Ένας είναι ο εχθρός
Διονύσης, Γουσέτης
Αυγή, 2008-02-23
H εθνική ομοψυχία ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά αντιστεκόμαστε σύσσωμοι στην ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, όταν αδιαφορούμε αν ο διπλανός μας θα πατήσει τα σκατά των σκύλων μας στο πεζοδρόμιο. Το νέο κράτος το αναγνώρισε η πλειοψηφία των εταίρων μας και υποθέτω ότι σε κάποιες άλλες χώρες υπάρχει αμφιθυμία. Αδιάλλακτα αντίθετες στάθηκαν κοινωνίες που δεν διακρίνονται για την εσωτερική τους δημοκρατία. Ανάμεσά τους και η δική μας. Με εθνική θλίψη έβλεπα στην τηλεόραση Έλληνες ευρωβουλευτές διαφόρων κομμάτων να καταγγέλλουν το «προτεκτοράτο των ΗΠΑ» σε άδεια έδρανα. Ας προσπαθήσουμε να τα ξεκαθαρίσουμε.
1. Η ανεξαρτησία του Κοσόβου δεν προέκυψε από λόγους αρχής. Ούτε η διεθνής νομοθεσία, ούτε η πρακτική του ΟΗΕ έχει ταυτίσει τους "λαούς" με τις μειονότητες και την "αυτοδιάθεση" με την απόσχιση.
2. Η ανεξαρτησία του Κοσόβου δεν υπήρξε στόχος των ιμπεριαλιστών, των αιρετικών, των πλανηταρχών και των κουτόφραγκων. Συμφέρον όλων αυτών ήταν και είναι η σταθερότητα. Αυτήν και όχι τα άχρηστα προτεκτοράτα, προστατεύουν με τις ενέργειές τους. Στην περίπτωση του Κοσόβου έκαναν τις εξής ενέργειες:
α. Το 1998, μετά τις σφαγές σε Κροατία, Βοσνία και τη γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα, ο ΟΗΕ κάλεσε τον Μιλόσεβιτς να σταματήσει τις διώξεις και να ξαναδώσει στους κατοίκους του Κοσσυφοπεδίου το καθεστώς της αυτονομίας. Ο εθνικιστής Μιλόσεβιτς απέρριψε την απόφαση του ΟΗΕ. Ο ΟΗΕ σιώπησε λόγω του βέτο Ρωσίας και Κίνας. Τότε, το ΝΑΤΟ απείλησε με ένοπλη επέμβαση, με αποτέλεσμα ο Μιλόσεβιτς να αναδιπλωθεί.
β. Την επόμενη χρονιά, ο Μιλόσεβιτς ξαναστέλνει στρατό και τανκς στο Κόσοβο. Η διεθνής "ομάδα επαφής" συνέταξε μια φόρμουλα συνύπαρξης. Οι Αλβανοί, θυσιάζοντας ορισμένους στόχους τους, τη δέχτηκαν. Ο Μιλόσεβιτς τη θεώρησε απαράδεκτη. Ο ΟΗΕ αδρανούσε και πάλι λόγω των βέτο Ρωσίας και Κίνας. Τότε οι 19 εταίροι του ΝΑΤΟ (δηλ. περιλαμβανομένης της Ελλάδας) πραγματοποίησαν τις αεροπορικές επιδρομές. Μετά την αποχώρηση των σερβικών στρατευμάτων, ο ΟΗΕ δέχτηκε να θέσει την περιοχή, υπό την επίβλεψή του, διατηρώντας το νομικό καθεστώς της «αυτόνομης περιοχής της Σερβίας».
