Αναζητώντας την προσωπική κλίμακα αξιών των υποψήφιων εκπροσώπων μας.
Μιχάλης, Παπαγιαννάκης
!0 ερωτήσεις των Ι. Σωτήρχου-Ντ. Βέργου, Ελευθεροτυπία, 2007-09-15
Αναζητώντας την προσωπική κλίμακα αξιών των υποψήφιων εκπροσώπων μας.1. Εχετε δοκιμάσει κάποια ναρκωτική ουσία; Είστε υπέρ ή κατά του πειραματισμού;
2. Ποια είναι η γνώμη σας για τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων και ποια για την υιοθεσία παιδιού από ζευγάρι ομοφυλόφιλων;
3. Θα υπογράφατε υπέρ ή κατά της εγκατάστασης μονάδας απεξάρτησης ή ψυχιατρικής κλινικής στη γειτονιά σας;
4. Θα γινόσασταν ανάδοχος ή θα υιοθετούσατε παιδί άλλης φυλής/εθνικότητας; Θα είχατε πρόβλημα να θεωρούνται Ελληνες τα παιδιά των ξένων που γεννιούνται εδώ;
5. Θα δίνατε μέρος του μισθού σας κάθε μήνα σε άτομα με χαμηλές οικονομικές αποδοχές, όπως είναι οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι κ.ά.;
6. Θα συμφωνούσατε το παιδί σας να παντρευτεί αλλόθρησκο;
7. Είχατε καταδίκη ή έχετε εκτίσει ποινή φυλάκισης στο παρελθόν;
8. Σας ενοχλεί η αύξηση της ανισότητας στην Ελλάδα; Τι έχετε κάνει γι αυτό;
9. Θα πουλούσατε αύριο το πρωί το αυτοκίνητό σας και θα χρησιμοποιούσατε μόνο μέσα μαζικής μεταφοράς, δίνοντας παράδειγμα φιλικής προς το περιβάλλον συμπεριφοράς;
10. Ποια είναι η σχέση σας με την blogόσφαιρα;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
Απαντήσεις
1. Δεν έχω δοκιμάσει. Ποτέ δεν με απασχόλησε η έννοια του πειραματισμού. Καταλαβαίνω εκείνους και εκείνες που κάποια στιγμή διαλέγουν να πειραματιστούν και δεν συμφωνώ με την ποινικοποίηση της επιλογής τους.
2. Εχω από πολύ καιρό υποστηρίξει την ανάγκη να θεσμοθετηθεί ένα επίσημο σύμφωνο συμβίωσης ανάμεσα σε άτομα οποιουδήποτε φύλου που το επιθυμούν, αναγνωρισμένο από το κράτος και το νόμο, και με όλες τις νομικές, οικονομικές, ασφαλιστικές κ.λπ. συνέπειες, ακριβώς όπως για τα παραδοσιακά παντρεμένα ζευγάρια. Θα συνιστούσα σε όλους να μελετήσουν το πιο επιτυχημένο μοντέλο ενός τέτοιου συμφώνου, που είναι το γαλλικό PACS.
3. Βεβαίως. Αλλά θα προτιμούσα να μη χρειάζονταν υπογραφές και άλλες κινητοποιήσεις για να ασκήσει σοβαρά και ομαλά τις αρμοδιότητές του ένα σύγχρονο και ευνομούμενο κράτος με οργανωμένη και σαφή αντίληψη για τη διαχείριση τόσο σοβαρών ζητημάτων.
4. Το μόνο κριτήριο που θα υπαγόρευε τη στάση μου είναι η φιλία με τους ενδιαφερομένους και όχι η εθνικότητα, το χρώμα ή η θρησκεία τους. Το δεύτερο ερώτημά σας είναι πολύ σημαντικότερο, γιατί δεν αφορά μόνο την προσωπική στάση μου, αλλά και τη δημόσια αντίληψη για την ελληνική ιθαγένεια. Σήμερα επικρατεί σχεδόν ολοκληρωτικά μια αντίληψη βασισμένη στη «φυλή», στο αίμα, και τη θεωρώ αναχρονιστική και πρόξενο πολλών ανθρώπινων δεινών. Στις περισσότερες πολιτισμένες χώρες επικρατεί η αντίληψη του τόπου γέννησης και νομίζω ότι και εμείς αυτήν πρέπει ρητά και τυπικά να υιοθετήσουμε, παράλληλα με μια συστηματική πολιτική που να επιτρέπει την ένταξη στην ελληνική κοινωνία όσων το επιθυμούν.
