Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

«Εμείς, εμείς, οι μόνοι συνεπείς»

Σάκης, Κουρουζίδης

Δαίμων της Οικολογίας, 2003-11-01


Ο χειρισμός του θέματος που προέκυψε με τη δήλωση της Μαρίας Δαμανάκη ότι, για πολιτικούς λόγους, δεν θα είναι υποψήφια στις επόμενες εκλογές, αδικεί την πολιτική κουλτούρα του χώρου και τον ίδιο το Συνασπισμό.

Όταν ο υπουργός, τότε, του ΠΑΣΟΚ Α. Παπαδόπουλος δήλωσε ότι δεν προτίθεται να είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές, ο πρωθυπουργός του ζήτησε να παραιτηθεί από υπουργός. Δηλαδή, τον τιμώρησε για την πρόθεσή του αυτή. Σε ένα σχόλιο, τότε, στο Δαίμονα, θύμισα μια πρακτική που ίσχυε -ενδεχομένως να ισχύει ακόμη- στο ΚΚΕ, όταν κάποιος εκλεγμένος σε ένα όργανο ήθελε να παραιτηθεί, για να γίνει αυτό έπρεπε να του επιβληθεί η ποινή της καθαίρεσης. Όταν κάποιος ήθελε να φύγει από μέλος του κόμματος, για να πάψει να είναι και τυπικά μέλος έπρεπε να του επιβληθεί η ποινή της διαγραφής. Άλλος τρόπος δεν υπήρχε. Μόνο με μια ποινή μπορούσε να γίνει σεβαστή η επιθυμία του ενδιαφερομένου.

Κάτι ανάλογο έγινε και με τη Μ. Δαμανάκη. Από την -πρώτη- δήλωσή της δεν προκύπτει κάτι που να ...επισύρει ποινή. Ακόμη κι αν παρακάμψουμε την, ξένη για την κουλτούρα του χώρου, διαρροή σε όλα τα μέσα ενημέρωσης ότι στην επικείμενη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας και της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΝ, θα της ζητηθεί να παραιτηθεί από βουλευτής, μένει το ερώτημα γιατί θα έπρεπε να της ζητηθεί να παραιτηθεί. Ποιο είναι το παράπτωμά της. Οι πολιτικές απόψεις που εξέφρασε στην επιστολή της δεν νομιμοποιούνται να υπάρχουν εντός του ΣΥΝ; Δεν δικαιούνται ειδικά οι βουλευτές να εκφράζουν ανάλογες θέσεις; Μήπως λειτουργούν σωρευτικά τα "παραπτώματα" που της αποδίδουν; Αλλά τότε ποιο είναι το επιπλέον παράπτωμα που προκύπτει από την επιστολή της για να της ζητηθεί τώρα να παραιτηθεί; Να υπενθυμίσω ότι το σοβαρότερο "παράπτωμα" που της χρεώνουν είναι ότι "επέβαλε" τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές εκλογές του 1998, αλλά στις βουλευτικές που ακολούθησαν εξελέγη με τις ψήφους των φίλων του ΣΥΝ πρώτη σε σταυρούς στην περιφέρειά της.

Αν κάποιος "ξέρει" κάτι παραπάνω ας το δημοσιοποιήσει για να το ξέρουμε όλοι ή ας τα κρατήσει για τον εαυτό του. Οι πολιτικές αποφάσεις δεν μπορούν να στηρίζονται ούτε σε "πληροφορίες", ούτε σε υποτιθέμενες προθέσεις που αποδίδονται σε κάποιον αν ο ίδιος δεν τις έχει εκδηλώσει. Αν ο πολιτικός διάλογος δεν υπακούει σε κάποιες αρχές αυτονόητες για ένα πολιτικό σχηματισμό της δημοκρατικής αριστεράς και αν δεν αποστασιοποιείται από παλαιοκομματικές πρακτικές που χαρακτηρίζουν είτε την σταλινική αριστερά είτε την εκσυγχρονιστική της εκδοχή, τότε νοθεύονται και ξεθωριάζουν τα όποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του χώρους αυτού. Και ένα από αυτά -θα έπρεπε να- είναι το επίπεδο και οι καθαροί κανόνες -και- του εσωκομματικού διαλόγου, ο σεβασμός της διαφορετικότητας και της μειοψηφίας, έστω και του ενός. Η "ποιότητα" των αντιπαραθέσεων και των συγκρούσεων, η συμπεριφορά απέναντι στους μειοψηφούντες, αλλά και τους "πρώην" -άτομα και πολιτικούς σχηματισμούς. Αυτά όλα θα έπρεπε να ισχύουν και στις πιο δύσκολες στιγμές και στις πιο δύσκολες αποφάσεις, όπως ήταν η διαφοροποίηση -και τελικά αποχώρηση- ενός από τα πιο αναγνωρίσιμα και διακριτά πρόσωπα της αριστεράς στην μεταπολίτευση, της Μ. Δαμανάκη.

Όσοι χάρηκαν για την κατάληξη αυτή, νομίζω ότι τίθενται εκτός της "πολιτικής κουλτούρας" του χώρου, πράξη για την οποία, ως γνωστόν, δεν προβλέπονται ποινές. Απλώς, σηκώνουν νέες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε αυτούς που, ανεξάρτητα από τις απόψεις της Μ. Δαμανάκη, χάρηκαν για την αποχώρησή της και σε αυτούς που το θεώρησαν μεγάλο πλήγμα για το χώρο. Για την πρώτη κατηγορία ταιριάζει το σύνθημα του ΝΑΡ, κάπου εκεί στο 1989, αυτό του τίτλου του παρόντος κειμένου.

Αυτονόητο, νομίζω, είναι ότι οι απόψεις αυτές δεν κατατίθενται από την σκοπιά ενός οπαδού των απόψεων της Μ. Δαμανάκη, αλλά εντελώς ανεξάρτητα από αυτές. Προσωπικά, επιχείρησα δυο φορές να ...σώσω τον κόσμο. Μια με το ΚΚΕ και μια δεύτερη με τον Συνασπισμό. Αν δεν μου προκύψει και αυτή, τρίτη ευκαιρία δεν μου αναλογεί.

ΔΑΙΜΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ, τ. 31, Νοέμβριος 2003

Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=23