Αφήστε μας να αγιάσουμε
Σπύρος, Λυκούδης
Αυγή της Κυριακής, 2007-07-15
Να θες να αγιάσεις και να μην σε αφήνουν.
Είχα σκεφτεί, "όσα έπρεπε να πω τα είπα πολλές φορές και πολύ καθαρά. Εκλογές έρχονται ας συγκρατηθούμε όλοι".
Σ αφήνουν όμως;
Αναφέρομαι στο άρθρο του Ν. Βούτση στην "Αυγή" της περασμένης Κυριακής που προκάλεσε το σημερινό δικό μου.
Γράφει ο Νίκος ότι προ τεσσάρων !!! ετών σε κάποια συνεδρίαση της Π.Γ. του ΣΥΝ πρότεινα να απευθύνει το κόμμα μας δημόσια πρόταση στο ΚΚΕ για συνεργασία, και ότι ούτε λίγο ούτε πολύ αυτή η πρότασή μου συνέβαλε στα δικά της βέβαια μέτρα στο να βγει λίγες μέρες αργότερα στο Ζάππειο ο τότε πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος και να εξαγγείλει... τον ΣΥΡΙΖΑ και δι αυτού τη "μεγάλη Αριστερά".
Έκπληκτος προσπάθησα παιδεύοντας τη μνήμη μου να φτάσω σε αυτή τη συνεδρίαση αλλά δεν τα πολύ κατάφερα. Δεν έχει όμως και σημασία.
Ο σ. Ν. Βούτσης προφανώς δεν το κατασκεύασε όλο αυτό. Κάτι του ήρθε στο μυαλό, κάτι θα μπέρδεψε. Αυτά τα "κάτι" όμως δεν τον εμπόδισαν και να γράψει αυτό που ήθελε και να βγάλει τα συμπεράσματα που ήθελε.
Για το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ
Για να συνεννοηθούμε επί της ουσίας σημειώνω τα παρακάτω:
Πρώτον, εγώ δεν είχα ποτέ ούτε και έχω κανένα πλέγμα και καμία ενοχή απέναντι στο ΚΚΕ. Γι αυτό και δεν είχα ποτέ και ούτε έχω καμία συμπλεγματική, φοβισμένη, κακομοίρικη ή και μίζερη στάση απέναντι του. Ξέρω καλά εδώ και δεκαετίες που, πόσο και γιατί διαφωνώ μαζί του και επειδή ακριβώς γνωρίζω το μέγα εύρος αυτών των διαφωνιών αλλά και επειδή το παρακολουθώ προσεκτικά ως το κόμμα της άλλης πλευράς της Αριστεράς δεν έχω και κανένα πρόβλημα να διατυπώσω με άνεση όταν πιστεύω ότι χρειάζεται, όχι μία αλλά εκατό προτάσεις συνάντησης και συμπόρευσης μαζί του για την διεκδίκηση της ισότιμης παρουσίας της Αριστεράς στα ΜΜΕ και γενικότερα στον δημόσιο πολιτικό βίο.
Τώρα τι σχέση μπορεί να έχει αυτό, με την σημερινή στρατηγική της... δια του ΣΥΡΙΖΑ συγκρότησης της "μεγάλης Αριστεράς"... με το ΚΚΕ, μόνο μία σχετικά απογοητευμένη από τα αδιέξοδα αυτής της στρατηγικής φαντασία μπορεί να το ανακαλύψει.
Δεύτερον, δεν υπάρχει άνθρωπος εντός και εκτός του ΣΥΝ, που να μην γνωρίζει ότι ο Σπύρος Λυκούδης και ο Γιάννης Μπαλάφας ως μέλη της Π.Γ. και της πλειοψηφίας της τότε (το 2002), από την πρώτη στιγμή εξέφρασαν την κατηγορηματική τους αντίθεση στην επιχειρηθείσα "αριστερή" στροφή του ΣΥΝ και στην συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικού σχηματισμού στρατηγικού χαρακτήρα.
Μόνοι μας τότε στην ηγετική πλειοψηφία του ΣΥΝ προσπαθήσαμε να πείσουμε τον πρόεδρο Ν.Κ. και τους συντρόφους μας να μην προχωρήσουν σε αυτήν την αδιέξοδη και επικίνδυνη για τα ανανεωτικά χαρακτηριστικά του ΣΥΝ πορεία.
Δεν το πετύχαμε και συνεπείς προς τις απόψεις μας και την πολιτική μας συνείδηση, συγκρουστήκαμε, χαλάσαμε πολιτικές σχέσεις (ευτυχώς δεν χαλάσαμε φιλίες) και προχωρήσαμε στις δικές μας κατευθύνσεις.
Το ότι σήμερα το σύνολο των ανανεωτικών δυνάμεων στον ΣΥΝ βαδίζει πάνω σε αυτές τις κατευθύνσεις είναι μια οπωσδήποτε μεγάλη δικαίωση για μας που απομακρύνει αν και δεν σβήνει από τη θύμησή μας αυτά τα δύσκολα χρόνια. Έτσι έχουν τα πράγματα.
