Η ώρα της αλήθειας
Θόδωρος, Μαργαρίτης
Αυγή της Κυριακής, 2007-10-21
Βρισκόμαστε και πάλι σε μια κρίσιμη φάση διαπραγματεύσεων για την τελική ονομασία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ενώ αποτελεί κρίσιμη παράμετρο η ένταξη της συγκεκριμένης χώρας στο ΝΑΤΟ με το συνταγματικό της όνομα.Είμαστε δηλαδή πάλι σε μια συγκυρία που μπορεί να υπενθυμίσει σε όλους τα τραγικά λάθη που έγιναν εδώ και 15 χρόνια όταν ξεκίνησε η αντιπαράθεση με τους γείτονές μας. Το εθνικιστικό στερεότυπο της εποχής καθόρισε το βασικό δόγμα της εξωτερικής πολιτικής με αλλεπάλληλες δραματικές αποτυχίες.
Στην αρχή χάθηκε η ευκαιρία του "πακέτου Πινέιρο" για σύνθετη ονομασία με τον γεωγραφικό προσδιορισμό. Στη συνέχεια ήρθε το εμπάργκο το οποίο όχι μόνο δεν τηρήθηκε από τις δυνάμεις της αγοράς και επομένως κατέστη άχρηστο, αλλά οδήγησε και σε απομόνωση των θέσεων της χώρας μας σε όλα τα διεθνή φόρα. Τέλος, ήρθε ο ορυμαγδός των αναγνωρίσεων της "Δημοκρατίας της Μακεδονίας" από ένα μεγάλο αριθμό χωρών και από τα βασικά μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Καναδάς, βρέθηκαν στο πλευρό της ΠΓΔΜ. Πράγματα και καταστάσεις γνωστές, που όμως δεν οδήγησαν σε μια ριζική αναθεώρηση των θέσεων της Ελλάδας.
Πρέπει επιτέλους να σταματήσει η Σκοπιανοποίηση της εξωτερικής πολιτικής. Να απεγκλωβιστούμε από τα δόγματα που κυριάρχησαν και μείωσαν το κύρος της χώρας μας ως μιας ισχυρής φιλειρηνικής σταθεροποιητικής δύναμης στα Βαλκάνια.
Η καλύτερη προσφορά στην ελληνική Μακεδονία, δεν είναι τα κροκοδείλια δάκρυα των "Σκοπιανομάχων", αλλά η γενναία στήριξη της βόρειας περιφέρειας της χώρας μας, η οικονομική της ανάπτυξη, ο διεθνής εμπορικός και πολιτιστικός της ρόλος, η αναβάθμιση της ζωής των κατοίκων.
Είναι προφανές ότι ούτε το βέτο στην ενδεχόμενη είσοδο της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με το συνταγματικό της όνομα, ούτε η διαιώνιση της αντιπαράθεσης θα ωφελήσει σε τίποτα. Το βέτο είναι μία επιλογή με σχετικά μικρό χρονικό ορίζοντα και επανεγκλωβίζει τη χώρα μας στην εικόνα του παρελθόντος.
Είναι επίσης σαφές ότι η αποδοχή μιας σύνθετης ονομασίας (Βόρεια ή Άνω Μακεδονία, Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια), θα είναι η καλύτερη αμοιβαία αποδεκτή λύση με ταυτόχρονη συμφωνία των δύο χωρών να εξαλειφθούν στοιχεία αλυτρωτισμού και εδαφικών αμφισβητήσεων (π.χ. Μακεδονική ονομασία της Β. Ελλάδας).
Ας ελπίσουμε ότι ο νέος κύκλος διαπραγματεύσεων θα οδηγήσει σε οριστική επίλυση των διαφορών. Επειδή όμως υπάρχει μια σκληρή πραγματικότητα με τις διεθνείς αναγνωρίσεις, είναι μάλλον πιθανό η ΠΓΔΜ να κρατήσει μια επίσης αυστηρή γραμμή.
Στην Αριστερά και ιδιαίτερα στον ΣΥΝ, έχουμε συμφωνήσει ότι το όνομα της γειτονικής χώρας δεν είναι το μείζον πρόβλημα. Τα πιο σημαντικά ζητήματα είναι οι φιλειρηνικές διαθέσεις, οι σχέσεις καλής γειτονίας, η γενικότερη ομαλότητα στην περιοχή. Από αυτή την άποψη, ας μην απορρίψουμε και μια θέση αποδοχής της ονομασίας "Δημοκρατία της Μακεδονίας" ως επίλογο αυτής της κακόγουστης σύγκρουσης με επίλυση όμως κάθε άμεσης ή έμμεσης διαφοράς.
Άλλωστε η Αριστερά οφείλει να συζητήσει με πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους και όχι μόνο με τα δεδομένα της διπλωματικής διαπραγμάτευσης.
Η Ν.Δ. έχει να αντιμετωπίσει τις ισχυρές ακροδεξιές δυνάμεις στις γραμμές της και την πίεση του ΛΑΟΣ. Είναι ικανή ακόμα να "παίξει" με το βέτο για να ικανοποιήσει το εθνικιστικό ακροατήριο και να οδηγηθεί έτσι σε μια "έντιμη ήττα".
Το ΠΑΣΟΚ μέσα στη βαθιά του κρίση μετεωρίζεται ανάμεσα σε μια γραμμή ρεαλισμού και εσωκομματικής ίντριγκας με το βαθύ "πατριωτικό ΠΑΣΟΚ" ασκώντας γενικώς αντιπολίτευση. Το ΚΚΕ παρά τη θετική αρχική του στάση, στο συμβούλιο των αρχηγών πριν 15 χρόνια, σήμερα φλερτάρει με τις ψευτοπατριωτικές κορώνες με όχημα τον απλουστευτικό αντιαμερικανισμό.
Είναι η στιγμή που η Ανανεωτική και Ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να διατυπώσει τις πραγματικές αλήθειες στη χώρα μας. Να αντιπαρατεθεί με το πανίσχυρο λόμπυ του εθνικισμού, του μιλιταρισμού, της πατριδοκαπηλίας.
Δεν μπορεί η Ελλάδα να εμφανίζεται σαν μια χώρα περικυκλωμένη από αντιπάλους (Τουρκία, Αλβανία, ΠΓΔΜ και ποιος άλλος έχει σειρά...).
Δεν μπορεί να χάνει τον ισχυρό ευρωπαϊκό της ρόλο στην περιοχή, μπλεγμένη σε θεωρίες συνωμοσίας.
Δεν μπορεί βέβαια η Αριστερά να αγνοεί το διεθνιστικό της DNA και να μετατρέπεται σε ένα τμήμα του πολιτικού κατεστημένου που γεμίζει τα μυαλά των συμπολιτών μας με κραυγαλέα κηρύγματα εθνικής περικύκλωσης.
Δεν μπορεί τέλος να συνεχίζεται ο κατήφορος των υπερεξοπλισμών, της μιλιταριστικής υπερβολής σε βάρος των δαπανών για το κοινωνικό κράτος, σε βάρος του προσανατολισμού για μια αειφόρο ανάπτυξη.
Σε αυτή τη φάση του δημόσιου διαλόγου και της διαβούλευσης στην πατρίδα μας, η Αριστερά οφείλει να θέσει τις δικές της προτεραιότητες, να προτείνει τις διεξόδους που τελικά αλλάζουν τις ιεραρχήσεις στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική.
Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2122