3 δισ.ευρώ φθάνει η ετήσια εισφοροδιαφυγή στο ΙΚΑ
Κώστας, Σμυρλής
Συνέντευξη στoν Ανδρέα Πετρόπουλο, Αυγή, 2008-04-30
Η πιο μεγάλη και η ταυτόχρονα απλή μεταρρύθμιση για το ΙΚΑ είναι η σύλληψη της τεράστιας εισφοροδιαφυγής που αγγίζει τα 2,5 - 3 δισ.. ευρώ τον χρόνο. Αυτό υποστηρίζει μιλώντας στην "Αυγή" ο Κώστας Σμυρλής, αντιπρόεδρος της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ, στέλεχος της ΔΑΚΕ και επικεφαλής του τμήματος εισφοροδιαφυγής του ΙΚΑ. "Αν μαζέψουμε αυτές τις καθαρές εισφορές τότε δεν θα συζητάμε για τη βιωσιμότητα του συστήματος αλλά για το μέγεθος της αύξησης των πάσης φύσεως παροχών", σημειώνει και προσθέτει ότι χρειάζονται δύο ακόμα κρίσιμες παρεμβάσεις: "Να αφήσουν (οι κυβερνώντες διαχρονικά) το σύστημα να λειτουργήσει, να πάψουν οι νομοθετικές παρεμβάσεις εισφοροαπαλλαγών και χαριστικών ρυθμίσεων και να ενισχύσουν με προσωπικό το ΙΚΑ".
Ο κ. Σμυρλής χαρακτηρίζει "βόμβα στα θεμέλια του συστήματος" την εισφοροδιαφυγή που αφορά στο μεγαλύτερο ποσοστό εισφορές νέων εργαζομένων!
* κ. Σμυρλή, ποια είναι η έκταση του φαινομένου της εισφοροδιαφυγής σήμερα και ποιες κατά την γνώμη σας είναι οι αιτίες που η κατάσταση έχει πλέον ξεφύγει;
Η εισφοροδιαφυγή σήμερα έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε ότι η εισφοροδιαφυγή εμφανίσθηκε μαζί με τη θεσμοθέτηση της Δημόσιας Κοινωνικής και Υποχρεωτικής Ασφάλισης.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 εξαιτίας των οικονομικών μεταναστών άρχισε να εμφανίζει αλματώδη άνοδο με τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις στο σύστημα. Το 1997 το πρόβλημα είχε τέτοιες διαστάσεις που ανάγκασε την τότε κυβέρνηση να καταθέσει σχέδιο Ειδικού Νόμου στη Βουλή (Ν. 2556/97) για να αντιμετωπίσει την εισφοροδιαφυγή. Ο νόμος αυτός προβλέπει δεκατρία ελεγκτικά κέντρα σε όλη την επικράτεια (ΕΥΠΕΑ) και δυστυχώς μέχρι σήμερα έχουν λειτουργήσει μόνο τέσσερα κι αυτό εξαιτίας της τεράστιας έλλειψης προσωπικού στο ΙΚΑ για την οποία έλλειψη υπάρχει τεράστια πολιτική ευθύνη.
Ένα δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης βασίζεται στην τριμερή χρηματοδότηση, αλλά έχει και μία άλλη βασική αρχή που είναι η αλληλεγγύη των γενεών η οποία έχει και μια βασική οικονομική διάσταση αφού οι εισφορές των νέων εργαζομένων εξασφαλίζουν τις παροχές των απομάχων της εργασίας και αποτελούν τη βασική πηγή χρηματοδότησης του συστήματος. Η εισφοροδιαφυγή αφορά στο μεγαλύτερο ποσοστό εισφορές νέων εργαζομένων και η απώλεια αυτών των εισφορών είναι βόμβα στα θεμέλια του συστήματος.
