Ελληνοκυπρίων «ναι» και «όχι»
Ριχάρδος, Σωμερίτης
ΤΟ ΒΗΜΑ, 2008-02-12
Η εκλογική διαδικασία που ξεκινάει την Κυριακή στην Κυπριακή Δημοκρατία (πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών) παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τα δεδομένα (αυτή τη στιγμή) είναι τα εξής:Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις υπάρχει σχεδόν ισοδυναμία των τριών υποψηφίων. Δηλαδή του κ. Παπαδόπουλου (του γνωστού), του κ. Χριστόφια (ηγέτη του κυπριακού κομμουνιστικού κόμματος ΑΚΕΛ) και του κ. Κασουλίδη (υποψηφίου του ΔΗΣΥ, δηλαδή του κόμματος που ίδρυσε ο Γλαύκος Κληρίδης). Αυτό σημαίνει ότι κάθε πρόβλεψη αποτελέσματος είναι ακόμη παρακινδυνευμένη. Αλλά και ότι δύο πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας στους τρεις δεν επιλέγουν ξανά τον άνθρωπο του «βροντερού όχι». Παρά τα κρατικά και ιδιωτικά μέσα που διαθέτει. Και την ψιθυριστή προπαγάνδα σύμφωνα με την οποία οι αντίπαλοί του υπηρετούν ξένα συμφέροντα!
Οι Ελληνοκύπριοι είναι όπως οι πολίτες όλων των κρατών. Εχουν προβλήματα «καθημερινότητας», οικονομικά, κοινωνικά. Αλλά έχουν και το υπαρξιακό εθνικό τους πρόβλημα. Είναι προφανές ότι αισθάνονται την ανάγκη μιας αλλαγής. Ο καθένας με τον τρόπο του, οι δύο αντίπαλοι του κ. Παπαδόπουλου υπόσχονται επανασύνδεση του διαλόγου με την τουρκοκυπριακή πλευρά για να βρεθεί λύση. Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Χριστόφιας, πρόεδρος της Βουλής, ήταν το ισχυρό χαρτί του κ. Παπαδόπουλου. Και για την πρώτη εκλογή του. Και για το «όχι». Αλλά τελικά διαφώνησαν για τη μη συνέχεια που ακολούθησε το περίφημο δημοψήφισμα. Βέβαια, όπως τόσοι πιστεύουν, ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε υποσχεθεί στον Δημήτρη Χριστόφια ότι δεν θα ήταν υποψήφιος για δεύτερη φορά, ότι θα τον στήριζε με τη σειρά του. Αλλά ο κ. Παπαδόπουλος έχει φαίνεται τη συνήθεια (διαπιστώθηκε και διεθνώς) να υπόσχεται και να μην τηρεί.
Η παπαδοπουλική πλευρά προσπαθεί από μήνες να πείσει ότι το Κυπριακό πρέπει να επανεξεταστεί από την αρχή. Στην ουσία η πλευρά αυτή απαρνιέται τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας που είχαν αποδεχτεί το 1977 ο Μακάριος και ο Ντενκτάς, και συνεπώς απαρνιέται όχι μόνο ό,τι έγινε από τότε ως τώρα από τα Ηνωμένα Εθνη, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους διαπραγματευτές των δύο κοινοτήτων αλλά και τις βασικές αρχές της Ζυρίχης και του Λονδίνου, δηλαδή τη νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρέπει να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η προηγούμενη κατάσταση ήταν η βρετανική κατοχή. Πολλοί Ελληνοκύπριοι- κυρίως οι πιο νέοι- θέλουν τη διχοτόμηση περισσότερο από όσο θέλουν την ενοποίηση του νησιού. Ισως αυτό να ονειρεύεται και η παπαδοπουλική ηγεσία συμμεριζόμενη (το έχει αποδείξει αυτό) την ανάλογη πολιτική του Ντενκτάς. Ενας βαθύς γνώστης του Κυπριακού, ο Μακάριος Δρουσιώτης, έχει συνοψίσει αυτή την παράδοξη σχέση σε ένα εξαίρετο τηλεοπτικό ντοκυμαντέρ. Μπορείτε να το δείτε στο Διαδίκτυο: http://www.makarios.ws/cgibin/hweb. Θα μάθετε πολλά. Για όλα!
Συνεπώς, με την εκλογή θα μπορέσουμε επιτέλους να μάθουμε τι πραγματικά θέλει ο ελληνοκυπριακός λαός: τη λύση της ομοσπονδίας ή τη διχοτόμηση. Και για όσους το έχουν ξεχάσει: η «πράσινη γραμμή» τέμνει την Κύπρο και τη Λευκωσία στη μέση. Και ίσως αύριο, αν η Τουρκία δεν γίνει αποδεκτή στην Ευρώπη, η γραμμή αυτή θα είναι το επικίνδυνο σύνορο με την Ασία.
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2366