Κυπριακό: Υπάρχει φως στο τούνελ;
Μακάριος, Δρουσιώτης
Ελευθεροτυπία, 2008-01-09
Η φράση «κρίσιμη περίοδος στο Κυπριακό» είναι η πλέον τετριμμένη. Εντούτοις, το 2008 ίσως να είναι το κρισιμότερο έτος από το 1974. Τον καινούργιο χρόνο είτε θα υπάρξει μια αμυδρή ελπίδα για λύση είτε το Κυπριακό, ντε φάκτο, θα κλείσει.
Το Κυπριακό μοιάζει σαν ένα μπαλόνι που έχει παραφουσκώσει. Μια ασήμαντη ακίδα μπορεί να τα τελειώσει όλα. Το Φεβρουάριο του 1976, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, απευθυνόμενος στον Γλ. Κληρίδη, του είπε: «Αποψή μου είναι ότι κάθε πρόβλημά που παραμένει άλυτο επί πολύ χρόνο αρχίζει να σήπεται». Πέρασαν από τότε πάνω από 30 χρόνια. Το Κυπριακό έχει σαπίσει, έστω κι αν το περίβλημα του φαίνεται να κρατάει ακόμη.
Αναμένεται πως αμέσως μετά τις εκλογές του Φεβρουαρίου στην Κύπρο θα γίνει μια διαγνωστική περιοδεία από αξιωματούχο των Ηνωμένων Εθνών. Αν υπάρξει πολιτική βούληση και συγκυρία για μια διαδικασία «λύσης εξπρές», τότε θα υπάρξει μια νέα πρωτοβουλία. Οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Ο Μπαν Γκι Μουν είναι μάλλον αδιάφορος. Η Τουρκία είναι αμφίβολο αν έχει πια την πολιτική βούληση που είχε το 2004, όταν εκλιπαρούσε την Ε.Ε. για μια ημερομηνία. Οι Τουρκοκύπριοι άρχισαν να το πιστεύουν ότι μπορούν κι από μόνοι τους. Και οι Ελληνοκύπριοι, εθισμένοι στη «σταθερότητα» του status quo, δεν θέλουν να αγγίξουν το πρόβλημα για να μη γδάρουν το περίβλημα και να γεμίσει η χούφτα τους σαπίλα.
Σε έξι εβδομάδες οι Κύπριοι θα εκλέξουν νέο πρόεδρο. Το Κυπριακό και πάλι κυριαρχεί. Ολοι οι υποψήφιοι δηλώνουν αφοσίωση στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου. Η ημερομηνία αυτή απέκτησε μια αφηρημένη έννοια που παραπέμπει σε μια ευχή, πως κάποτε κάτι μπορεί να γίνει. Στην ουσία κανείς δεν πιστεύει πως με τη διαδικασία αυτή μπορεί να υπάρξει λύση του Κυπριακού. Ισως γι αυτό και τη στηρίζουν...
Ο Τ. Παπαδόπουλος, ο οποίος διεκδικεί επανεκλογή, προβάλλει την 8η Ιουλίου σαν μια μεγάλη επιτυχία, η οποία, λέγει, θα οδηγήσει σε μια «νέα βάση» λύσης, που δεν θα μοιάζει με το σχέδιο Ανάν. Ο στόχος υποτίθεται ότι παραμένει η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά... «με το σωστό περιεχόμενο».
Τι είναι, λοιπόν, αυτή η συμφωνία της 8ης Ιουλίου; Ας δούμε λίγο προσεκτικά το πρώτο και σημαντικότερο άρθρο της:
* «Δέσμευση για την επανένωση της Κύπρου με βάση μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας».
