Σημαιολογία
Κώστας, Γεωργουσόπουλος
Τα Νέα, 2004-09-06
Όταν η ελληνική σημαία, με την ανοχή και την επιβράβευση του Κράτους και με την ενθουσιώδη κάλυψη της τηλεοπτικής αμετροεπούς ρητορείας έγινε πριν από δύο μήνες αλλά και τις προάλλες κασκόλ, μπατανία, τραπεζομάντιλο, μαγιό και πεσκίρι, όταν δηλαδή πήρε τους δρόμους της φανατικής εθνοκαπηλίας (γιατί τι άλλο από εθνοκαπηλία είναι η υπερκατανάλωση συμβόλων), θα έπρεπε να αναμένονται εκδηλώσεις όπως οι χθεσινές. Πώς να δεχτούν οι κουφόνοες θερμοκέφαλοι οπαδοί πάσης φύσεως φανατισμού και ιδεοληψίας ότι οι ήρωες του Καλλιμάρμαρου μπορεί να μπάζουν και νερό, πως η βάρκα έχει και πίρο. Το καράβι της ποδοσφαιρικής εθνικοφροσύνης γι’ αυτούς οφείλει να είναι αβύθιστο. Όταν μάλιστα το βουλιάζει η χώρα που μας προμηθεύει μετανάστες, «υπηρέτες» μας, πώς να διανοηθούν πως οι «ξυπόλυτοι», οι «ψωμόλυσσες» έχουν καλύτερα μπασίματα, τραβέρσες, σέντρες, τακουνάκια και ψηλοκρεμαστές μπαλιές. Ύστερα από δεκάδες χρόνια ποδοσφαιρικής ξεφτίλας έτυχε να κερδίσουμε ό,τι δεν πιστεύαμε ποτέ και αμέσως το αναγάγαμε σε φυλετικό γνώρισμα του περιούσιου λαού μας.
Όταν ο αθλητισμός γίνεται τζόγος, ο τζόγος ιδεολογία, η ιδεολογία ιδεοληψία, η ιδεοληψία φανατισμός, μέσα στις πτυχές της σημαίας κρύβονται σουγιάδες, λάμες και χαντζάρια. Θα το πληρώσουμε ακριβά το «Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο», το νταβατζηλίκι της πατρίδας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-16
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=265