«Μακεδονία ξακουστή»…
Ριχάρδος, Σωμερίτης
ΤΟ ΒΗΜΑ, 2007-10-30
Πόσο κοστίζει μια παρέλαση; Ασφαλώς πολλά. Έχουμε όμως την εθνική συνήθεια των παρελάσεων. Δύο μεγάλων κάθε χρόνο, την άνοιξη (στην Αθήνα) και το φθινόπωρο (στη Θεσσαλονίκη), και δεν ξέρει κανείς πόσων άλλων, μικρών συνήθως, σε κάθε πόλη που γιορτάζει απελευθέρωση. Στήνουμε μια μεγάλη εξέδρα, προσέρχονται πρόεδροι, υπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, μητροπολίτες, αξιωματικοί και όσοι καταφέρνουν να εξασφαλίσουν μια πρόσκληση και «περνάει ο στρατός». Με όλα του τα πανάκριβα αξεσουάρ.Ποιο είναι το νόημα; Μας λένε: να τιμηθούν οι ήρωες. Φυσικά, θα μπορούσαμε να τιμήσουμε τον Κολοκοτρώνη, τον Δαβάκη ή τον Φριζή χωρίς να επιδείξουμε αεροπλάνα, κανόνια, άρματα μάχης και πυραύλους. Mας λένε επίσης: για να ενισχύεται το εθνικό φρόνημα, πράγμα που σημαίνει ότι οι οργανωτές αμφιβάλλουν για το φρόνημα του λαού. Ίσως, αν και δεν το λένε ανοιχτά, για να φοβηθούν οι εχθροί! Αλλά δεν αποκλείεται να μας δείχνουν τα πανάκριβα αξεσουάρ της άμυνας ώστε πληρώνοντας το κόστος, συχνά και με κρυφά ομόλογα, να λέμε «χαλάλι το έξοδο»!
Όταν δεν είχαμε δημοκρατία ή η δημοκρατία μας ήταν κολοβή, ο στρατός που περνούσε δεν ήταν μόνο ο φρουρός της Ελλάδας, ήταν και ο φρουρός της τάξης και μιας τάξης. Τι σημαίνει όμως τώρα ο παρελασιακός πληθωρισμός; Προχθές στη Θεσσαλονίκη δόθηκε ίσως μια νέα απάντηση.
Έχουμε από δεκαετίες το νεομακεδονικό πρόβλημα. Πότε σε έξαρση, πότε σε ύφεση. To αφήσαμε διακομματικά να μεταβληθεί σε πληγή. Τώρα το πρόβλημα του ονόματος βρίσκεται ξανά σε έξαρση. Αρχίζουν μεθαύριο νέες, οι τελευταίες, διαπραγματεύσεις στον ΟΗΕ. Βρισκόμαστε δυστυχώς με την πλάτη στον τοίχο. Οι συνομιλητές μας, που τόσο περιφρονητικά αποκαλούμε «Σκοπιανούς» και χαρακτηρίζουμε το κράτος τους «κρατίδιο», έχουν την αίσθηση ότι κέρδισαν ήδη το διεθνές παιχνίδι. Ο τριαντάχρονος και φιλόδοξος υπουργός τους των Εξωτερικών παίζει όπως o Σαμαράς πριν από τόσα χρόνια και προκαλεί. Επιπλέον ονομάζεται και αυτός Αντώνης. Ο δικός μας Αντώνης, αν έμαθε κάτι, θα έπρεπε να τον συμβουλεύσει από την Καλαμάτα να προσέχει. Στέλνοντάς του το βιογραφικό του.
Προχθές λοιπόν στη Θεσσαλονίκη του Άνθιμου, του Ψωμιάδη, του Καστανίδη και του Παπαθεμελή (τα κανάλια επιμένουν ότι υπάρχει) είχαμε τη μεγάλη παρέλαση του στρατού. Παρέλαση χωρίς εμβατήρια δεν γίνεται. Στη Θεσσαλονίκη το μοναδικό εμβατήριο (έτσι είπαν οι ρεπόρτερ) ήταν το βροντερό «Μακεδονία ξακουστή». Όποιος δεν κατάλαβε το υπονοούμενο ας ρωτήσει τους κ.κ. Ψωμιάδη και Καρατζαφέρη. Eίναι πολύ αμφίβολο ότι το υπονοούμενο αυτό ενισχύει την τόσο δύσκολη διπλωματική μας θέση. Δεν είναι αμφίβολο όμως ότι ενισχύει την εσωτερική πίεση πάνω στον ελληνικό πολιτικό κόσμο και την ελληνική κυβέρνηση. Αλλά ποιος αποφάσισε ότι αυτό το εμβατήριο ήταν προχθές το πιο κατάλληλο, πολιτικά και διπλωματικά, για τις σημερινές συνθήκες; Ποιος έμπλεξε τις ένοπλες δυνάμεις σε τακτικές αποστολής εσωτερικών και εξωτερικών μουσικών υπονοουμένων και μηνυμάτων που θυμίζουν τουρκικές τακτικές;
To ίδιο το βράδυ στην πλατεία Συντάγματος της Aθήνας κάτι εθνικιστικά φασιστόμουτρα μαχαίρωσαν έναν μαροκινό μετανάστη. Λίγο αργότερα κακοποίησαν νεαρούς Ρωμιούς στο Θησείο...
Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2151