Η αντιπαράθεση Ερντογάν-Στρατηγών πυροδοτεί ένταση με Ιράκ και ΗΠΑ
Γιώργος, Καπόπουλος
Ημερησία, 2007-10-13
Ο Ερντογάν το αποφάσισε και η Βουλή θα εγκρίνει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ, καθώς πολλαπλασιάζονται οι επιθέσεις του ΡΚΚ, ενώ έχει εκλείψει κάθε πιθανότητα συνεννόησης Αγκυρας - Βαγδάτης -Ουάσιγκτον: Η σκλήρυνση Ερντογάν καταγράφεται μετά τη συμφωνία «Αντιτρομοκρατικής Συνεργασίας» ανάμεσα σε Τουρκία και Ιράκ, ενώ νωπή είναι η παραίτηση του πρώην επικεφαλής του ΝΑΤΟ στρατηγού Ράλστον από τη θέση του μεσολαβητή μεταξύ Αγκυρας, Βαγδάτης και της Αυτόνομης Κουρδικής Οντότητας για τον τερματισμό της δράσης του ΡΚΚ στο Καντίλ.
Τα παραπάνω καταγράφονται σε ένα βεβαρημένο σκηνικό για τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας: Εκκρεμεί η έγκριση του Ψηφίσματος στη Βουλή των Αντιπροσώπων για αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ενώ η Αγκυρα οικοδομεί στενές σχέσεις με τη Δαμασκό με άμεση ορατή παρενέργεια την έναρξη θαλάσσιας επικοινωνίας Λατάκειας - Κατεχόμενης Αμμοχώστου.
ΚΛΕΙΔΙ
Απρόβλεπτες οι εξελίξεις
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην διαχείριση του Κουρδικού εντός και εκτός συνόρων που αναδεικνύεται ως κλειδί για όλες τις εσωτερικές και εξωτερικές ισορροπίες του ανατολικού μας γείτονα. Οι δύο πρωταγωνιστές, η Αγκυρα και το Κουρδικό κίνημα, εμφανίζονται αντιφατικοί, πολυδιασπασμένοι, με αποτέλεσμα οι εξελίξεις να είναι ακόμη πιο απρόβλεπτες.
ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΗ
Ενα, δύο, τρία πολλά ΡΚΚ...
Ποτέ άλλοτε η ηγεσία αλλά και τα κέντρα που επηρεάζουν τον κουρδικό πληθυσμό της Τουρκίας δεν ήσαν τόσο πολυδιασπασμένα:
Ο έγκλειστος στο Ιμραλι Οτσαλάν ασκεί βαρύνουσα επιρροή στο Κουρδικό Κίνημα συνολικά.
Η ηγεσία του ΡΚΚ στη Δυτική Ευρώπη είναι ένα άλλο κέντρο αποφάσεων και άσκησης επιρροής.
Η ηγεσία του κόμματος DTP που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην κοινοβουλευτική νομιμότητα και την αξιοπιστία στο εκλογικό του ακροατήριο.
Η ηγεσία των στρατιωτικών δυνάμεων του ΡΚΚ στα όρη Καντίλ του Βορείου Ιράκ επηρεάζεται από την Ηγεσία της Αυτόνομης Κουρδικής Οντότητας την Ατζέντα της οποίας κυριαρχεί η χωρίς προσκόμματα -από την Αγκυρα- προσάρτηση της περιοχής του Κιρκούκ που λόγω του πετρελαϊκού της πλούτου έχει στρατηγική σημασία. Με την παραπάνω πολυδιάσπαση πλήττεται προκαταβολικά οποιαδήποτε ενδεχόμενη πολιτική προσέγγιση του Κουρδικού από τον Ερντογάν, καθώς δεν υπάρχει εγγύηση κατάπαυσης της ένοπλης δράσης.