Σήμερα η εισφοροδιαφυγή στο ΙΚΑ πλησιάζει τα τρία δισ. ευρώ ετησίως (ένας στους πέντε εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος) και ο καθένας αντιλαμβάνεται την εικόνα του συστήματος αν έχουμε καθαρές εισφορές στο σύστημα 2 1/2 - 3 δισ. ευρώ ετησίως. Τότε δεν θα συζητάμε για τη βιωσιμότητα του συστήματος αλλά για το μέγεθος της αύξησης την πάσης φύσεως παροχών. Να λοιπόν μια μεγάλη αλλά και τόσο απλή μεταρρύθμιση "Να αφήσουν (οι κυβερνώντες διαχρονικά) το σύστημα να λειτουργήσει". Να πάψουν οι νομοθετικές παρεμβάσεις εισφοροαπαλλαγών και χαριστικών ρυθμίσεων- να ενισχύσουν με προσωπικό το ΙΚΑ.
Αν αυτές οι απλές προτάσεις υλοποιηθούν τότε θα έχουμε και ελαχιστοποίηση της εισφοροδιαφυγής διότι την εισφοροδιαφυγή τη δημιουργεί η όλη λειτουργία του συστήματος σε συνδυασμό βέβαια με το κυνήγι του κέρδους από τους εργοδότες σε βάρος των εργαζομένων που μόνο μέσα από αυστηρούς κανόνες με εγγυητή το κράτος μπορεί να περιοριστεί σε λογικά και δίκαια όρια και επειδή κανόνες υπάρχουν - νόμοι υπάρχουν, αλλά αυτό που λείπει διαχρονικά είναι η πολιτική βούληση να ισχύσουν οι νόμοι και οι κανόνες ώστε το σύστημα να μπορέσει να λειτουργήσει και να εξασφαλίσει στους εργαζόμενους την αναπλήρωση του εισοδήματός τους όταν προκύψει οποιοσδήποτε ασφαλιστικός κίνδυνος (ατύχημα - ασθένεια - γηρατειά). Ας προκύψει επιτέλους η πολιτική βούληση να αφήσουν το σύστημα να δουλέψει χωρίς καμία μα καμία παρέμβαση της Εκτελεστικής Εξουσίας.
* Τι απαντάτε στην άποψη ότι τυχόν είσπραξη ενός σημαντικού μέρους της εισφοροδιαφυγής θα επιφέρει σοβαρές παρενέργειες στην οικονομία, ενώ δεν θα λύσει και το πρόβλημα του Ασφαλιστικού σε σημαντικό βαθμό.
Σχετικά με το φαινόμενο της εισφοροδιαφυγής υπάρχουν δύο "σχολές" τεχνοκρατών. Η μία ισχυρίζεται ότι πρέπει να εκλείψει αυτό το φαινόμενο, η άλλη ισχυρίζεται ότι με την εισφοροδιαφυγή ενισχύονται οι επιχειρήσεις, μειώνεται το κόστος, δημιουργείται ανάπτυξη- θέσεις εργασίας και επομένως ωφελείται η οικονομία του τόπου. Θεωρώ την δεύτερη άποψη απαράδεκτη ηθικά- νομικά- οικονομικά και τούτο διότι:
κανένας δεν δικαιούται να παραβλέπει τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα τη χώρα της ανθρωπιάς - του πολιτισμού - των τεχνών - της Δημοκρατίας, της Ελλάδας μέλος της Ε.Ε. Ο εξαναγκασμός εργαζομένων σε ανασφάλιστη εργασία είναι παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ευτελισμός της αξιοπρέπειας και της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου - κάθε εργαζομένου.
Η Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση δημιουργεί προϋποθέσεις αξιοπρέπειας και ασφάλειας στην εργασία που εξασφαλίζουν αποδεδειγμένα αύξηση της παραγωγικότητας. Η μη ασφάλιση εργαζομένων δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό κι επομένως εμποδίζει την ύπαρξη υγιούς ανταγωνισμού που κατά την επικρατούσα άποψη αποτελεί προϋπόθεση της ανάπτυξης. Ο κίνδυνος της αύξησης της ανεργίας δεν ευσταθεί διότι αν αναγκασθούν να κλείσουν κάποιες επιχειρήσεις που εισφοροδιαφεύγουν τις δραστηριότητες τους θα τις αναλάβουν υγιείς επιχειρήσεις και επομένως σ’ αυτές θα έχουμε αύξηση θέσεων εργασίας με πλήρη ασφάλιση που θα καλύψουν τις απώλειες θέσεων της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-18
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2571