Μια άλλη Ευρώπη
«Τα Βαλκάνια πιο κοντά στην Ευρώπη»
Τέτα, Παπαδοπούλου
Ελευθεροτυπία, 2008-01-11
Η στήλη, στην ημερολογιακή αρχή του νέου χρόνου, ξεκινά με κάτι αισιόδοξο και, ιδίως, πραγματικό· όχι με ευχές και προσδοκίες. Είναι, λοιπόν, μια χώρα, από τις πιο μικρές στην Ευρώπη. Εχει πληθυσμό μόλις δύο εκατομμύρια. Πριν από δεκαέξι χρόνια, το 1991, αποτελούσε ακόμη τμήμα τής (πρώην) Γιουγκοσλαβίας. Σήμερα, από 1ης Ιανουαρίου 2008 και για έξι μήνες, έχει αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης -ενός συνόλου διακοσίων πενήντα εκατομμυρίων πολιτών. Η μικρή χώρα κάλυψε τεράστια απόσταση. Από κάθε άποψη ένα επίτευγμα και μπράβο της. Συγχαρητήρια στη Σλοβενία.
Ομως το ζήτημα δεν έγκειται στο εάν η Σλοβενία είναι μικρή (με ή χωρίς εισαγωγικά) χώρα. Ούτε εάν έχει δύο, τέσσερα ή δεκατέσσερα εκατομμύρια πληθυσμό. Το ζήτημα, σημαντικό και αξιοπρόσεκτο, είναι ότι πρόκειται -το απέδειξε- για σοβαρή χώρα.
Δουλειά. Δουλειά. Δουλειά. Επίμονη. Σκληρή. Εντατική. Δουλειά με στόχο την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτό έκανε η Σλοβενία από το 1991 που έγινε ανεξάρτητη. Και το έκανε χωρίς «ήξεις, αφήξεις...». Ούτε στα τυφλά. Ούτε στην κακομοιριά. Μεθοδικά, έτσι όπως ξέρουν οι Σλοβένοι.
Εξάλλου, λόγω της μεθοδικότητας και της οργανωτικότητάς τους επί Γιουγκοσλαβίας, το Βελιγράδι τους Σλοβένους ξέρετε πώς τούς αποκαλούσε; ...«Γερμανούς»! Φυσικά, ο χαρακτηρισμός αυτός είχε μειωτική χροιά (καθένας όπως καταλαβαίνει και με τα συμπλέγματά του).
Η Σλοβενία έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης τον Μάιο του 2004, με τη μεγάλη διεύρυνση. Και είναι η πρώτη από αυτές τις χώρες που πέρασε στη ζώνη του ευρώ (1η Ιανουαρίου του 2007). Ολοι οι δείκτες της είναι εντυπωσιακοί. Σημειώνω ότι πέρσι ο ρυθμός ανάπτυξης της Σλοβενίας ήταν 6%.
Οσο για τα νέα της καθήκοντα στην ευρωπαϊκή προεδρία; Η μικρή Σλοβενία έχει προετοιμαστεί με το παραπάνω. Επιπλέον, κυβέρνηση και αντιπολίτευση συμφώνησαν να αφήσουν στην άκρη για έξι μήνες όποιες πολιτικές διαφωνίες έχουν, ώστε να συμβάλουν όλοι μαζί στην επιτυχία της προεδρίας. Είπαμε, μικρή αλλά σοβαρή χώρα.
