Αριστερά και Οικολογία
Θόδωρος, Μαργαρίτης
Αυγή της Κυριακής, 2007-06-10
Η Ημέρα του Περιβάλλοντος μάς θύμισε τα κορυφαία προβλήματα της ίδιας της καθημερινής μας ζωής. Την ίδια ώρα, η απεργία πείνας του δήμαρχου Ελληνικού έθεσε στην πολιτική ατζέντα της χώρας τα προβλήματα της παραλίας, δηλαδή του περιβάλλοντος.Η Αριστερά και ειδικά ο ΣΥΝ έχουν όχι μόνο ευαισθησίες αλλά σημαντικές πολιτικές θέσεις σχετικές με τα προτάγματα της Οικολογίας.
Είναι επίσης αλήθεια ότι τα Πράσινα κόμματα -παρά τις αντιφάσεις τους- κατάφεραν να καταστήσουν τις περιβαλλοντικές προτεραιότητες (π.χ. πυρηνικά, ενέργεια κ.λπ.) κεντρικά ζητήματα της πολιτικής αντιπαράθεσης σε πολλές χώρες της Ευρώπης (κυρίως στη Γερμανία).
Δυστυχώς η Αριστερά από την πλευρά της κουβαλά σοβαρές αμαρτίες του παρελθόντος. Δεσμευμένη επί χρόνια σε αντιλήψεις παραγωγισμού σε βάρος της φύσης δεν μπόρεσε να αντιπαρατεθεί εφ όλης της ύλης στο καπιταλιστικό σχέδιο. Αλλά και τα εγκλήματα του υπαρκτού σοσιαλισμού, με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Τσερνομπίλ, υπενθυμίζουν τα όρια του προβλήματος.
Οι επισημάνσεις αυτές δεν διατυπώνονται ως "αυτομαστίγωμα" της Αριστεράς. Κυρίως αναφέρονται για να υπογραμμίσουν ότι δεν είναι αυτονόητη η σημερινή στρατηγική σύγκλιση Αριστεράς και Οικολογίας. Είναι δηλαδή αναγκαίος ο επαναπροσδιορισμός του προγραμματικού πεδίου των αριστερών ιδεών σε σχέση με την οικονομία και την ανάπτυξη, όπως επίσης είναι ανάγκη τα πράσινα κόμματα να ενισχύσουν τις κοινωνικές τους αναφορές, την κριτική στάση προς τις κυρίαρχες τάξεις αντί για μια γενικόλογη φυσιολατρική θεώρηση.
Στην Ελλάδα ο ΣΥΝ έχει μια αξιόλογη επιρροή σε συλλογικότητες με οικολογικές και περιβαλλοντικές αναζητήσεις. Είναι τυχερός που δεν υπάρχει ένα ισχυρό Πράσινο κόμμα (όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη) για να αμφισβητεί την εκλογική του βάση με παραπλήσια επικοινωνιακά μηνύματα. Η πραγματικότητα αυτή οφείλεται βέβαια και στις περιπέτειες του οικολογικού χώρου τόσο με ορισμένες ατυχείς επιλογές σε ηγετικά πρόσωπα όσο και σε μια "χαλαρή" νοοτροπία για τη συγκρότηση ενός κομματικού οργανισμού.
Οι Οικολόγοι-Πράσινοι αποτελούν ένα μικρό πολιτικό σχήμα που εκπροσωπεί στη χώρα μας το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα και πέτυχε στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές αξιοπρεπείς καταγραφές αλλά και πολλαπλές συμπλεύσεις με αυτοδιοικητικά σχήματα που στήριξε ο ΣΥΝ.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι συγκροτούν μια νέα ταυτότητα απαλλαγμένοι τόσο από αριστερίστικα κλισέ όσο και από "υπερχαλαρές" οργανωτικές διαδικασίες.
Ο διάλογος που έχει ανοίξει ανάμεσα στον ΣΥΝ και τους Οικολόγους-Πράσινους επιβεβαιώνει κοινές πεποιθήσεις σε μεγάλα θέματα που προσφέρουν δυνατότητες για μια σοβαρή εκλογική συμμαχία. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο διατυπώνεται το προαπαιτούμενο της σαφούς αναφοράς του τίτλου ΣΥΡΙΖΑ - Οικολόγοι Πράσινοι στην προμετωπίδα της σύμπραξής μας.
Πρόκειται για μια λογική άποψη εφ όσον το συγκεκριμένο κόμμα δεν ανήκει στις δυνάμεις της Αριστεράς (στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς) αλλά σε μια άλλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ έφερε στα όργανα του κόμματος έγκαιρα μια συνολική πρόταση συνεργασίας με το συγκεκριμένο σχήμα εκφράζοντας την κατανόησή της σε αυτό το προαπαιτούμενο.
Η κύρια επιχειρηματολογία στηρίζεται στην ανάγκη να διαμορφωθεί μια δυναμική κοκκινοπράσινη συμμαχία με πολυσυλλεκτικές ικανότητες.
Δυστυχώς η πλειοψηφία της Π.Γ. με παρελκυστική (και ορισμένες φορές υποκριτική στάση) αναζητεί διάφορες φόρμουλες που αντικειμενικά οδηγούν σε ναυάγιο το εγχείρημα της κοινής εμφάνισης Αριστεράς και Οικολογίας.
Άλλες φορές διατυπώνεται με περισσή καχυποψία η αμφισβήτηση για τους πολιτικούς προσανατολισμούς των Οικολόγων-Πρασίνων (μήπως είναι κεντροαριστεροί;).
Άλλες φορές εμφανίζεται η γνωστή "αριστερή αλαζονεία" ότι έτσι κι αλλιώς η Αριστερά είναι και οικολογική δύναμη επομένως δεν χρειάζονται προσθήκες.
Και τέλος διατυπώνεται ως υπεκφυγή η πρόταση για ΣΥΡΙΖΑ-Οικολόγοι που προφανώς υποτιμά το συγκεκριμένο κόμμα και τα χαρακτηριστικά μίας καθαρής εκλογικής σύμπραξης.
Σε κάθε περίπτωση είναι χρήσιμο ο ΣΥΝ να προχωρήσει σε μια συμφωνία χωρίς ταλαντεύσεις και αρνητικά σύνδρομα. Η δυναμική αυτής τη επιλογής θα είναι πολλαπλασιαστική, θα υπερβεί το χώρο της Αριστεράς και θα αφήσει ένα ισχυρό αποτύπωμα στις πολιτικές διεργασίες της χώρας. Ας θυμηθούμε το ενδιαφέρον πείραμα της Πράσινης Αριστεράς στην Ολλανδία.
Θα ήταν λάθος οι κατευθύνσεις για αμφίπλευρες συνεργασίες του ΣΥΝ τόσο με δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (όπως οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ) όσο και με δυνάμεις της Οικολογίας αλλά και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας να μείνουν διακηρύξεις για τα κείμενα ή ευχές για τις ομιλίες μας.
Αξίζει, χωρίς μεμψιμοιρίες, μισόλογα και ακατανόητες φοβίες, να προχωρήσουμε μπροστά!
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1867