Το καντηλάκι που φωτίζει…
Αιμίλιος, Ζαχαρέας
Αυγή, 2004-08-09
Στον Αρμαγεδώνα των κομματικών διενέξεων, πέρα από κάθε ηθική αξιολόγηση, παρατηρούμε μελαγχολικά πως η ανθρώπινη δράση δεν πυρπολείται πλέον από τη φωτιά της σύγκρουσης ανάμεσα στην παράδοση και στην επανάσταση. Εξαντλείται στην προοπτική του εδώ και τώρα. Τα προβλήματα της καθημερινότητας του απελπισμένου Έλληνα πολίτη προβάλλονται ως το «όραμα»των κομμάτων της εξουσίας. Η ιστορία και η προοπτική του μέλλοντος δεν αποτελούν πλέον τον ορίζοντα της ανθρώπινης δράσης, αλλά είναι η στιγμή του παρόντος εντός του οποίου εξαντλείται στην απόλαυση του παρόντος, και εδώ βρίσκεται το αδιέξοδο. Απαιτούν οι πάντες την πληρέστερη πραγμάτωση των επιδιώξεων και συμφερόντων τους, αλλά τη θέλουν τώρα. Προωθούν την επίλυση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, όχι σε κάποια μελλοντική ημερομηνία, αλλά σήμερα. Το πολύ αύριο. Σε μια τέτοια κατάσταση η ανθρώπινη ευφυΐα στέκεται ανίκανη να παράγει συμβολικές εμπειρίες ικανές να δημιουργήσουν συναινέσεις. Αντιθέτως, οδηγείται σε μια κοινωνική στάση που κλυδωνίζεται στο παρόν, στο εφήμερο, με την απληστία να καταναλώνει τα πάντα εδώ και τώρα. Ο μηδενισμός στο απόγειό του. Αυτό είναι το κλίμα μέσα στο οποίο καλείται να τοποθετηθεί ο αριστερός-(ή) σήμερα. Δεν είναι ίσως πολύ δύσκολο να διαπιστώσει πως η αριστερά αποτελεί το φωτισμένο καντηλάκι στο σκοτάδι που μας τριγυρίζει. Να κρατηθεί αναμμένη η φλόγα αυτή, έστω και αν πολλές φορές τρεμοσβήνει από λάθη μας, γιατί αποτελείται από ανθρώπους που ενώ προσφέρουν ό,τι μπορούν για τη βελτίωση του παρόντος, εξακολουθούν να στοχάζονται πως ο άνθρωπος μπορεί, ίσως, να προγραμματίσει την ιστορία του. Η προσπάθεια αυτή είναι συνδεδεμένη απολύτως με τους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι επιχείρησαν στην πράξη, όχι μόνος τη θεωρία, το πιο σημαντικό κοινωνικό πείραμα του αιώνα που μόλις μας εγκατέλειψε. Ηττήθηκε το μεγαλειώδες αυτό εγχείρημα στη Μεγάλη Πτώση του 1989-1991. «Εκεί όμως που υπάρχει κίνδυνος, μεγαλώνει η ελπίδα» μας θυμίζει ο Χέλντερλιν, και μας προτρέπει για μια καινούργια εξονυχιστική έρευνα για το περιεχόμενο των κοινωνικών συγκρούσεων της εποχής μας και για μια θετική έξοδο απ’ αυτές μ’ έναν πνευματικό ορίζοντα χωρίς όρια, και με την ανάγκη να εγκαταλείψουμε τα μεταφυσικά άλματα στο κενό.Νομίζω πως καθήκον, αλλά και δικαίωμα της αριστεράς είναι η προσήλωσή της και η κινητοποίησή της προς τους σκοπούς αυτούς.
Δεν είπαμε παραπάνω πως είναι το καντηλάκι που μας φωτίζει στο σκοτάδι;
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=243