Στο σημείο αυτό, μια διευκρίνιση για τη στάση της Σλοβενίας σε σχέση με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Διευκρίνιση που έχει τη σημασία της. Διότι στην Ελλάδα επικρατεί μια εντελώς εσφαλμένη εντύπωση -ότι τάχα μου από τη Σλοβενία και τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας της ξεκίνησε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Οι Σλοβένοι δεν ήθελαν να διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία. Απεναντίας. Τα γεγονότα είναι γεγονότα. Η Σλοβενία πρωτοστάτησε στη δεκαετία του ’80 στην προσπάθεια -χωρίς επιτυχία- για εκδημοκρατισμό και μεταρρυθμίσεις στη μετατιτοϊκή Γιουγκοσλαβία. Ομως ο «αδελφός Μιλόσεβιτς» είχε διαφορετικά σχέδια... Μόνον όταν χάθηκε πλέον κάθε ελπίδα και πιθανότητα για μεταρρυθμίσεις, η Σλοβενία προχώρησε στην ανεξαρτησία της και γύρισε σελίδα. Πάμε παρακάτω.
Ποιο είναι το πιο ευαίσθητο θέμα που καλείται να χειριστεί, έχοντας τα ηνία της Ευρωπαϊκής Ενωσης αυτό το εξάμηνο, η Σλοβενία; Ασφαλώς, το Κόσοβο και η επικείμενη κήρυξη της ανεξαρτησίας του.
«Προτεραιότητά μας είναι να φέρουμε την περιοχή των Βαλκανίων πιο κοντά στην Ευρώπη (...). Είναι πολύ σημαντικό ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση εμφανίζεται έτοιμη να δράσει και στέλνει μήνυμα σε όλη την περιοχή, ιδιαιτέρως όμως στη Σερβία, ότι υπάρχει ευρωπαϊκή προοπτική». Ετσι τονίζει σε δηλώσεις του ο πρωθυπουργός της Σλοβενίας Γιάνες Γιάνσα («Le Monde», 23-24.12.07).
Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση στα Βαλκάνια θα κυριαρχήσει στην ευρωπαϊκή ατζέντα αυτό το εξάμηνο. Και πρώτα από όλα, το θέμα της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, για την οποία η Σερβία δεν θέλει λέξη να ακούσει.
Η Σερβία μάλιστα απειλεί ότι «θα κλείσει τις πόρτες της στην Ευρωπαϊκή Ενωση», εάν η τελευταία προχωρήσει στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Αλλο πάλι και τούτο. Τι σημαίνει «θα κλείσει τις πόρτες της στην...»; Εξ όσων γνωρίζω, η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν επιδιώκει να ενταχθεί στη Σερβία.
«Πώς θα χειριστεί η σλοβενική προεδρία το θέμα του Κοσόβου;» ρωτούν πολλοί. Πώς να το χειριστεί; Το θέμα αυτό έφτασε πλέον στην κατάληξή του.
Το Κόσοβο έχει χαθεί για τη Σερβία -της ανήκει μεν νομικά, όμως ουσιαστικά βρίσκεται εκτός Σερβίας- εδώ και εννέα χρόνα. Δηλαδή από τον Μάρτιο του 1999, όταν η καταστροφική πολιτική του «αδελφού Μιλόσεβιτς» προκάλεσε τελικά τη ΝΑΤΟϊκή στρατιωτική επέμβαση. Εκτοτε, το Κόσοβο βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία της διεθνούς κοινότητας (προτεκτοράτο).
Δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος και με στοιχειώδη γνώση του προβλήματος, ο οποίος να υποστηρίζει ότι το Κόσοβο θα επιστρέψει πίσω στη Σερβία.
Εγιναν πολύμηνες διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Πρίστινα και το Βελιγράδι, χωρίς κατάληξη. Η Σερβία αρνείται την ανεξαρτησία, οι Κοσοβάροι θέλουν μόνον την ανεξαρτησία. Και η διακήρυξή της επίκειται. Εδώ βρισκόμαστε. Τι θα κάνει η σλοβενική προεδρία;
Η Σλοβενία φέρεται ευρωπαϊκά και, ταυτοχρόνως, γνωρίζει το πρόβλημα του Κοσόβου. Το γνωρίζει εκ των έσω. Η Σλοβενία συνυπήρξε με το Κόσοβο στην ίδια χώρα. Το θέμα λοιπόν είναι να έρθει το Κόσοβο (και τα υπόλοιπα Βαλκάνια) πιο κοντά στην Ευρώπη· όχι να πάει το Κόσοβο στη Σερβία.
