Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Η παιδεία ψηφίζει;

Σήφης, Πολυμίλης

Ελευθεροτυπία, 2008-04-11


Εχουν άραγε αναρωτηθεί ποτέ συνδικαλιστές, φοιτητικές παρατάξεις και οι πολιτικοί, που τους πατρονάρουν με δεκάρικους κάθε χρόνο λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, γιατί μια κορυφαία -υποτίθεται- εκδήλωση του πάλαι ποτέ φοιτητικού κινήματος δεν σηματοδοτεί πλέον τίποτε, δεν αποτελεί καν γεγονός που να ενδιαφέρει την ευρύτερη κοινωνία; Πολύ φοβάμαι πως όχι. Διαφορετικά δεν θα επαναλάμβαναν κάθε χρόνο το ίδιο ανούσιο έργο μιας απλής καταγραφής δυνάμεων που δεν εξυπηρετεί και δεν προσφέρει τίποτε άλλο,παρά την ανάδειξη κάποιων συνδικαλιστών που θα χρησιμοποιήσουν την εκλογή τους για συμμετοχή στα ιδιότυπα κομματικά παζάρια, για να διαμορφωθούν οι πλειοψηφίες που θα κυβερνήσουν τα πανεπιστήμια.

ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ίσως κάποιοι ότι όλα αυτά είναι υπερβολικά και ότι απλώς υποτιμούμε τη δυναμική του φοιτητικού κινήματος, που την είδαμε όλοι στη σύγκρουση για το πολύφερνο άρθρο 16. Να συμφωνήσουμε ότι πράγματι δόθηκε μια δυναμική μάχη με ευρεία συμμετοχή που οδήγησε στην ανατροπή των κυβερνητικών προθέσεων. Ηταν όμως, κατά την ταπεινή μας γνώμη, μια μάχη οπισθοφυλακών που είχε κυρίαρχο στόχο, αν και δεν δηλωνόταν ευθέως, να μην αλλάξει τίποτε στην ανώτατη εκπαίδευση. Ο σχετικά εύκολος στόχος είναι να διεκδικούμε την κατοχύρωση των κεκτημένων, έστω κι αν πολλά από αυτά, αντί να μας οδηγούν στο μέλλον, μας οδηγούν στο παρελθόν. Το δύσκολο είναι να προβάλλουμε θετικές διεκδικήσεις, να απαιτούμε ουσιαστικές αλλαγές οι οποίες θα βγάλουν την παιδεία από το τέλμα που διαπιστώνουμε ότι υπάρχει σήμερα.

ΚΙ ΟΜΩΣ ΣΧΕΔΟΝ έναν χρόνο μετά τη μαζική κάθοδο των φοιτητών στους δρόμους, το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται πάλι εν υπνώσει. Δεν είδαμε καμιά πορεία, καμιά διεκδίκηση, καμιά θετική πρόταση για το τι και πώς πρέπει να αλλάξει στην παιδεία.Διαπιστώνουμε όλοι -και πρώτα απ’ όλους οι ίδιοι οι φοιτητές και οι γονείς τους- ότι η δωρεάν παιδεία είναι ένας μύθος. Οτι υπάρχουν σχολές και ιδρύματα που υπολειτουργούν, που προσφέρουν μέτρια έως κακή εκπαίδευση. Οτι δίνονται πτυχία που ελάχιστο έως μηδαμινό αντίκρισμα έχουν στην αγορά εργασίας. Παρ’ όλα αυτά οι εκλογές γίνονται με τραγουδάκια, με αγορεύσεις επί παντός επιστητού, ενώ το κύριο πρόβλημα, που έπρεπε να μας απασχολεί όλους, κρύβεται κάτω από το χαλί. Μήπως έχει έρθει η ώρα οι ίδιοι οι φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί να ανοίξουν την ουσιαστική ατζέντα της παιδείας, αντί να τρέχουν εκ των υστέρων να διαμαρτύρονται για τους όποιους σχεδιασμούς της εκάστοτε εξουσίας;

Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2530