Οι προοπτικές συνάντησης
ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ
Δημήτρης, Χατζησωκράτης
Τεύχος 19, ΔΕΚ. 07, Μεταρρύθμιση, 2007-12-17
Η προώθηση ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου διακυβέρνησης σε προοδευτική κατεύθυνση και σε αντιπαράθεση με τη συντηρητική διακυβέρνηση της Ν.Δ. και την πολυμέτωπη νεοφιλελεύθερη επίθεσή της, αποτελεί, χωρίς καμιά αμφισβήτηση σήμερα, προφανή αναγκαιότητα.Το αίτημα και η ατζέντα μιας ευρύτερης πλειοψηφικής μεταρρυθμιστικής Αριστεράς δεν αναβλύζει μόνο από την ιδεολογική και πολιτική «μονομανία» χιλιάδων οργανωμένων και ανέντακτων του ευρύτερου χώρου της αριστεράς και κεντροαριστεράς, που θεωρούσαν, και πριν το 2004, ότι οι μεγάλες προοδευτικές και ριζοσπαστικές αλλαγές στον τόπο μας μόνο με τη μεγαλύτερη δυνατή σύγκλιση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων μπορεί να τελεσφορήσουν. Προκύπτει, και από συνεχείς και σταθερές καταθέσεις απόψεων ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που όπως φαίνεται μετά και τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν την λογική και τις πρακτικές που συνοδεύουν την αντίληψη της αυτοδυναμίας.
Μέχρι σήμερα συμφωνούσαμε σχεδόν όλοι και όλες στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ότι δεν υπάρχουν οι όροι και προϋποθέσεις για μια τέτοια σύγκλιση, με την πλειοψηφούσα άποψη να υπογραμμίζει ότι «πέραν τούτου ουδέν». Φυσικά, η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ, επιμένοντας ότι στην πολιτική δεν αρκούν οι διαπιστώσεις αλλά απαιτείται και η πρωτοβουλία, προσθέταμε ότι πρέπει «να εργαζόμαστε για να προκύψουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για μια τέτοια συνάντηση». Και επιπλέον τονίζαμε ότι «η μεγάλη δύναμη, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, και η ηγεσία του οφείλει να είναι αυτή που θα πρέπει να αναλάβει μια πρωτοβουλία έναρξης συγκεκριμένου διαλόγου, με ατζέντα, προγραμματικές θέσεις, ακολουθούμενες πολιτικές».
Την τελευταία περίοδο στο λόγο του προέδρου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, άρχισε σιγά –σιγά να εντάσσεται η «σοσιαλιστική συνιστώσα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α», μετά οι «αριστερές σοσιαλιστικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ», το άνοιγμα σε αυτές, μετά η μη κατάταξη της σοσιαλδημοκρατίας στο μπλοκ των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων, μετά οι, χωρίς μεμψιμοιρία, κοινές κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες ΣΥ.ΡΙΖ.Α. … Άρχισε να συζητιέται, δημόσια, στο χώρο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ότι το άνοιγμα στο χώρο της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και στο χώρο των Οικολόγων –Πράσινων αποτελεί ελπιδοφόρα προοπτική, για ισχυροποίηση του μπλοκ αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη νεοδημοκρατική επέλαση. Και αυτή η συζήτηση και οι αναζητήσεις είναι ενδιαφέρουσες κυρίως γιατί δεν προέρχονται από την ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ αλλά από δυνάμεις που ανήκουν στο πλειοψηφούν ρεύμα.
Θα ήθελα εδώ να υπογραμμίσω, ότι οι εξελίξεις, σε κομματικό επίπεδο, που έχουν επισυμβεί στο χώρο της γερμανικής κεντροαριστεράς και αριστεράς είναι, στον χώρο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, οι περισσότερον επιθυμητές να προέκυπταν στη χώρα μας. Είναι αυτές που θα μπορούσαν, πολιτικά, να διαμορφώσουν ένα διαφορετικό και ελπιδοφόρο τοπίο στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς. Όπου, μέσα από μια διαφορετική ισορροπία, με ξεπέρασμα των παγιωμένων δυσανάλογων συσχετισμών, που γεννούν και τις αντίστοιχες ηγεμονικές τάσεις ή και τα φαινόμενα αυτοπεριχαράκωσης, θα μπορούσε να προκύψει, σε βάθος χρόνου, μετά και από μια έντονη διαπάλη και αντιπαράθεση μια νέα δυναμική, ένα κοινό σχέδιο και κοινή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης κεντροαριστεράς και αριστεράς.