5. Αν εννοείτε μια πράξη ελεημοσύνης, θα σας πω ότι αυτά δεν πρέπει να διατυμπανίζονται. Αν εννοείτε την πολιτική και κοινωνική ανάγκη ανακατανομής των εισοδημάτων υπέρ των πιο αδύνατων, ακόμα και εις βάρος όλων των υπολοίπων, σας λέω ναι. Δηλαδή, για να αποφύγουμε τα μελοδραματικά και αναποτελεσματικά μεγάλα και φιλάνθρωπα λόγια, υποστηρίζω δημόσια και πολιτικά τόσο μια νομοθεσία για εγγύηση και ενίσχυση του εισοδήματος και του «κοινωνικού μισθού» όσο και τη ριζική φορολογική μεταρρύθμιση (εισοδήματος, περιουσίας, κληρονομίας, συναλλαγών, χρήσης φυσικών και ενεργειακών πόρων...) που θα μπορούσε να τη χρηματοδοτήσει. Μια τέτοια πολιτική θα «αφαιρούσε», και από μένα και από πολλούς άλλους, πολύ περισσότερα από την ελεημοσύνη στην οποία αναφέρθηκα. Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη όσων από αυτούς τους «άλλους» στηρίζουν την ελεημοσύνη τους στη φοροαποφυγή ή τη φοροδιαφυγή...
6. Η άποψή μου είναι ότι θα έδινα τη γνώμη μου μόνο αν μου τη ζητούσε, ως συμβουλή και από αγάπη, και μόνο. Και αυτή η γνώμη θα εξαρτιόταν από την ανθρώπινη ποιότητα του προσώπου, με κάθε επιφύλαξη και πάλι, γιατί στο κάτω κάτω «σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός, τύφλα να χει ο πεθερός».
7. Οχι.
8. Η συστηματική και μόνιμη δράση κατά της ανισότητας και των διακρίσεων και η υπεράσπιση της ελευθερίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης είναι τα κύρια γονίδια της Αριστεράς, ανέκαθεν. Η αύξηση των ανισοτήτων, υπαρκτή και πολυσχιδής, δεν μας ενοχλεί απλώς. Μας ανησυχεί βαθύτατα, γιατί δείχνει ότι η δράση μας δεν υπήρξε αρκετή και αποτελεσματική. Οφείλουμε με κάθε τρόπο και κάθε κόστος να βρούμε και νέους τρόπους αντίστασης και παρέμβασης, και όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο, αλλά και σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Και όχι μόνο ως προς την οικονομία ή την κοινωνική πολιτική, αλλά και ως προς την άνιση σχέση με το περιβάλλον που αποτελεί μια νέα και εξίσου σοβαρή μορφή ανισότητας.
9. Δεν αναζητώ λύσεις σε τόσο σοβαρά προβλήματα στην προσωπική θυσία του καθενός, που αν θέλει την κάνει και αν δεν θέλει επωφελείται από τη θυσία των... άλλων! Υποστηρίζω από καιρό και με πολλή ένταση ότι η κοινωνία πρέπει να απαλλαγεί από τη δικτατορία του αυτοκινήτου, με πρόγραμμα πολιτικών μέτρων που περιλαμβάνει τα κίνητρα για τεχνολογικές αλλαγές στην κατανάλωση και στις εκπομπές αερίων, τον περιορισμό της κυκλοφορίας, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα, ακόμη και με διόδια, δυσμενή φορολογική μεταχείριση των αυτοκινήτων υπερβολικά μεγάλου κυβισμού, επενδύσεις στις υποδομές και στη λειτουργία του τρένου, του τραμ, των λεωφορείων, σε περιαστικά πάρκινγκ μαζί με δωρεάν μεταφορά στα αστικά κέντρα, σε ποδηλατόδρομους κ.λπ. Την ενεργό στήριξη σε ένα τέτοιο πρόγραμμα τη θεωρώ πολύ σημαντικότερη από τις προσωπικές επιλογές του καθενός μας, που πάντως χρειάζεται να ενισχυθούν ηθικά και συμβολικά.
10. Παρακολουθώ, διαβάζω, μαθαίνω πολλά για την εξέλιξη των αντιλήψεων, ιδίως των νέων ανθρώπων. Οπως κάθε τι το σχετικά καινούργιο, δίνει πολλά ενδιαφέρονται ανοίγει νέους δρόμους και προοπτικές και παράλληλα, κουβαλάει συχνά και μπόλικη συμβατικότητα με «δάνειον ένδυμα» ένα ρηχό μοντερνισμό. Εύχομαι να ευδοκιμήσουν οι νέοι δρόμοι και να ξεχαστούν τα αναμασήματα και τα ασήμαντα...
Εκτύπωση στις: 2024-04-27
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2033