Το ζιγκ ζαγκ της ανατολίτικης υποκρισίας
Διονύσης, Γουσέτης
Αυγή, 2008-05-10
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Έρση Σωτηροπούλου έγραψε το μυθιστόρημα «Ζιγκ-ζαγκ στις νερατζιές». Tο βιβλίο επαίνεσαν οι φιλολογικές στήλες εφημερίδων και περιοδικών. Η αγγλική μετάφρασή του απέσπασε ευνοϊκές κριτικές από εφημερίδες και πανεπιστήμια διεθνούς κύρους. Χαρακτηρίστηκε ως το καλύτερο μυθιστόρημα της δεκαετίας και υπήρξε το μοναδικό που κέρδισε συγχρόνως δυο βραβεία, το κρατικό βραβείο λογοτεχνίας και το βραβείο κριτικών βιβλίου. Μετά από αυτά, το υπουργείο Παιδείας το διένειμε στις σχολικές βιβλιοθήκες.
Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης το ανέγνωσε ως ένα άσεμνο, αισχρό, διεστραμμένο πορνογράφημα και χαρακτήρισε την επιτροπή κρατικών βραβείων (δηλαδή τους διακεκριμένους διανοούμενους Γιάννη Παπακώστα, Δημήτρη Αγγελάτο, Κατερίνα Κωστίου, Αλέξανδρο Αργυρίου, Μάριο Μαρκίδη, Δημήτρη Νόλλα, Στρατή Χαβιαρά και Στρατή Πασχάλη) «επιτροπήν ομοφυλοφίλων, πορνών κι άλλων ανηθίκων στοιχείων». Έτσι, ο κ. Πλεύρης προσέφυγε στην δικαιοσύνη για να αποσύρει το βιβλίο από τις σχολικές βιβλιοθήκες, ώστε να μην διαφθαρούν οι μαθητές από τις εκφράσεις που υποτίθεται ότι τον σόκαραν: «πούτσος, γκέι, μαλάκας, χέσε μας, θα σε γαμήσω».
Δεν πιστεύω ότι είναι παρθένα ο κ. Πλεύρης, όπως παριστάνει. Όλοι γνωρίζουν ότι αυτές οι λέξεις είναι ψωμοτύρι και κανένας μαθητής δεν περιμένει να τις μάθει από το βιβλίο. Η πραγματική αιτία της προσφυγής του είναι η υπεράσπιση της ελληνοχριστιανικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας κλειστής και υποκριτικά σεμνότυφης που μικρή σχέση έχει με τη διδασκαλία του Ναζωραίου, αλλά μεγάλη με τις ανατολίτικες κοινωνίες των Ταλιμπάν και των Αγιατολάδων. Η υποκριτική σεμνοτυφία είναι απαραίτητη για τη διατήρηση του ελληνοχριστιανισμού, διότι ενοχοποιεί τα παιδιά. Αν νιώσουν αποενοχοποιημένα και ελεύθερα να συμπεριφέρονται όπως τα προτρέπει η φύση τους, τότε το ελληνοχριστιανικό οικοδόμημα καταρρέει. Αυτό το οικοδόμημα στην πραγματικότητα υπερασπίζεται με την προσφυγή του ο διευθυντής του γραφείου του Ι. Λαδά επί ελληνοχριστιανικής δικτατορίας κ. Πλεύρης.
Την προσφυγή Πλεύρη κατέθεσε ο γιος του Αθανάσιος, βουλευτής του ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη. Του ανθρώπου που κατάφερε -με τη συμπαράσταση του Ευάγγελου Βενιζέλου- να αποσυρθεί πίνακας ζωγραφικής ως άσεμνος. Ο ελληνοχριστιανισμός του κόμματος είναι αναμφισβήτητος.
