Κάπου, Πολυτεχνείο...
Ριχάρδος, Σωμερίτης
ΤΟ ΒΗΜΑ, 2007-11-16
Μερικές χιλιάδες συμπατριώτες μας θα πορευτούν ξανά από το Πολυτεχνείο ως την αμερικανική πρεσβεία. Θέλουν να τιμήσουν έτσι την εξέγερση της πρωτοπορίας της νέας γενιάς του 1973. Ορισμένες πολιτικές οργανώσεις προσθέτουν κάθε χρόνο και τα συνθήματα της στιγμής.Η πορεία αυτή ήταν και παραμένει παράδοξη. Κανένα άλλο ιστορικό γεγονός δεν προκαλεί ανάλογες εκδηλώσεις. Η 25 του Μάρτη και η 28 του Οκτώβρη γιορτάζονται με παλιομοδίτικες στρατιωτικές και αμφισβητούμενες μαθητικές παρελάσεις. Δεν συμβαίνει τίποτε στις 15 του Ιούλη (πραξικόπημα στην Κύπρο με τις γνωστές τραγικές και πάντα επίκαιρες συνέπειες, δηλαδή τη διπλή τουρκική εισβολή) ή, με εξαίρεση μια προεδρική δεξίωση, στις 24 του Ιούλη και την πτώση της χούντας. Δεν συμβαίνει επίσης τίποτε για την επέτειο της ίδρυσης του ΕΑΜ ή για την επέτειο της απελευθέρωσης της Aθήνας (12 του Οκτώβρη). Δεν συμβαίνει τίποτε γιατί ίσως δεν χρειάζεται.
Στο Πολυτεχνείο, συνέχεια της Νομικής, οι λίγοι ξέπλυναν την εφτάχρονη απραξία των πολλών προσφέροντάς τους το ηθικό άλλοθι που τους επιτρέπει, υποκριτικά, να κοιτάζονται στον καθρέφτη. Τιμάται έτσι συλλογικά η «καθολική αντίσταση», αλλά καυτηριάζεται η ατομική ανάμειξη ορισμένων τότε εξεγερμένων στα κοινά σαν ανεπίτρεπτη εκμετάλλευση του μεγάλου γεγονότος για προσωπικό τους όφελος. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, μόνο ο κάθε «Βασίλης» που «έκατσε φρόνιμα» και «έγινε νοικοκύρης» έχει, φαίνεται, δικαίωμα συμμετοχής στη δημόσια ζωή. και μαζί του, πολλοί που χούντεψαν και ξεγλίστρησαν. Εξάλλου, στην καραβοτσακισμένη χαντακωμένη και μαυροντυμένη μεταπολεμική Ελλάδα, το λογικό κεντρικό σύνθημα ήταν (και ίσως παραμένει) το «primum vivere». Η εξέγερση του Πολυτεχνείου χτυπήθηκε από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις που χωρίς δισταγμό εκτελούσαν τότε τις διαταγές του Ιωαννίδη και όχι από αγήματα του Έκτου Αμερικανικού Στόλου. Γιατί η καθιερωμένη πορεία δεν πάει ως τo Πεντάγωνο; Βέβαια υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι ο Ιωαννίδης είχε σχέσεις με τη CIA. Αυτό σημαίνει όμως ότι δεν ήταν μόνο δικτάτορας (και βασανιστής) αλλά και προδότης, πράγμα που επιβεβαίωσε λίγους μήνες μετά στην Κύπρο. Και πάλι με τη συμμετοχή των (τότε!) Ενόπλων «μας» Δυνάμεων.
Βέβαια, το σημερινό ελληνικό Πεντάγωνο δεν είναι χουντικό - τόσα χρόνια πέρασαν, τόσες γενιές άλλαξαν και έγιναν και αρκετές εκκαθαρίσεις. Άλλαξαν όμως ως προς εμάς και αρκετοί Αμερικανοί εφόσον ένας τολμηρός πρόεδρός τους, ο Κλίντον, ήρθε εδώ και μας ζήτησε συγνώμη. Πράγμα που δεν πράξαμε ποτέ εμείς για τις όποιες συλλογικές ανομίες μας: πότε το ελληνικό Κράτος, που δεν ιδρύθηκε μεταχουντικά, ζήτησε συγνώμη ειδικά για τη φοβερή Μακρόνησο αναγνωρίζοντας τις ποινικές και αστικές ευθύνες του, άσχετα με το πώς οι επίγονοι της άλλης πλευράς αντιμετωπίζουν (ορισμένοι, επιθετικά) τις ευθύνες για τα δικά τους εγκλήματα; Βέβαια, αυτό δεν μας εμποδίζει ηθικά να ζητάμε αποζημιώσεις από τη σημερινή Γερμανία που δεν είναι η συνέχεια της παλαιάς.
Πάντως, αρχαία συνήθεια ορίζει, που λέει ο λόγος, να μας προσφέρει ο καθένας από τους ηγέτες μας και τη δική του «επικαιροποιημένη» εκδοχή για το Πολυτεχνείο. To ίδιο γίνεται σε κάθε επέτειο κάθε μεγάλου γεγονότος. Και η ζωή συνεχίζεται...
Εκτύπωση στις: 2024-05-01
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2192