γ. Ωστόσο, ούτε το νομικό καθεστώς, ούτε η διοίκηση του ΟΗΕ εξασφάλιζαν σταθερότητα. Ανέθεσε τότε ο ΟΗΕ στον Μάρτι Αχτισάαρι εισήγηση για το μέλλον του Κοσόβου. Στο μεταξύ έγιναν προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στο Κόσοβο, από τις οποίες απείχε η σερβική μειονότητα, συνεχίζοντας να τορπιλίζει τη σταθερότητα. Το σχέδιο Αχτισάαρι δημοσιεύτηκε πέρυσι. Είναι κάτι σαν το σχέδιο Ανάν: Δεν αντιμετωπίζει τους Σέρβους ως μειονότητα, αλλά ως συστατική εθνότητα, αν και είναι μόνο 10%, ενώ οι Τ/Κύπριοι περίπου 20%. Οι Σέρβοι θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν περισσότερα δικαιώματα, σύμφωνα και με τις προτάσεις της Διεθνούς Αμνηστίας. Προτίμησαν να απορρίψουν το σχέδιο συλλήβδην, ενώ οι Αλβανοί, που έχουν πλειοψηφία 90%, αλλά στερούνται Τά[σ]σου, το αποδέχτηκαν. Μετά τη νέα εθνικιστική αδιαλλαξία, ποια λύση θα πρότειναν οι ανησυχούντες Ελληναράδες;
3. Η φοβική ομοψυχία μας ενεδύθη και πάλι με τα αντιιμπεριαλιστικά στερεότυπα και με κινδυνολογία. «Όσες χώρες έχουν τέτοιες μειονότητες[...], θεωρούν δικαιολογημένα ότι με την αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου ανοίγει ένας επικίνδυνος δρόμος. Μπορεί να έλθει και η δική τους σειρά», προειδοποιεί στην «Καθημερινή» ο αντιιμπεριαλιστής Σταύρος Λυγερός. Η άποψή του, όμως, προϋποθέτει ότι ο βίος των μειονοτήτων θα έχει γίνει αβίωτος, ώστε να δικαιολογείται ξεσηκωμός τύπου Κοσόβου.
4. Ανάλογη είναι η συμπεριφορά μας για το όνομα των γειτόνων. Η ομόψυχη εθνικιστική αδιαλλαξία στις προτάσεις των εταίρων μας (πακέτο Πινέιρο), μας κατάντησε να παρακαλάμε να δεχθούν οι γείτονες αυτό που μετά βδελυγμίας απορρίπταμε πριν 15 χρόνια.
5. Ανάλογη ήταν η συμπεριφορά των Ελληνοκυπρίων απέναντι στους Τουρκοκύπριους και απέναντι σε όλες τις προτάσεις της διεθνούς κοινότητας, με πιο πρόσφατη το βροντερό «όχι» στο σχέδιο Ανάν. Κι εδώ η εθνικιστική αδιαλλαξία των Ε/κυπρίων υπονομεύει τη σταθερότητα, καθώς δεν προτείνει καμία λύση. Αποτέλεσμα: η διχοτόμηση υλοποιείται βήμα βήμα. Όσο για τη μειονότητα της Θράκης, η κατάσταση θα ήταν εκρηκτική αν δεν έπαιρνε κάποια γενναία μέτρα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι επόμενες.
Προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό είναι το κλειδί για τη σταθερότητα. Αν οι μειονότητες έχουν όλα τα δικαιώματα που έχουν οι πλειονότητες, κανείς δεν θα ρισκάρει τη ζωή και την περιουσία του για φληναφήματα του τύπου «έθνος», «θρησκεία». Το έχουν επί αιώνες αποδείξει με τη μακραίωνη συνύπαρξη. Το απέδειξαν και τώρα οι Βέλγοι και οι Εγγλέζοι: με μεγαλύτερα από εμάς αποσχιστικά προβλήματα, δε δίστασαν να αναγνωρίσουν το Κόσοβο, αγνοώντας τον κ. Λυγερό. Τα ηρωικά υπόλοιπα είναι κομπλεξικά δείγματα μια ανασφαλούς, επαρχιώτικης, κλειστής, κατακερματισμένης κοινωνίας. Ένας είναι ο εχθρός: ο εθνικισμός.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2412