Τα όρια της ανοχής
Σήφης, Πολυμίλης
Ελευθεροτυπία, 2004-07-27
Ειναι αυτονόητο ότι η πλειονότητα των Ελλήνων, ακόμα και αυτών που διαφωνούσαν οριζοντίως και καθέτως με την ανάληψη των Αγώνων από τη χώρα μας, εύχονται και ελπίζουν να ολοκληρωθούν με επιτυχία. Οποιοδήποτε παρατράγουδο δυστυχώς θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά, άρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε ψυχραιμία και υπομονή μέχρι να τελειώσουν οι Αγώνες. Η αποδοχή όμως και η ανοχή μιας ήδη διαμορφωμένης κατάστασης για την περίοδο των Αγώνων δεν σημαίνει και διαιώνισή της, επειδή πρέπει να... αποσβεστούν τα τεράστια ποσά που ήδη δαπανήθηκαν, ιδιαίτερα για θέματα ασφάλειας.*** Οπως εύστοχα επισήμανε χθες ο καθηγητής Ν. Αλιβιζάτος στη συνέντευξη 5 μη κυβερνητικών οργανώσεων, σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογούνται τα συγκεκριμένα μέτρα σε μια πόλη όπως η Αθήνα... Εντάξει, να κατανοήσουμε το παγκόσμιο κλίμα υστερίας που έχει δημιουργηθεί και καλλιεργείται όλο και περισσότερο για γνωστούς και ευνόητους λόγους και να κάνουμε τα στραβά μάτια στο δόγμα ολικής ασφάλειας και μηδενικής ανοχής για την περίοδο των Αγώνων. Αλλά μέχρις εκεί...
*** Οι ανεξέλεγκτοι μηχανισμοί ασφάλειας, η καταπάτηση δικαιωμάτων, ιδιαίτερα μεταναστών και μειονοτήτων, η καταγραφή ενός πλήθους προσωπικών δεδομένων από ελληνικές και μη υπηρεσίες, η εγκατάσταση χιλιάδων μηχανισμών ηλεκτρονικής παρακολούθησης στους δρόμους της Αθήνας δημιουργούν ένα ασφυκτικό δίκτυο αστυνομοκρατίας. Ενα δίκτυο που δεν μπορεί και δεν πρέπει να διατηρηθεί και να συντηρηθεί μετά τους Αγώνες. Οσο και να κατανοούμε αυτή τη στιγμή την αναγκαιότητα να καλυφθούν οι υπερβολικές απαιτήσεις της διεθνούς κοινής γνώμης για την ασφάλεια των Αγώνων, άλλο τόσο δεν μπορούμε να αποδεχθούμε τη διαιώνιση αυτού του καθεστώτος...
Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=234