Γιατί το γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα δεν ακολούθησε τον μπλερικό ’τρίτο δρόμο’
Jean-Michel, Normand
Le Monde, ppol.gr, 2007-10-28
Λίγο καιρό αφού ανέλαβαν την πρωθυπουργία, οι Τόνι Μπλερ (Tony Blair) και Λιονέλ Ζοσπέν (Lionel Jospin) έδειχναν -στο συνέδριο του «ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος» (PES) του Ιουνίου του 1997- μονοιασμένοι, παρά τις διαφορές τους.
Αλλά το 1999, η κοινή διακήρυξη ενός «σοσιαλφιλελεύθερου» μανιφέστου από το Βρετανό πρωθυπουργό και τον Γερμανό καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ (Gerhard Schröder) σηματοδότησε τη ρήξη ανάμεσα στο «δημοκρατικό σοσιαλισμό» του γαλλικού «σοσιαλιστικού κόμματος» (PS) και το μπλερικό «σοσιαλφιλελευθερισμό».
Το πολιτικό βάρος του ΓΚΚ
Στη Γαλλία η «χάρτα της Αμιέν» σηματοδότησε από το 1906 τον ανταγωνισμό μεταξύ συνδικαλιστικού και σοσιαλιστικού κινήματος. Αντιθέτως, η γερμανική σοσιαλδημοκρατία και ο βρετανικός εργατισμός γεννήθηκαν από τα σπλάχνα των συνδικάτων.
Η γαλλική αριστερά διχάστηκε, στη συνέχεια κυριαρχήθηκε από το «γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα» (ΓΚΚ), που ακόμα και μετά το 1981 συνέχισε να βαραίνει στις επιλογές των σοσιαλιστών και να τους πιέζει, κατηγορώντας τους για «δεξιά παρέκκλιση».
Η ενότητα της αριστεράς
Εξαναγκαζόμενο από το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα και την ανάγκη να συμπτύσσει συμμαχίες με τα άλλα κόμματα της «πολλαπλής αριστεράς» στο β’ γύρο, το PS δεν μπόρεσε να εκσυγχρονιστεί μετά το 1997.
Σε μία χώρα όπου η διαίρεση δεξιάς-αριστεράς έχει κεντρική σημασία στην ίδια τη δομή του πολιτικού συστήματος, δεν υπήρχαν περιθώρια να αναπτυχθεί μία προσέγγιση του τύπου του μπλερικού «τρίτου δρόμου».
Η σχέση μεταξύ οικονομίας και κοινωνίας
Στην μπλερική σκέψη η «κοινωνική σφαίρα» θεωρείται πως οφείλει να υπηρετεί την οικονομία, π.χ. αποδεχόμενη ακόμα και προωθημένες μορφές ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων.
Αντιθέτως η γαλλική αριστερά εξακολουθεί να αναζητά ένα σημείο ισορροπίας μεταξύ του κοινωνικού και της οικονομίας.
Εξ ου και η γαλλική δυσπιστία προς την έννοια της αγοράς ή της παγκοσμιοποίησης.
Οι σχέσεις PS και ιδεολογίας
Το PS ουδέποτε δε γεύτηκε σοβαρές θεωρητικές συζητήσεις, σε αντίθεση με το «σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας» (SPD) ή τους Βρετανούς Εργατικούς.
Έτσι, η στροφή προς τη λιτότητα του 1983 δεν είχε ιδεολογικές επιπτώσεις.
Όσο για τον πολυαγαπημένο στον Φρανσουά Ολάντ (François Hollande) «αριστερό ρεφορμισμό», είναι μία έννοια που χρειάζεται ακόμα πολύ επεξεργασία.
*Ο Jean-Michel Normand είναι πολιτικός συντάκτης στη "Le Monde".
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2146