ΥΓ. Η ανακοίνωση για το δημοσιογραφικό απόρρητο στην οποία κατέληξε το Διοικητικό Συμβούλιο της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών -αφού συνεδρίασε επί ώρες- είναι μνημειώδης. Συγχαρητήρια. Η δημοσιογραφία των απορρήτων τώρα δικαιώνεται.
-------------------------------------------------------------------
ΤΟ «TRAFFICKING ΟΜΗΡΩΝ» ΚΑΙ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
***31 Δεκεμβρίου, στην εκπνοή του 2007. Η αερογέφυρα Κολομβίας-Βενεζουέλας τελικά δεν λειτούργησε. Οι τρεις όμηροι που θα απελευθέρωνε το FARC (Επαναστατικές Ενοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας) και θα τους παρέδιδε στον «σύντροφο» Ούγκο Τσάβες, τον πρόεδρο της Βενεζουέλας, δεν απελευθερώθηκαν. Η επιχείρηση ματαιώθηκε «για λόγους ασφαλείας» του FARC. Ο ίδιος ο Τσάβες ανακοίνωσε το φιάσκο.
***Η επιχείρηση απελευθέρωσης των τριών ομήρων -τρεις από τις περίπου 3.000!- είχε τόσο πολύ διαφημιστεί, λες και επρόκειτο να γυριστεί ταινία χολιγουντιανής παραγωγής. Μη χειρότερα. Είχε προσκληθεί μάλιστα στη Βενεζουέλα και ο Ολιβερ Στόουν (!) για να κινηματογραφήσει ακριβώς την παράδοση των ομήρων στον Ούγκο Τσάβες. Ο τελευταίος, με στρατιωτική στολή αγγαρείας, έδινε παράσταση: ενημέρωνε τα εθνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης για τις... λεπτομέρειες της επιχείρησης.
***Μια επιχείρηση που απαιτούσε τη μεγαλύτερη διακριτικότητα και μυστικότητα έγινε ένα απίστευτο ταρατατζούμ. Η ηγεσία του FARC ανησύχησε. Και, ίσως, αυτός είναι ένας από τους λόγους που η απελευθέρωση των τριών ομήρων ματαιώθηκε.
***Πρόκειται για τη δεύτερη αποτυχία του Τσάβες (σχετικά με τους ομήρους). Η πρώτη ήταν πέρσι το καλοκαίρι. Τότε, στο Παρίσι, προσωπικά υποσχέθηκε στον πρόεδρο της Γαλλίας ότι διαθέτει τη δύναμη να πείσει τους FARCίστες να απελευθερώσουν την Ινγκριντ Μπετανκούρ.
***Πάντως, τα «καλά παιδιά» του FARC έχουν μεγάλη υποχρέωση στον Τσάβες. Είναι ο κύριος υποστηρικτής τους. Θα βρουν, λοιπόν, τον τρόπο να του παραδώσουν τους ομήρους. Εξάλλου, αποτελεί κοινό μυστικό ότι η ηγεσία του FARC επισκέπτεται τη Βενεζουέλα και έχει εκεί υψηλού επιπέδου επαφές. Θα παραδώσουν ωστόσο τους δύο εκ των τριών ομήρων: την Κονσουέλο Γκονζάλες (πρώην γερουσιαστή) και την Κλάρα Ρόχας (στενή συνεργάτιδα της Ινγκριντ Μπετανκούρ), όχι όμως και τον Εμμανουέλ, τον τετράχρονο γιο της. Τον μικρό, όπως αποκαλύφθηκε -και το FARC αναγκάστηκε να παραδεχτεί- τον έχουν δώσει σε ίδρυμα στην Μπογκοτά· προ διετίας.
