Η μίζα και το κράτος
Τάσος, Γιαννίτσης
Τα Νέα, 2007-06-11
Η πρόθεση της κυβέρνησης να καταβάλει στα ασφαλιστικά ταμεία τη διαφορά των τόκων που έχασαν, επειδή κάποιες «ανίκανες διοικήσεις» δεν είχαν καταλάβει το μέγεθος της εξαπάτησής τους από «άπληστους χρηματιστές», διαψεύδει έμπρακτα όσους αμφισβητούσαν τη συνέπεια των λόγων που εκφράστηκαν στον συμπαθητικό Μπαϊρακτάρη, κάποτε το 2004.ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ της κυβέρνησης, όταν ολοκληρωθεί, θα έχει εξασφαλίσει μια κι έξω τη διευθέτηση προβλήματος σχεδόν δύο αιώνων, που βασανίζει την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Το καινοτόμο σχέδιο ενός διεφθαρμένου κυκλώματος που στόχευε στην ιδιοποίηση αρκετών δεκάδων ή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ εξαρθρώνεται πλέον από μια ακόμα πιο καινοτόμα αντι-σύλληψη που σχεδίασε μια ευφυής κυβερνητική εξουσία. Η γαλλική έκφραση «βγάζω το καπέλο μου» μπορεί να λεχθεί χωρίς ενδοιασμό.
Πλέον θεσμοθετείται ότι όταν στην καταβολή των μιζών που κινούνται μεταξύ άπληστων νταβατζήδων «χαλάει η δουλειά», όχι γιατί αυτές δεν έχουν καταβληθεί, αλλά γιατί έχουν αποκαλυφθεί, έρχεται αρωγός η κυβέρνηση. Μάλιστα, αντί να αναζητά την επιστροφή της μίζας, να ταλαιπωρεί τη Δικαιοσύνη και να ψάχνει ψύλλους στ΄ άχυρα, θα αποκαθιστά τη ζημιά με κρατικό χρήμα σε όσους είτε πιάστηκαν «κότσοι» είτε ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν.
E ΤΣΙ ΑΝΟΙΓΕΙ διάπλατα μια νέα πολύ ενδιαφέρουσα πρακτική στην πολιτική ζωή. Η μίζα θα πηγαίνει όπου είναι αναγκαίο να πάει, το κράτος θα προσφέρεται να καλύψει το σχετικό ποσό στον φορέα που την υφίσταται (δημόσια επιχείρηση, ασφαλιστικό ταμείο, τοπική αυτοδιοίκηση κ.λπ.), οι πολίτες θα πληρώνουν τη μίζα επισήμως, η κυβέρνηση θα έχει κάνει μια πολύ παστρική διαχείριση του δημόσιου χρήματος και όλα θα είναι άψογα.
Μάλιστα προτείνω, αντί να νομοθετηθεί απλώς η σημερινή συγκεκριμένη περίπτωση, να κατοχυρωθεί νομοθετικά μια γενική ρύθμιση, ώστε να αποφεύγονται μελλοντικά όλες αυτές οι πολιτικές αντεγκλήσεις που δηλητηριάζουν την πολιτική ζωή του τόπου κάθε φορά που θα προκύπτει θέμα.
ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ρύθμιση θα έχει και σημαντικά παράπλευρα οφέλη. Για παράδειγμα η επίσημη υποκατάσταση του κράτους στην καταβολή της μίζας θα πάψει να κατατάσσει ένα τμήμα της διαφθοράς στις παράνομες πρακτικές. Αυτό θα βελτιώσει τη θέση της Ελλάδας στον κατάλογο της διεθνούς ιεράρχησης της διαφθοράς της Τransparency Ιnternational, ίσως και κατά 15 θέσεις.
Αντίστοιχα, με τον ίδιο τρόπο που αυξάνει το ΑΕΠ με τη νομιμοποίηση της ιδιωτικής παραοικονομίας, μια νομιμοποίηση της δημόσιας παραοικονομίας θα αυξάνει επίσης το ΑΕΠ. Αυτό θα δείξει ότι τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος είναι ακόμα πιο ικανοποιητικά απ΄ ό,τι φαίνονται σήμερα. Οι φορολογικές επιβαρύνσεις θα μπορούν να μειωθούν. Ασφαλιστικά ταμεία, υπουργεία, κρατικές εταιρείες θα μπορούν να κινούνται στο πεδίο της διαχείρισης με περισσή άνεση, καθώς τόσο οι διοικήσεις όσο και οι ενδιαφερόμενες κοινωνικές ομάδες θα έχουν εμπιστοσύνη ότι τελικά τίποτα δεν χάνεται. Εντάξει, μπορεί να αφαιρούνται τα ποσά αυτά από τους μισθούς, τα έργα υποδομής, την εθνική άμυνα, την υγεία ή την ενίσχυση της Δικαιοσύνης, αλλά το όφελος αντισταθμίζει τόσο πολύ το κόστος αυτό, ώστε η δύναμη της ιδέας δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
OΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ είναι ωραίο σύνθημα, αλλά αποδείχθηκε δύσπεπτος στην εφαρμογή του. Και δικαίως επικρίθηκε. Γιατί όπως αποδεικνύεται, στην εποχή της γνώσης και της καινοτομίας, μπορεί να γίνουν άλματα και να πετύχουμε να ξεπεράσουμε σε βιοτικό επίπεδο τις πιο ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες με πολύ πιο αποτελεσματικό τρόπο απ΄ ό,τι παρακολουθώντας τα μπλοκάκια του Σημίτη. Αρκεί να λειτουργήσουμε έξυπνα. Η «έξυπνη Ελλάδα» είναι το μεγάλο ζητούμενο και έχει πολλές και κρυφές διαστάσεις. Μάλιστα, όσο περισσότερο μπορεί να ανθήσει στον καθυστερημένο δημόσιο τομέα της οικονομίας τόσο περισσότερο θα εκπληρώσει προσδοκίες δεκαετιών και όλες εκείνες τις κοινωνικές απογοητεύσεις που δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει ο στυφός «εκσυγχρονισμός» για μια ολόκληρη οκταετία.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1875