Ας ξετυλίξουμε ακόμη λίγο το νήμα να δούμε τι λένε επί τούτου τα ψηφίσματα του Σ.Α. Ο ορισμός της πολιτικής ισότητας και της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας περιγράφονται αναλυτικά στις παραγράφους 11 και 17-25 της έκθεσης του γενικού γραμματέα της 3ης Απριλίου 1992 (S/23780). Τις παραγράφους αυτούς προσυπέγραψε (endorsed), ομόφωνα, το Σ.Α., με το ψήφισμα 750 (1992).
Επιγραμματικά αναφέρεται:
* Ενα κράτος ομόσπονδο με μια κυριαρχία, χωρίς δικαίωμα απόσχισης.
* Η ομοσπονδία θα είναι δικοινοτική σε ό,τι αφορά τη συνταγματική της δομή και διζωνική σε ό,τι αφορά την εδαφική.
* Κάθε κοινότητα θα έχει πλειοψηφία στην περιοχή της τόσο σε ό,τι αφορά τον πληθυσμό όσο και στην ιδιοκτησία γης.
* Η ελευθερία εγκατάστασης υπόκειται σε περιορισμούς.
* Το δικαίωμα στην περιουσία θα τελεί υπό την αίρεση της διατήρησης της διζωνικότητας των ομόσπονδων κρατών.
* Η Συνθήκες Εγγυήσεως και συμμαχίας του 1960 και η παραμονή ελληνικών και τουρκικών στρατευμάτων, όπως προβλεπόταν από τη Ζυρίχη, θα συνεχιστούν.
Σωστό ή λάθος, αυτό είναι το περιεχόμενο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, όπως το καθόρισαν τα ομόφωνα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Δηλαδή ένα άλλο σχέδιο Ανάν! Αυτή τη λύση δεσμεύτηκε ο Τάσσος Παπαδόπουλος να αναζητήσει με τη συμφωνία που υπέγραψε στις 8 Ιουλίου 2006. Αν το σχέδιο Ανάν το απέρριψε επειδή το κληρονόμησε, την 8η Ιουλίου τη δημιούργησε και την προσυπέγραψε. Τα περί «νέας βάσης» ή ομοσπονδίας με «σωστό περιεχόμενο» δεν είναι τίποτα άλλο παρά «πολιτική απάτη».
Το 2004 ο διεθνής παράγοντας το είχε κάνει ξεκάθαρο: «Το δίλημμα είναι μεταξύ αυτής της λύσης και της μη λύσης». Η 8η Ιουλίου αυτό επιβεβαιώνει. Δυστυχώς, αν υπάρξει λύση στο Κυπριακό, θα είναι χειρότερη από το σχέδιο Ανάν. Διότι οι αρχές παραμένουν οι ίδιες, ενώ η κατάσταση επί του εδάφους έχει γίνει χειρότερη.
Γιατί, τότε, οι Ελληνοκύπριοι να δεχτούν το 2008 μια λύση χειρότερη από εκείνην που απέρριψαν το 2004; Πρέπει να ομολογήσουμε ότι η συνένωση της Κύπρου είναι πια δύσκολη, αν όχι ανέφικτη. Μια νέα αποτυχία το 2008 θα καταστήσει τα κατεχόμενα ένα μη αναγνωρισμένο κράτος, με απ ευθείας συγκοινωνίες και οικονομικές σχέσεις με τον έξω κόσμο. Μοιραία, η Κύπρος θα καταλήξει σε μια συνομοσπονδία δύο κρατών, τα οποία θα μοιράζονται τη διεθνή εκπροσώπηση. Σε κάποιο στάδιο θα εναρμονιστούν τα κατεχόμενα και θα μας μοιράσουν την ψήφο στην Ε.Ε.
Εκτός κι αν προκύψει από τις εκλογές μια κυβέρνηση (κομμάτι δύσκολο) που θα τολμήσει να πει την αλήθεια στον κόσμο και θα προσπαθήσει να διασώσει ό,τι σώζεται από την καταρρέουσα ελληνοκυπριακή πολιτική στο Κυπριακό.
Εκτύπωση στις: 2024-04-18
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2291