Οι μεγάλοι χαμένοι από το φιάσκο της 31ης Δεκεμβρίου είναι οι οικογένειες της Ρόχας και της Γκονζάλες, που πίστεψαν ότι ο εφιάλτης τελείωσε. Οπως επίσης οι οικογένειες της Ινγκριντ Μπετανκούρ και των άλλων ομήρων που προς στιγμήν είδαν ένα παράθυρο να ανοίγει. Επί του παρόντος, πάντως, η μία πλευρά (FARC-Tσάβες) κατηγορεί την άλλη (τον πρόεδρο Ουρίμπε της Κολομβίας) για τη ματαίωση της επιχείρησης. Το βέβαιο είναι ότι η «απελευθέρωση των ομήρων» έγινε «trafficking ομήρων».
Την ώρα που η στήλη πήρε τον δρόμο για τη φωτοσύνθεση έφθασαν τα καλά νέα. Η Κλάρα Ρόχας και η Κονσουέλο Γκονζάλες δεν είναι πια όμηροι.
-------------------------------------------------------------------
ΜΙΚΡΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟ
Α και Η, όπως Αντικαπνιστική Ηθικολογία
Το κάπνισμα πλέον διώκεται. Οι καπνιστές περίπου στιγματίζονται. Σαν απόβλητοι. Η αντικαπνιστική νεύρωση πέρασε σε ανώτατες μορφές πάλης. Στη Γαλλία· από 1ης Ιανουαρίου 2008, η απαγόρευση του καπνίσματος επεκτάθηκε και στους χώρους αναψυχής και συναναστροφής! Τέλος -100%- το κάπνισμα: στα γαλλικά καφέ, τα μπιστρό, τα μπαρ, τις μπυραρίες, τα εστιατόρια, τις ντισκοτέκ, τα κλαμπ. Ο,τι ξέρατε, ξεχάστε το. Βεβαίως, ουδεμία αντίρρηση για την απαγόρευση του καπνίσματος στους χώρους εργασίας και συναλλαγών. Λογικό. Αλλά στα μπαρ και στα καφέ; Δηλαδή στους κατ’ εξοχήν δημόσιους χώρους συναναστροφής και κοινωνικότητας; Δηλαδή εκεί όπου καθένας προσέρχεται -θα το πω- με τη διαφορετικότητά του; Τώρα πια, ακόμη και όσοι καπνίζουν λίγο, ένα τσιγάρο μετά το φαγητό και το απολαμβάνουν, δεν θα μπορούν να πάνε σε εστιατόριο. Φυσικά, το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία. Το ξέρουμε. Ομως και το αλκοόλ τη βλάπτει εξ ίσου σοβαρά. Θα απαγορεύσουν το κρασί στα εστιατόρια; Και η χοληστερίνη είναι κίνδυνος - θάνατος για την υγεία. Οπως και τα τριγλικερίδια. Θα απαγορευτούν οι τούρτες, η μους σοκολά, η σαντιγί, το καμαμπέρ και το μπρι, το κόκκινο κρέας; Μην ξεχνάτε, πόσο σοβαρά υπονομεύουν την υγεία οι σκουπιδοφαγικές συνήθειες. Εννοώ τα λεγόμενα «ταχυφαγεία» (ονόματα δεν λέμε και επιχειρήσεις δεν θίγουμε) με τις πλαστικές νοστιμιές τους, τα οποία όμως λειτουργούν σε καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας. Η εφαρμογή του μέτρου απαγόρευσης του καπνίσματος στους χώρους αναψυχής στη Γαλλία έχει και παράπλευρες ζημιές. Λουκέτο στα 800 καφέ-ναργιλέ που υπάρχουν σε όλη τη χώρα. Για να συνεχίσουν να λειτουργούν, θα πρέπει να σερβίρουν μόνον... τσάι! Είναι σαν στο σινεμά να απαγορεύεται η προβολή της ταινίας αλλά να επιτρέπεται το ποπ-κορν. Παρανοϊκές καταστάσεις. Κάτι έχουν πάθει τα φρένα.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2293