Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Σπέρνοντας ανέμους θερίζεις θύελλες...

Σπύρος, Δανέλλης

Ελευθεροτυπία, 2007-11-07


Το χθεσινό θρασύτατο περιστατικό έξω από τα Ζωνιανά δεν είναι δυστυχώς το πρώτο. Η κρισιμότητα όμως της κατάστασης του χτυπημένου αστυνομικού το κάνει ακόμη χειρότερο.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως έχουν δίκιο όσοι φωνάζουν για ανυπαρξία αστυνομίας. Η αυταπάρνηση και η ευσυνειδησία συγκεκριμένων αστυνομικών δεν μπορούν να αναπληρώσουν τον αποδεκατισμό του Σώματος. Ούτε, δυστυχώς, να αντιμετωπίσουν το ποιοτικό πρόβλημα επάρκειας μεγάλου μέρους της δύναμης.

Το νέο έγκλημα στην Κρήτη έχει όμως άλλες κοινωνικές και πολιτικές παραμέτρους. Τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς, παρατηρείται μια αυξημένη και νέου τύπου εγκληματικότητα, ιδιαίτερα ανησυχητική για την έκταση που παίρνει, αλλά και για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της. Παρατηρείται μια ραγδαία ανάπτυξη της προχωρημένης εγκληματικότητας, που έχει να κάνει με τη διακίνηση ναρκωτικών, την επιβολή προστασίας σε διάφορα καταστήματα, την εξαιρετικά μεγάλων διαστάσεων τοκογλυφία, την οργανωμένη ζωοκλοπή και κλοπή αγροτικών προϊόντων και, βεβαίως, τη διάδοση της εμπορίας όπλων, την οπλοκατοχή και οπλοχρησία.

Βεβαίως, το φαινόμενο αυτό έχει την ερμηνεία του, που δεν μπορεί να είναι αλλού παρά στο μοντέλο ανάπτυξης το οποίο αναδεικνύει τον ατομοκεντρισμό και τον ωφελιμισμό, με στόχο και σκοπό το εύκολο κέρδος.

Ετσι, η εκρηκτική συσσώρευση πλούτου, που αρχίζει στη δεκαετία του 70 με την υπερεντατική ανάπτυξη του τουρισμού, της εντατικής γεωργίας και του εμπορίου, αλλά και ο πακτωλός των κοινοτικών επιδοτήσεων στην κτηνοτροφία αιγοπροβάτων που, με τον τρόπο με τον οποίο εισέρρευσε με την ανοχή της Πολιτείας, εκμαύλισε συνειδήσεις, δημιούργησαν κοινωνικά παράσιτα που έγιναν πρότυπο για τους εφήβους σε αρκετές -ορεινές κυρίως- περιοχές, με προεξάρχοντα τον ορεινό Μυλοπόταμο. Αυτά, σε συνδυασμό με την επιβολή ενός πρωτοφανούς καταναλωτικού μοντέλου, που συνοδεύει την ξαφνική ευμάρεια, αλλάζουν έντονα το κοινωνικό και πολιτισμικό τοπίο στο νησί.

Η συλλογική μνήμη και η αυτογνωσία, όπως και η οργανωμένη πνευματική και πολιτιστική αντίσταση φαίνονται αδύνατες να αντιμετωπίσουν αυτήν την εισβολή.

Σε συγκεκριμένες περιοχές της υπαίθρου, κράτος είναι ο νόμος των ζωοκλεφτών και σχεδόν κανείς δεν τολμά να παραβεί τον νόμο τής «ομερτά». Ταυτοχρόνως, τα κυκλώματα αυτά, έχοντας οριοθετήσει περιοχές και αντικείμενα μεταξύ τους, διακινούν όπλα, ναρκωτικά, εκμεταλλεύονται αλλοδαπές γυναίκες, εκβιάζουν μαγαζάτορες.

Εάν κάποτε η οπλοκατοχή στην Κρήτη είχε το άλλοθι της παραδοσιακής λεβεντιάς ή, έστω, της επίφασης κάποιας αντιεξουσιαστικότητας -κοινώς, «καπετανιλίκι»-, σήμερα σημαίνει βία, απανθρωπιά, κυνισμό, τρομοκρατία.

Τα κυκλώματα αυτά, ελέγχοντας μέσα από τον θεσμό της οικογένειας και του σογιού εκατοντάδες ψήφους, εκβιάζουν πολιτικά πρόσωπα για άσκηση παρεμβάσεων στην Αστυνομία και στη Δικαιοσύνη, για επίδειξη ανοχής και επιείκειας, μείωση των ποινών ή και απελευθέρωσή τους.

Δεν θα ξεχάσω την απάντηση γέροντα σε καφενείο των Ζωνιανών, παραμονές ευρωεκλογών του 1999, όπου βρέθηκα ως βουλευτής τότε με συντρόφους μου από το Ρέθυμνο, να ζητάμε ψήφους για τον ΣΥΝ: «Να σε ψηφίσω. Αλλά αν αύριο σε πάρω τηλέφωνο να μου βγάλεις τον γιο απ τα κρατητήρια, τι θα κάνεις;».

Είναι προφανές ότι οι θεσμοί της Πολιτείας -πολιτικοί, Αυτοδιοίκηση, Αστυνομία, Δικαιοσύνη- είναι αποπροσανατολισμένοι και ανενεργοί ή εξουδετερωμένοι.

Το αυξανόμενο θράσος, που διακρίνει τη «νέα σχολή εγκληματικότητας», δείχνει πόσο καλυμμένα νιώθουν τα νώτα τους από τους θεσμούς ή τους λειτουργούς του κράτους.

Δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι τα κοινωνικά προβλήματα μπορούν να λυθούν με την καταστολή. Ομως, πρέπει να σημειώσουμε πως η κάθοδος των ΕΚΑΜ είχε ανακουφίσει, έστω προσωρινά, την ύπαιθρο.

Για να αντιμετωπιστεί η ιδιότυπη εγκληματικότητα του ορεινού Μυλοποτάμου, που όλο και περισσότερο εξαπλώνεται, δεν φτάνουν οι καθησυχαστικές δηλώσεις και η καταστολή από μόνη της. Απαιτείται η ύπαρξη ενός μακροπρόθεσμου, ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδίου. Η λύση του προβλήματος είναι οι πολιτικές επιλογές και το πολιτισμικό όραμα που μπορεί να εμπνεύσει την κοινωνία και να γοητεύσει τους νέους, αποκαθιστώντας τη φθαρμένη κοινωνική συνοχή, θωρακίζοντας παράλληλα με νέους κώδικες αρχών και αξιών.

* Δήμαρχος Χερσονήσου

Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2171