Δεν πρέπει να "κολλάμε" στα συνθήματα του ΄73
Δημήτρης, Χατζησωκράτης
Έθνος της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 2007-11-18
Η γενιά του Πολυτεχνείου είχε ξεκάθαρα και σαφή μέτωπα. Η αμφισβήτησή της υπερκαθορίζονταν από την αντιπαράθεση και την αντίσταση στη χούντα. Το αίτημα για επικοινωνία και κοινότητα έδωσε σε πολλούς την ευχαρίστηση μέσα στον αντιδικτατορικό αγώνα να είναι μαζί με τους άλλους, να βγαίνουν από το μοναχικό πλήθος για να δοκιμάσουν τις συγκινήσεις της συλλογικής δημιουργίας, της συντροφικότητας, της επικοινωνίας.Η «ευκολία» αυτή σήμερα έχει εκλείψει. Ευτυχώς βέβαια…
Οι σημερινοί νέοι που δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν ούτε πόλεμο, ούτε δικτατορία, ούτε υπαρκτό σοσιαλισμό, αλλά ζουν σε ένα κόσμο γεμάτο ανισότητες, διακρίσεις και βία έχουν όλο το χρόνο, αλλά και την ιστορική ευθύνη να ξαναπιάσουν στα χέρια τους το νήμα της ιστορίας από την αρχή.
Να ξεχωρίσουν τη μίζερη πολιτική της διεκπεραίωσης και του συμβιβασμού. Να ξαναμιλήσουν για την αξία της πολιτικής ως συλλογικής δράσης και διεκδίκησης, να επαναφέρουν το νόημα των λέξεων και των ιδεών, να ξαναγίνουν καταλύτες για τους αγώνες και τα κινήματα της γενιάς τους.
Ο σημερινός νέος που αμφισβητεί δεν μπορεί να είναι ο «κολλημένος» στα συνθήματα του 1973. Ο νέος επαναστάτης είναι αυτός που εξεγείρεται, μάχεται, αντιπαλεύει ανειρήνευτα, κάθε εμπόδιο. Είναι αυτός που στέκεται ενάντιος σε κάθε μορφής εξουσίας, που επιχειρεί να του στερήσει τις δυνατότητες να είναι δημιουργικός, να αναζητεί τη γνώση, την έρευνα και, την ποιότητα στη ζωή του καθώς και να του φαλκιδεύσει τις αξίες της διαρκούς ανανέωσης και καινοτομίας και το δικαίωμα στο όραμα για το μέλλον. Είναι αυτός που αμφισβητεί αλλά και παρεμβαίνει, αυτός που έχει σαφή προσανατολισμό για το νέο κόσμο της γνώσης και τη σύνδεσή του με την κοινωνία και την παραγωγή, αυτός που συμβάλλει ουσιαστικά και ταυτίζεται δημιουργικά και θετικά με το μέλλον του τόπου ως πρωταγωνιστής και όχι ως θεατής.
Για κάθε νέα και νέο, φοιτητή, εργαζόμενο ή άνεργο, για όλους/ες όσους/ες βιώνουν στην καθημερινότητά τους την καταπίεση, την αποξένωση, την περιθωριοποίηση εξ αιτίας των εφαρμοζόμενων κυρίαρχων πολιτικών, για όσους/ες οραματίζονται έναν άλλο κόσμο που μπορεί να είναι εφικτός, το Πολυτεχνείο μπορεί να ΖΕΙ, εμπνέοντας …της «Γενιάς τους τα Πολυτεχνεία» μέσα:
-στην καθημερινή πάλη και τον ασυμβίβαστο αγώνα για την κοινωνική δικαιοσύνη και την ελευθερία.
-στις πορείες για την αναβάθμιση της παιδείας και τη παροχή σύγχρονης μόρφωσης για όλους και όλες
-στην διεκδίκηση του πρωταρχικού δικαιώματος της εργασίας
-στον αγώνα ενάντια στην περιστολή των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων
ελευθεριών
-στο πλατύ και πολύμορφο αντιπολεμικό κίνημα
-στο κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και υπέρ της δημοκρατικής διακυβέρνησής της.
Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2198