Ο δικηγόρος του αντιδίκου Δημοσίου, Νικόλαος Δημητρακόπουλος, φαίνεται ότι ανήκει επίσης στην ελληνορθόδοξη ιδεολογία. Αλλιώς δεν εξηγείται η αποσιώπηση της συκοφαντικής δυσφήμισης των μελών της επιτροπής κρατικών βραβείων, που συνιστά ποινικό αδίκημα. Το μόνο που βρήκε να αντικρούσει στην προσφυγή, είναι η αοριστία, επειδή δεν ...κατονομάζει τις βιβλιοθήκες που διαθέτουν το κρινόμενο βιβλίο.
Ο δικαστής Δημήτριος Γαβαλάς, που ανέλαβε την υπόθεση, ανήκει επίσης στο ίδιο ιδεολογικό πλαίσιο. Αγνοώντας το βάρος τόσων επαίνων, αποδέχτηκε την προσφυγή Πλεύρη, χωρίς μάλιστα να εξετάσει τη συγγραφέα, τον εκδότη, τα μέλη των κριτικών επιτροπών. Η αφέλειά του όμως πρόδωσε τις πραγματικές του προθέσεις: δεν αποσύρεις ένα βιβλίο επειδή «πριν από σαράντα χρόνια, με το ‘εφάπαξ’ αγόραζες σπίτι και σήμερα δεν αγοράζεις ούτε πόρτα», ούτε επειδή «κάποτε τα παιδιά έτρωγαν σπιτικό φαγητό, τώρα τρώνε επιβλαβή έτοιμα και πλαστικά φαγητά», ούτε ακόμα επειδή «παίζονται κινηματογραφικές ταινίες για τα εγκλήματα των Γερμανών κατά των Εβραίων, αλλά αποκρύπτονται και αποσιωπώνται τα εγκλήματα των Εβραίων κατά των Παλαιστινίων» (το αντιιμπεριαλιστικό τελευταίο ανταποκρίνεται στα αντισημιτικά αισθήματα της κοινωνίας μας). Ο κ. Γαβαλάς θεώρησε, φαίνεται, τόσο θεμελιωμένο το σκεπτικό του, που δεν διανοήθηκε ότι μπορεί να δυσχεράνει την ήδη δυσχερή θέση του (εκκρεμεί σε βάρος του ερώτημα για την οριστική παύση του). Μάλλον θεώρησε ότι την βελτιώνει.
Ίσως κάποιοι ισχυριστούν ότι η περίπτωση Γαβαλά είναι μεμονωμένη. Ατυχώς, δεν είναι. Τα κρούσματα στο δικαστικό σώμα είναι επανειλημμένα: από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που έγινε πρωθυπουργός της χούντας μέχρι τον σημερινό Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας που, ποδοπατώντας κάθε έννοια ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης από θρησκευτικές πεποιθήσεις, ο μεν πρώτος ζήτησε την ανέγερση ελληνορθόδοξου ναού στο χώρο των δικαστικών μεγάρων, το δε δεύτερο εγκαινίασε τις εργασίες του με ελληνορθόδοξο αγιασμό.
Ο δημοσιογράφος Μανώλης Βασιλάκης έκατσε και ψηφιοποίησε όλα τα έγγραφα της απίστευτης αυτής δικογραφίας και τα έστειλε στο υπουργό δικαιοσύνης στις 15/4. Ο υπουργός (απο)σιώπησε. Όταν όμως άρχισαν τα δημοσιεύματα του τύπου, δεν μπορούσε να αποσιωπήσει άλλο την υπόθεση. Έτσι, μετά από 19 μέρες, στις 3/5, εδέησε να παραπέμψει την υπόθεση στον αρμόδιο αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου Δημ. Κυριτσάκη (ο οποίος όμως συνταξιοδοτείται τον Ιούνιο!). Ωστόσο, ο Μ. Βασιλάκης επισημαίνει ότι, αντί να παραπέμψει το θέμα, μπορούσε να ασκήσει τις κατά το άρθρο 91 του Συντάγματος αρμοδιότητές του. Ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός όμως είναι γερά εδραιωμένος στους ψηφοφόρους και δεν είναι σώφρον να εκτίθεται κανείς.
e-mail: diongous@central.ntua.gr
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2590