Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Μαθαίνοντας τα χρώματα της ίριδας

Κάκη, Μπαλλή

Αυγή της Κυριακής, 2008-03-02


Όπως στην Ελλάδα μιλούσαμε για τα γαλάζια, τα πράσινα και τα κόκκινα καφενεία -κάποιους από μας τους έλεγαν και ροζ κομμουνιστές- έτσι και στη Γερμανία η πολιτική περιγράφεται με χρώματα. Το μαύρο είναι το χρώμα της Χριστιανοδημοκρατίας (CDU), το κόκκινο της Σοσιαλδημοκρατίας (SPD), το κίτρινο των Φιλελευθέρων (FDP), το πράσινο των Πράσινων. Τώρα που στη γερμανική Βουλή υπάρχει και Αριστερά το κόκκινο μοιράζεται- για λόγους ευκολίας, ας πούμε ότι το χρώμα της είναι το βαθυκόκκινο. Σε κάποια τοπικά κοινοβούλια καταφέρνουν να εκλεγούν και ακροδεξιά σχήματα- το χρώματα τους είναι το φαιό.

Μέχρι πριν από ελάχιστα χρόνια οι συνδυασμοί των χρωμάτων στην κεντρική εξουσία ήταν δεδομένοι. Το μαύρο κυβερνούσε με το κίτρινο ή το κόκκινο με το πράσινο. Κι όταν δεν έβγαιναν αλλιώς τα κουκιά έκαναν οι μαύροι και οι κόκκινοι την καρδιά τους πέτρα και κυβερνούσαν μαζί, όπως τώρα καλή ώρα υπό την καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ. Στο τοπικό επίπεδο, στις κυβερνήσεις των κρατιδίων, παίζουν σχεδόν όλοι οι χρωματικοί συνδυασμοί, ενώ στους μεγάλους δήμους της χώρας επικρατεί... αχρωματοψία: μπορούν πια να κυβερνήσουν όλοι με όλους. Και εμφανίζονται χρωματικοί συνδυασμοί με παιχνιδιάρικα ονόματα. Στην περίπτωση, δηλαδή, που συμμαχήσουν SPD, FDP και Πράσινοι, το σχήμα ονομάζεται "σηματοδότης", καθώς το δικό μας πορτοκαλί στους σηματοδότες της Γερμανίας είναι κίτρινο. Στην περίπτωση που συμμαχήσουν CDU, FDP και Πράσινοι το σχήμα βαφτίζεται "Τζαμάικα", από τα χρώματα της σημαίας της νήσου της Καραϊβικής.

Μέχρι τώρα δύο ήταν μόνο τα χρωματικά ταμπού: συγκυβέρνηση μαύρων και πράσινων σε επίπεδο κρατιδίου και ομοσπονδίας και συγκυβέρνηση κόκκινων και βαθυκόκκινων σε δυτικογερμανικό κρατίδιο ή σε επίπεδο ομοσπονδίας.

Η σημερινή συγκυρία

Στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2005 το πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία άλλαξε- κι απ’ ό,τι δείχνουν οι τοπικές εκλογές που ακολούθησαν η αλλαγή δεν είναι συγκυριακή. Πλέον στη Γερμανία το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο είναι πεντακομματικό- και τα δύο μεγάλα λαϊκά κόμματα, CDU και SPD, είναι υποχρεωμένα να διευρύνουν τους ορίζοντές τους και να αναζητήσουν συμμαχίες πέραν των αυτονόητων. Αφού, όπως λέγεται, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, θα πρέπει να σπάσουν κάποια ταμπού. Ή να κυβερνούν στο διηνεκές μαζί, χάνοντας το προφίλ τους και αδυνατώντας να υλοποιήσουν τα προγράμματά τους, καθώς το περίπου ισότιμο των δυνάμεών τους τα υποχρεώνει σε παραλυτικούς συμβιβασμούς. Βέβαια, οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων λίγων ετών δείχνουν ότι οι Γερμανοί πολίτες συμπαθούν τους μεγάλους συνασπισμούς, τους αρέσει ο συνδυασμός του κόκκινου με το μαύρο.

Εν πάση περιπτώσει αυτός δεν αρέσει στους πρωταγωνιστές, κυρίως στους Σοσιαλδημοκράτες που κατά κανόνα βγαίνουν ζημιωμένοι από το μεγάλο συνασπισμό. Αλλά και οι Χριστιανοδημοκράτες προτιμούν ως εταίρους τους Φιλελεύθερους, οι οποίοι στη σκάλα Δεξιά- Αριστερά είναι σε θέματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής δεξιότερα του CDU ενώ σε θέματα πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών αριστερότερα.