ΑΓΚΥΡΑ
Κρίση συνοχής και αξιοπιστίας
Το Κουρδικό αποτελεί σήμερα το πεδίο στο οποίο το Κεμαλικό Κατεστημένο δίνει τη μάχη για να αποτρέψει την υλοποίηση της Μεταρρυθμιστικής Ατζέντας Ερντογάν, πρώτο βήμα της οποίας είναι η επεξεργασία Νέου Συντάγματος. Η ένοπλη δράση του ΡΚΚ αποτελεί άλλοθι για τη διατήρηση του κατασταλτικού νομοθετικού οπλοστασίου με κορυφαία περίπτωση το άρθρο 301 του Ποινικού Κώδικα περί προσβολής της Τουρκικότητας. Ο Ερντογάν βρίσκεται σε οριακή ισορροπία:
Από την μια μεριά δεν θέλει να εμφανισθεί ως μειοδότης, καθώς γνωρίζει ότι η αποτελεσματικότητα μιάς εισβολής στο Βόρειο Ιράκ είναι επιχειρησιακά αμφίβολη.
Από την άλλη η συγκατάθεση του σε ενδεχόμενη εισβολή πλήττει διπλά την αξιοπιστία του: Πρώτα στους Κούρδους Ψηφοφόρους που ανέδειξαν για δεύτερη φορά το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ πρώτη δύναμη στην Νοτιο-ανατολική Τουρκία και δεύτερον στον Διεθνή Παράγοντα, ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ενωση που προσδοκούν μια πολιτική προσέγγιση στο Κουρδικό. Σε κάθε περίπτωση η στάση που κρατούν η Ουάσιγκτον, η Βαγδάτη, αλλά και η Ηγεσία της Αυτόνομης Κουρδικής Οντότητας δείχνουν ότι η αξιοπιστία μιας αποτελεσματικής τουρκικής εισβολής στο Βόρειο Ιράκ είναι ανύπαρκτη. Το πιθανότερο είναι να εμπλακεί η Αγκυρα στο αδιέξοδο του Ιράκ και να πριμοδοτήσει γενίκευση της ανταρσίας στις Ν.Α επαρχίες με παράλληλη δυναμική δράση στις μεγαλουπόλεις.
ΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ
Το τελεσίγραφο της 17ης Σεπτεμβρίου
Ο εκλογικός θρίαμβος της 22.7 αλλά και η επικείμενη συντριπτική επικύρωση της Συνταγματικής Μεταρρύθμισης -απευθείας εκλογή προέδρου- στο Δημοψήφισμα της 21.10 δεν έχουν αποθαρρύνει τον παρεμβατισμό των Στρατηγών, ο οποίος ευνοείται από τις εξελίξεις στο Κουρδικό.
Σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 17.9 για τη διαπραγματευτική τακτική με την Ε.Ε., αλλά και στην πανηγυρική ομιλία του στρατηγού Μπουγιουκανίτ στις 1.10 στην έναρξη του ακαδημαϊκού έτους της Σχολής Πολέμου φωτίσθηκαν οι Κόκκινες Γραμμές του Κατεστημένου:
«Όχ»ι στην κατάργηση του άρθρου 30.1
«Όχι» σε Νέο Νόμο για τα Θρησκευτικά Ιδρύματα (Βακούφια) που να επιτρέπει περαιτέρω χειραφέτηση τόσο του Ισλάμ όσο και των Μειονοτικών Θρησκειών.
«Όχι» σε νέες πρωτοβουλίες στο Κυπριακό που θα έθεταν εν αμφιβόλω την παρουσία των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Μεγαλόνησο
ΔΥΟ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
Το μεγάλο δίλημμα
Με τα παραπάνω δεδομένα ο Ερντογάν βρίσκεται μπροστά σε δύο επιλογές:
Στο όνομα της εθνικής ενότητας να ταυτισθεί με τη σκληρή καταστολή εντός συνόρων και τον τυχοδιωκτικό εκτός συνόρων παρεμβατισμό που θα πλήξει την αξιοπιστία του ως μεταρρυθμιστή συνολικά.
Να επιχειρήσει μια νέα προσέγγιση στο Κουρδικό και να νομιμοποιήσει έναν παρεμβατισμό της στρατιωτικής ηγεσίας που θα παρακάμπτει τις αναστολές της σκληρής ήττας της στην αναμέτρηση που άνοιξε τον Απρίλιο με το βέτο της στην εκλογή Γκιουλ. Έξι μήνες μετά την έναρξη της κρίσης που οδήγησε στις πρόωρες εκλογές και τρεις μήνες μετά τον θρίαμβο Ερντογάν, οι εσωτερικές και εξωτερικές ισορροπίες της Τουρκίας παραμένουν σε δραματικό βαθμό ρευστές.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2105