Σύννεφα στη γειτονιά μας
Τα σύννεφα, που μαζεύονται στην απέναντι ακτή του Αιγαίου, γίνονται κάθε μέρα και πιο βαριά.
Παύλος, Τσίμας
Τα Νέα, 2007-06-02
Οι διαδηλώσεις των «αντι-τσαντορικών» πολλαπλασιάζονται. Τα αστικά μεσαία στρώματα εξεγείρονται εναντίον μιας δημοφιλούς κυβέρνησης, την οποία υποψιάζονται ως κρυπτο-ισλαμική. Έγκυροι αρθρογράφοι, όπως ο Μπιράντ, καταγράφουν ανοιχτά τις φήμες που βουίζουν, για προετοιμασίες στρατιωτικού πραξικοπήματος, το οποίο θα είχε, ίσως, ήδη συντελεστεί, αν οι στρατηγοί δεν διαισθάνονταν πόσο μη δημοφιλείς έχουν γίνει και πόσο βαρύ θα ήταν το τίμημα. Δύο Τουρκίες, σε ανοιχτή σύγκρουση.
Στο μεταξύ, νέες δικαστικές διώξεις κατά του πρωθυπουργού της χώρας είναι στα σκαριά. Η εκλογή του επόμενου προέδρου της Δημοκρατίας είναι πάντα στον αέρα- θα εκλεγεί από την Βουλή; με ποια πλειοψηφία; θα εκλεγεί απ΄ ευθείας από τον λαό; πότε; κανείς δεν ξέρει. Θεωρίες συνωμοσίας, κυκλοφορούν δέκα την ημέρα. Μια νέα απόπειρα ένοπλης προβοκάτσιας από εθνικιστική οργάνωση (μέλος της οποίας ήταν ο δικηγόρος που δολοφόνησε προ μηνών έναν ανώτατο δικαστή) απετράπη την τελευταία στιγμή στο Ντιγιαρμπακίρ. Η ατμόσφαιρα σε πολλές πόλεις μυρίζει μπαρούτι. Και στα σύνορα με το Ιράκ οι στρατηγοί συγκεντρώνουν μια μεγάλη δύναμη πυρός (τη μετακίνηση τής οποίας φροντίζουν να αποτυπώνουν λεπτομερώς οι τηλεοπτικές κάμερες) σε ένα διπλό μπρα-ντε-φερ. Διεθνώς, με την Ουάσιγκτον. Εσωτερικά, με τον Ερντογάν, τον οποίο προσπαθούν να εκθέσουν, προεκλογικά, ότι δεν τολμά να τα βάλει με τους Αμερικανούς και δεν τους αφήνει να εισβάλουν. Παιχνίδι με την φωτιά, σε όλα τα μέτωπα.
Και μέσα σε όλα αυτά, η Τουρκία βαδίζει για τις κρισιμότερες, ίσως, εκλογές στην ιστορία της, στις 22 Ιουλίου. Τι είδους γείτονας θα μας προκύψει στο τέλος αυτής της δίχως προηγούμενο πολιτικής κρίσης; Το απαισιόδοξο σενάριο θα ήταν η εμπλοκή του στρατού στην πολιτική διαδικασία. Άμεση ή έμμεση, στη γραμμή του e-πραξικοπήματος της 27ης Απριλίου, ή μέσω μιας θερμής κρίσης στο Βόρειο Ιράκ, πριν από τις εκλογές ή έπειτα από αυτές, ή μέσω ενός διαρκούς δικαστικού πραξικοπήματος που θα μπλοκάρει πλήρως την διαδικασία εκλογής προέδρου Δημοκρατίας.
Το αισιόδοξο σενάριο θα ήταν μια νίκη του Ερντογάν- με ακόμη μεγαλύτερο εκλογικό ποσοστό, όπως προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις, έστω και αν αυτό μεταφραστεί σε λιγότερες έδρες στην Βουλή- και, στη συνέχεια, ένας συμβιβασμός του με τον νέο, μετριοπαθή στις ώς τώρα διακηρύξεις του, κεντροδεξιό συνασπισμό, εφόσον βέβαια το νέο κόμμα περάσει τον πήχυ του 10% και δεν θα είναι πάλι οι «σοσιαλιστές» του Μπαϊκάλ οι μόνοι εκπρόσωποι των «κοσμικών» στη νέα Βουλή. Ανεξαρτήτως σεναρίων, όμως, η Τουρκία, κάτω από οποιαδήποτε κυβέρνηση, θα πρέπει, μετά τον Ιούλιο, να λύσει τους δύσκολους κόμπους που η μεταρρυθμιστική πενταετία Ερντογάν άφησε άλυτους: Το κουρδικό πρόβλημα, που απειλεί να τινάξει στον αέρα την πυριτιδαποθήκη της περιοχής. Και το δημοκρατικό πρόβλημα, το πρόβλημα δηλαδή της πλήρους απαλλαγής των δημοκρατικών θεσμών της Τουρκίας από την ολιγαρχική, στρατιωτική-κεμαλική επιτροπεία ή της οριστικής υποταγής τους στους πασάδες.
Είναι αλήθεια ότι ο Ερντογάν απογοήτευσε πολλούς από εκείνους που έβλεπαν στο πρόσωπό του τον εκσυγχρονιστή της Τουρκίας. Ο μεταρρυθμιστικός του ζήλος σαν να ξεθύμανε μετά το δημοψήφισμα στην Κύπρο, η έκβαση του οποίου ήταν, ίσως, το σημείο καμπής της θητείας του. Στο κουρδικό δεν τόλμησε. Δεν κατάφερε να μεταφράσει πολιτικά, με ανοίγματα στην «άλλη Τουρκία», την κοινωνική συμμαχία που τον έφερε στην εξουσία. Βρέθηκε όμηρος του εθνικιστικού ρεύματος, στη μάχη για το διαβόητο άρθρο 301. Μα παρ΄ όλα αυτά, ένας Ερντογάν που θα έχει διδαχθεί το πικρό του μάθημα, παραμένει η μόνη ορατή λύση για την πολιτική ομαλότητα, τον δημοκρατικό εκσυγχρονισμό και την αναβίωση, δύσκολη έστω, της ξέπνοης πια ευρωπαϊκής διαδικασίας στην Τουρκία. Και η Αθήνα έχει κάθε συμφέρον να εκδηλώσει την προτίμησή της στη λύση αυτή, την υποστήριξή της στον Ερντογάν. Η καιροσκοπική γραμμή- «περιμένουμε τον νικητή και βλέπουμε»- είναι μάλλον λαθεμένη. Γιατί αν ο νικητής δεν είναι η δημοκρατία, τότε η μη ευθυγράμμιση της Αθήνας με την δημοκρατική εκδοχή καμιά σημασία δεν θα έχει και τίποτε δεν θα αλλάξει στην κόλαση που θα ακολουθήσει.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1851