Η αντίσταση των εθνικών κρατών
Thomas, Ferenczi
Τα Νέα, 2007-06-23
Oι συζητήσεις μεταξύ των «27» σχετικά με μια νέα θεσμική συνθήκη της Ε.Ε. επιβεβαιώνουν ότι η ευρωπαϊκή ιδέα ασθμαίνει. Υπό την πίεση των ευρωσκεπτικιστών, η αποφασιστικότητα των οποίων αυξάνεται, η Ένωση απομακρύνεται σιγά σιγά από το κοινοτικό πνεύμα. Η νέα γενιά των ηγετών της Γηραιάς Ηπείρου βολεύεται ευχαρίστως με την εξέλιξη αυτή. Ο Νικολά Σαρκοζί, ιδιαίτερα, θεωρεί τους ευρωπαϊκούς θεσμούς κατ΄ αρχήν ως εργαλείο για μια συνεργασία μεταξύ κυβερνήσεων. Το απέδειξε όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών συγκαλώντας, στο περιθώριο της Ένωσης, τους αντιπροσώπους των μεγάλων χωρών για να συντονίσουν τις πολιτικές τους.
Η βούληση της Ευρώπης να επέμβει περισσότερο στη διεθνή σκηνή ενισχύει επίσης τον ρόλο των εθνικών διπλωματιών. Οι νεωτερισμοί της μελλοντικής συνθήκης προχωρούν προφανώς προς την ίδια κατεύθυνση. Έχοντας έναν πρόεδρο που εκλέγεται για δυόμισι χρόνια και η θητεία του μπορεί να ανανεωθεί μία φορά, καθώς και έναν υπουργό Εξωτερικών, η Ένωση θα δώσει περισσότερο βάρος στα κράτη, παρά στην παλαιότερη φροντίδα να μην υποβαθμιστεί η Επιτροπή. Το νέο σύστημα ψηφοφορίας θα ευνοήσει τα πιο πολυπληθή κράτη. Οι αποφάσεις θα αντανακλούν τους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ των «27». Όπως επαναλαμβάνει ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, πρόεδρος της Επιτροπής, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί πρέπει να τίθενται στην υπηρεσία των κρατών. Το μονοπώλιο των εθνικών κρατών στην πολιτική νομιμότητα, στο οποίο η Ένωση έλεγε πως θα έβαζε τέλος, δεν έχει πεθάνει.
Η Ευρώπη όπως διαμορφώνεται είναι διαφορετική από αυτήν που ονειρεύονταν οι φεντεραλιστές. Ωστόσο, είναι καταδικασμένη να αποτύχει; Αυτό πιστεύουν όσοι δεν απαρνούνται την ιδέα της υπερεθνικής εξουσίας. Όμως αποτελούν σήμερα τη μειονότητα. Ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές των «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης», ο Βέλγος πρωθυπουργός Γκι Φέρχοφσταντ θα παραχωρήσει τη θέση του μετά την εκλογική ήττα του. Στους άλλους, που αυτοαποκαλούνται «ευρωρεαλιστές», έγκειται τώρα να αποδείξουν ότι μια ένωση κυρίαρχων κρατών είναι ικανή να δρα αποτελεσματικά, υλοποιώντας την κοινή βούληση. Είναι, ίσως, η τελευταία ευκαιρία της Ευρώπης.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1894