Το να ισχυρίζεται λοιπόν ο Ν.Β. ότι συμπαρατάχθηκα σε κάποια συνεδρίαση προ 4...ετών στη ...σημερινή γραμμή, μόνο ως αστείο μπορεί να ακούγεται. Αλλά, μα την αλήθεια, με αυτά δεν μπορώ ούτε να γελάσω πια.
Φτάνει μια πλειοψηφία μόνη της;
Θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος. Γιατί ο Ν.Β. αισθάνεται την ανάγκη και επιχειρεί έστω και με τέτοιες "ερμηνείες" και άλματα στα γεγονότα, να διευρύνει κάπως την πολιτική στήριξη των σημερινών επιλογών της ηγεσίας. Εγώ δεν δυσκολεύομαι στην εξήγηση.
Ο Νίκος Βούτσης είναι ένα έμπειρο στέλεχος και κυρίως ένας έξυπνος άνθρωπος.
Ξέρει πολύ καλά ότι στις μεγάλες ανατροπές που επιχειρούνται σήμερα στην πολιτική και φυσιογνωμία του ΣΥΝ, η πλειοψηφία είναι μόνη της, απολύτως μόνη της.
Δεν έχει ούτε καν την ανοχή της άλλης πλευράς. Έχει την πλήρη αντίθεσή της. Ξέρει επίσης καλά ότι στις σημαντικές καμπές στη ζωή των κομμάτων της Αριστεράς οι όποιες πλειοψηφίες έρχονται δεύτερες σε αξία άρα και σε αποτέλεσμα.
Κυριαρχούν τα ιστορικά αρνητικά μηνύματα που στέλνουν οι κρίσεις και οι κατακερματισμοί.
Αυτά οι έμπειροι και έξυπνοι τα νοιώθουν, τα καταλαβαίνουν. Το κακό είναι ότι τα διασκεδάζουν (;) με πανηγυρικά και διθυραμβικά αριστεροενωτικά (;) άρθρα και με περίεργες αναφορές και ερμηνείες.
Που διαφωνούμε, πώς προχωράμε;
Στο διά ταύτα τώρα.
Μετά το τελευταίο Τακτικό Συνέδριο του ΣΥΝ, η νέα πλειοψηφία και η νέα ηγεσία του επιδιώκει μέσω του ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφωθεί ένας νέος πολιτικός χώρος που κατά τη γνώμη μας θα αποτελέσει ένα μείγμα τριτοδιεθνιστικών κομμουνιστικών αντιλήψεων και ιδιότυπου απολίτικου "κινηματισμού".
Δεν έχω χώρο σ αυτό το σημείωμα για να παραθέσω σωρεία επιλογών και συμπεριφορών που επιβεβαιώνουν αυτόν τον προσανατολισμό.
Εμείς είμαστε σε απόσταση από αυτή την εξέλιξη.
Όπως επίσης είμαστε και σε απόσταση από βασικές πλευρές που χαρακτηρίζουν την πολιτική και την συμπεριφορά του σημερινού ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
* Είμαστε αντίθετοι σε θέσεις σεχταριστικές, που εμφανίζουν τον ΣΥΝ -αν είναι δυνατόν- συχνότατα να περιφέρεται στο δρόμο του "όχι σε όλα".
* Είμαστε αντίθετοι στην εγκατάλειψη του αριστερού ευρωπαϊσμού από τη στρατηγική μας.
* Είμαστε αντίθετοι στην περιφρόνηση που επιδεικνύεται απέναντι στα μεγάλα προτάγματα της σύγχρονης δημοκρατικής Αριστεράς, που είναι ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, η οικολογική αναδόμηση, η απόλυτη εχθρότητα απέναντι στη βία ως μέσον άσκησης πολιτικής.
Και, λοιπόν, τι κάνουμε, πως προχωράμε;
Η απάντηση είναι σαφής. Στο δρόμο που έχουμε χαράξει. Στο δρόμο της υπεράσπισης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ που ιδρύσαμε. Δεν εκχωρούμε αυτό το κόμμα σε καμία πλειοψηφία, δεν της επιτρέπουμε ιδιοκτησιακές συμπεριφορές τις οποίες άλλωστε δεν δικαιούται και βεβαίως δεν εκχωρούμε το ΣΥΝ σε κανένα ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό το κόμμα το έχουμε πονέσει, το κρατήσαμε όρθιο στα δύσκολα εκτός Βουλής χρόνια όταν άλλοι προδιέγραφαν το τέλος του, και θα το υπερασπιστούμε όπως μπορούμε και όσο αντέχουμε. Θα μπούμε επομένως στις επερχόμενες εκλογές παλεύοντας για τη μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, και όλων όσων θα αγωνίζονται ως υποψήφιοι του κουβαλώντας μαζί τους τη δημοκρατική ανανεωτική αριστερή του "προίκα".
Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1941