Κομματικές συγκρούσεις με μπούσουλα
Βαγγέλης, Χατζηβασιλείου
Ελευθεροτυπία, 2007-09-08
Οι πυρκαγιές έκαιγαν ακόμη σπίτια και δασικές εκτάσεις (οι νεκροί είχαν προηγηθεί) όταν έπιασαν να εμφανίζονται στους τηλεοπτικούς δέκτες οι πρώτοι κομματικοί συνομιλητές ενόψει των εκλογών. Το κλίμα το οποίο ευθύς εξαρχής επικράτησε στις συγκρούσεις τους δεν μας είναι διόλου άγνωστο: διαξιφισμοί στη διαπασών, χτυπήματα κάτω από τη μέση, συνεχείς διακοπές, άοκνη προσπάθεια του ενός να καλύψει (να εξαφανίσει, αν ζητάμε την κυριολεξία) το λόγο του άλλου. Παλαιά ιστορία, παιγμένη πολλές φορές και επί πολλά χρόνια, με εκλογές ή χωρίς εκλογές και με προνομιακό χώρο εκδήλωσης το τοπίο των ιδιωτικών καναλιών. Φέτος, όμως, κάναμε τη διαφορά: Μια διαφορά σαφώς επί τα χείρω, που κάτι θα πρέπει να μας πει για τον τρόπο με τον οποίο φαίνεται ότι έχει αρχίσει να παράγεται εσχάτως η πολιτική εν Ελλάδι. Οι περισσότεροι από τους κομματικούς συνομιλητές των πρώτων ημερών πήγαν πολύ πέρα από τη συνηθισμένη (και κατά κανόνα εκ των προτέρων ρυθμισμένη) επιθετικότητα των τηλεοπτικών παραθύρων, επιδεικνύοντας μιαν εκπληκτικά ξύλινη γλώσσα, σφηνωμένη στο ρούχο μιας απίστευτα μηχανικής παρουσίας.
Τι θέλω να πω; Μα, πως εκείνο που κυριάρχησε επί ένα τουλάχιστον δεκαπενθήμερο στις φλογισμένες συζητήσεις της τηλοψίας ήταν η παρέλαση ανθρώπων οι οποίοι δεν φρόντιζαν απλώς να κονιορτοποιήσουν την έκφραση του αντιπάλου τους, αλλά έσπευδαν να της αντιτείνουν έναν κατάλογο προγραμματικών θέσεων βγαλμένων από το κομπιούτερ -σαν να είχαν απομνημονεύσει (μετά πολλών κόπων και βασάνων, ασφαλώς) τα φυλλάδια του κόμματός τους για το σύνολο των προβλημάτων της χώρας και το μόνο το οποίο χρειαζόταν στη δεδομένη στιγμή ήταν να ανατρέξουν στο οικείο χωρίο, για να το πετάξουν σαν τούβλο στην απέναντι όχθη και να θριαμβεύσουν. Και η απέναντι όχθη άρπαζε, βεβαίως, με τη σειρά της το δικό της τούβλο, για να κάνει το δικό της γύρο του θριάμβου και ούτω καθ εξής. Φτάνοντας στο τέλος της προεκλογικής περιόδου, το φαινόμενο έτεινε μάλλον να υποχωρήσει και όσοι παρέλαβαν τη σκυτάλη επανήλθαν στο καθιερωμένο ύφος αντεγκλήσεων, έχοντας μάλλον απομακρύνει τον προγραμματικό μπούσουλα κάτω από το τραπέζι. Γιατί, άραγε; Ηλίου φαεινότερον, νομίζω. Ο νόμος ο οποίος επιβάλλει στους υποψήφιους βουλευτές να εμφανίζονται μόνο μία φορά σε κάθε κανάλι προ των εκλογών, κράτησε τους πρωτοκλασάτους στα μετόπισθεν για ένα εύλογο διάστημα, προκειμένου να ριχτούν ως βαρύ πυροβολικό στη μάχη των τελευταίων ημερών. Κι εδώ αγγίζουμε το αιχμηρότερο αγκάθι.
Θα περίμενε κανείς από τους νέους υποψηφίους (νέους στην ηλικία και νέους στην πολιτική) μια φρεσκάδα και μιαν ευλυγισία διαφορετική από εκείνην των ανιόντων τους. Θα περίμενε, με άλλα λόγια, μιαν ικανότητα αμεσότερης και γονιμότερης επικοινωνίας, προς μια κατεύθυνση όπου θα μπορούσε να λειτουργήσει μια πιο φυσική και καθημερινή αναπνοή για τα πράγματα. Εδώ, όμως, οι νέοι αποδείχτηκαν πολύ πιο αδύναμοι και ανέτοιμοι από τους παλαιότερους, υιοθετώντας τα πλέον απογοητευτικά κλισέ και δείχνοντας παντελώς ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν την αύρα την οποία έβγαλε στην επιφάνεια η δημόσια εικόνα τους. Είμαι, παρ όλα αυτά, σίγουρος πως μόνον οι νέοι δεν ευθύνονται εν προκειμένω. Κι αν το λέω αυτό είναι επειδή, όπως όλοι μπορούμε να υποθέσουμε, οι νέοι (στην πολιτική ή στην ηλικία) κάπου και υπό κάποιες συνθήκες εκπαιδεύονται. Και εκπαίδευση υπό ανάλογους όρους δεν μπορεί παρά να αποτελέσει αντικείμενο αυστηρού ελέγχου.
Αν τα κόμματα οργανώνουν τέτοιου τύπου στρατιές για το μέλλον, αν η βούληση και η επιθυμία τους είναι να υποθηκεύσουν κατ αυτόν τον τρόπο τις μακροπόθεσμες προοπτικές τους, αν αυτό είναι το κεφάλαιο των προσχεδιασμένων επενδύσεών τους, τότε όλοι θα πρέπει να ανησυχήσουμε πολύ σοβαρά: όχι για τα κόμματα, αλλά για την αποπολιτικοποίηση της πολιτικής, για την οποία κατά τ άλλα όλοι πρόθυμα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, δηλώνοντας έτοιμοι να αλλάξουν τα πάντα. Την πολιτική, όμως, χρειάζεται, πριν και πάνω απ όλα, να την αλλάξουμε (και να την κρατήσουμε ζωντανή) μέσα στο σπίτι μας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2010