτευσης σε μια χώρα απλών και σταθερών κανόνων, νομιμότητας, διαφάνειας και λογοδοσίας.

Τα δομημένα ομόλογα έπληξαν με τρόπο θεαματικό την αξιοπιστία της κυβέρνησης Καραμανλή ως προς και τα δύο αυτά αιτήματα.

Έφεραν στο φως, αφενός, μια παρέα αετονύχηδων «κολεγιόπαιδων» που κερδοσκοπούσαν τζιράροντας σε περίεργα χρηματιστηριακά παιχνίδια αποταμιεύσεις εργαζομένων. Και αφετέρου, μια Δημόσια Διοίκηση ακόμη πιο εξαρτημένη από την κομματική επετηρίδα από ό,τι την άφησαν οι προηγούμενοι, ακόμη πιο υποταγμένη στη βούληση - και στους αχόρταγους κουμπάρους - του εκάστοτε πολιτικού προϊσταμένου. Όλο και περισσότεροι, ολοένα και πιο πολύ υποψιάζονται ότι αυτό που ήταν ώριμο κοινωνικό αίτημα βρισκόταν πέραν των δυνατοτήτων (ή και των διαθέσεων) εκείνων που ανέλαβαν να το ικανοποιήσουν. Ότι η Νέα Δημοκρατία την ώρα που υποσχόταν την «επανίδρυση του κράτους», ανέβαινε στην εξουσία με τη μοιραία «σαβούρα» των πολιτευτών της, για τους οποίους η συμμετοχή στα κοινά δεν έχει νόημα παρά μόνον ως κουπόνι που ανταλλάσσεις με τη συμμετοχή στη διανομή των λαφύρων της εξουσίας. Και ότι από τη «σαβούρα» αυτή ο Καραμανλής, ακόμη και αν ήθελε, δεν έκανε τίποτε για να απαλλαγεί.

Μα, αν η πολιτική προσφορά αποδείχθηκε ανεπαρκής, η κοινωνική ζήτηση παραμένει ισχυρή και θα αναζητήσει νέα προσφορά στην εκλογική αγορά. Στο ΠΑΣΟΚ, αν ο χρόνος (και οι ατέλειωτοι εσωκομματικοί ανταγωνισμοί) τού επιτρέψουν να κάνει το θαύμα - να μετατρέψει σε λόγο υπερψήφισης το σκεπτικό της προηγούμενης καταδίκης του. Κι αν το θαύμα δεν γίνει, τότε μπορεί η παραδοσιακή «πανουργία του εκλογικού αποτελέσματος» να μετατρέψει σε λύση αυτό που σήμερα μοιάζει ως τεχνικό αποτέλεσμα (ή ατύχημα) του εκλογικού νόμου - μια πεντακομματική Βουλή δίχως εύκολες (και όσο πιο εύκολες τόσο πιο επικίνδυνες, όπως αποδείχθηκε) πλειοψηφίες.

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1757