Ωστόσο, το CDU δεν έχει την πολυτέλεια να περιορίσει την επιλογή του στο FDP, όπως τώρα πια δεν έχουν και οι Σοσιαλδημοκράτες την πολυτέλεια να αγνοήσουν την Αριστερά, η οποία στα μεν ανατολικογερμανικά κρατίδια τείνει να τους ξεπεράσει σε εκλογική δύναμη, ενώ στα δυτικογερμανικά τείνει να παγιωθεί ως κοινοβουλευτικό κόμμα.

Το πράσινο "ταμπού"

Μετά τις εκλογές στο κρατίδιο του Αμβούργου την περασμένη Κυριακή για πρώτη φορά πάει να σπάσει το ταμπού της κυβερνητικής συνεργασίας CDU και Πρασίνων. Ο κυβερνήτης δήμαρχος της πόλης Ολε φον Μπόιστ πήρε το "πράσινο φως" από την πρόεδρο του κόμματός του, την καγκελάριο Μέρκελ να διαπραγματευτεί με τους Πράσινους. Αλλά και οι Πράσινοι του Αμβούργου δεν είναι τόσο αρνητικοί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αν και οι περισσότεροι ψηφοφόροι τους στη σκάλα Δεξιά- Αριστερά τοποθετούν εαυτούς αριστερότερα του SPD, σε πολλούς τομείς τα προγράμματά τους δεν είναι ασύμβατα με αυτά των Χριστιανοδημοκρατών. Βέβαια στην όλη απόπειρα υπάρχει ένα μεγάλο "αγκάθι": Ζωτικής σημασίας αναπτυξιακό έργο για τον φον Μπόιστ είναι η εκβάθυνση του ποταμού Έλβα, ώστε να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο το λιμάνι του Αμβούργου, ενώ οι Πράσινοι αντιδρούν κατηγορηματικά σε ένα τέτοιο έργο. Πάντως, το φλερτ των μαύρων με τους πράσινους εκνευρίζει αφάνταστα τους κόκκινους, που θεωρούσαν μέχρι τώρα ότι είχαν την αποκλειστικότητα στην... καρδιά των Οικολόγων.

Το βαθυκόκκινο "ταμπού"

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι εξελίξεις και στο κρατίδιο της Έσσης, όπου από τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές προέκυψε μια πεντακομματική Βουλή. Η επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών Αντρέα Υψηλάντη για να εκλεγεί πρωθυπουργός έχει δύο εναλλακτικές λύσεις, η μία δυσκολότερη από την άλλη. Η μία είναι να πείσει τους Φιλελεύθερους να την στηρίξουν μαζί με τους Πράσινους, να φτιάξει δηλαδή έναν συνασπισμό "σηματοδότη". Οι Φιλελεύθεροι για την ώρα δεν θέλουν ούτε να την ακούσουν, είχαν δεσμευτεί προεκλογικά να στηρίξουν τους μαύρους. Η δεύτερη εναλλακτική- και πιο ενδιαφέρουσα- είναι να συνεργαστεί εκτός από τους Πράσινους και με την Αριστερά ή έστω να την πείσει να της δώσει ψήφο ανοχής. Η Αριστερά για την ώρα δεν τοποθετείται ενώ η Υψηλάντη φλερτάρει ανοιχτά με αυτή τη λύση, πυροδοτώντας μια εκρηκτική συζήτηση στους κόλπους του κόμματός της. Οι μισοί Σοσιαλδημοκράτες αρνούνται κατηγορηματικά τη συνεργασία με την Αριστερά, καθώς τη θεωρούν αναξιόπιστη και "παιχνιδάκι" του πρόεδρου που τους πρόδωσε, του Όσκαρ Λαφονταίν. Οι άλλοι μισοί εκτιμούν ότι η Αριστερά ήρθε για να μείνει, άρα θα πρέπει να βρουν ένα τρόπο να συνεργάζονται με το βαθυκόκκινο, αφού χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει πλειοψηφία πέραν του κέντρου στη Γερμανία.

Οι αποφάσεις τόσο στο Αμβούργο όσο και στην Έσση θα είναι καταλυτικές για το γερμανικό πολιτικό -και χρωματικό- σύστημα.

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2429