Βεβαίως στον χώρο του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν διαφανεί, μέχρι σήμερα, ούτε οι σοσιαλιστές και συνδικαλιστές της WASG ούτε ένας Λαφοντέν. Και δεν φαίνεται και ποιοι η ποιες θα μπορούσαν να είναι…
Στην πολιτική όμως, υποστηρίζω σταθερά, δεν είναι δυνατόν να πορεύεσαι με τις first best προοπτικές …
Η ορατή, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμη, πορεία μας θα είναι έχοντας απέναντί μας, ανταγωνιστικά και συναγωνιστικά το «όλον ΠΑΣΟΚ» της νέας προεδρίας του Γ. Παπανδρέου.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μέχρι στιγμής, έχει αντιμετωπίσει με προσεκτικό τρόπο-πάντα σε σύγκριση με τις άλλες ηγεσίες του κινήματος- τις σχέσεις ΣΥΝ-ΠΑΣΟΚ.
Η αμέσως μετά τις εκλογές πρότασή του για «να ανοίξουμε ένα φόρουμ διαλόγου με τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και να συζητήσουμε» είναι σαφώς διαφορετική από τις μέχρι τώρα ΠΑΣΟΚικές προεκλογικής σκοπιμότητας προτάσεις, αλλά προφανώς δεν είναι ακόμα επαρκής και συγκροτημένη.
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ βαδίζουν σε συνέδρια τον προσεχή Φεβρουάριο του 2008.
Η πρωτοβουλία, ή το άνοιγμα μιας ευρύτερης συζήτησης για την ποιότητα, τη θεματολογία, τα χαρακτηριστικά και τις προϋποθέσεις ενός ειλικρινούς διαλόγου, με επισπεύδουσα την κυρίαρχή δύναμη στον χώρο της κεντροαριστεράς και αριστεράς θα συνιστούσε μια σημαντική υπηρεσία για την μεγάλη αυτήν υπόθεση.
Η αποφυγή εντυπωσιασμών και «τρύκ», η επιδίωξη της ουσίας, του προγραμματικού λόγου, των προτάσεων δράσης, η ατζέντα όλων των θεμάτων χωρίς προαπαιτούμενα, πρέπει να αποτελεί το σύνολο μιας Πρότασης Διαλόγου.
Κεντρικά στοιχεία μιας τέτοιας πρότασης οφείλουν να αποτελούν τα μείζονα ζητήματα του 21ου αιώνα, στα οποία και θα αρθρώνονται και θα συσχετίζονται και οι υπόλοιπες προγραμματικές προσεγγίσεις και πολιτικές. Εννοώ το ζήτημα του περιβάλλοντος, η αειφόρος ανάπτυξη, ένας διαφορετικός τρόπος παραγωγής μια διαφορετική, ως εκ τούτου, οργάνωση της κοινωνίας, μια νέα ποιότητα και περιεχόμενο της εργασίας, και των εργασιακών σχέσεων, μια νέα απασχόληση.
Με την έννοια αυτή ο ρόλος των κοινωνικών δυνάμεων μαζί με τις πολιτικές δυνάμεις στην μεγάλη αυτή προσπάθεια συνάντησης πρέπει να είναι καθοριστικός.
Και στο πολιτικό επίπεδο και για να σηματοδοτείται αυτή η διαφορετική και νέα προσπάθεια πρέπει να επιδιωχθεί και η συμμετοχή, η συνεισφορά και ο διάλογος με τους Οικολόγους -Πράσινους.
Βεβαίως και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ με το θέμα ηγεσίας, που εντελώς απροσδόκητα άνοιξε ο Α. Αλαβάνος, στη φάση αυτή δεν θα έχει και τη μεγαλύτερη δυνατή δυνατότητα ανοικτών χειρισμών. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι και οι πολιτικές εξελίξεις θα υποχρεούνται να παρακολουθούν κατά πόδας και να προσαρμόζονται με ότι συμβαίνει σε κάθε πολιτικό σχηματισμό…
Εκτύπωση στις: 2024-04-18
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2243