Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Μια νέα Τουρκία γεννιέται από την κρίση

ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΣΗΜΑΝΑΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΛΟΤΗΤΑ

Χριστίνα, Πουλίδου

Αυγή της Κυριακής, 2008-08-03


Με μια σολομώντεια απόφαση το Ανώτατο Δικαστήριο της Τουρκίας διατήρησε στη νομιμότητα (και την εξουσία) την κυβέρνηση Ερντογάν αποτρέποντας την παράλυση της χώρας και επιτρέποντας την αποφόρτιση της έντασης και την επιστροφή στην ομαλότητα. Με την απόφασή τους οι 11 δικαστές επιτακτικά κάλεσαν τις δύο αντιπαρατιθεμένες παρατάξεις σε αυτο-συγκράτηση και επίσης διατύπωσαν δύο μηνύματα προς διαφορετικούς αποδέκτες - στον Τ. Ερντογάν και το ΑΚΡ επεσήμαναν πως υπάρχει μια τάση εξισλαμισμού του κράτους που πρέπει να ανακοπεί, ενώ προς τους Κεμαλιστές τον \Ντ. Μπαϋκάλ\, τον στρατό και το "βαθύ" κατεστημένο της χώρας) υπογράμμισαν πως ο πόλεμος πρέπει να κοπάσει διότι με τρικλοποδιές διακυβεύονται σοβαρά θέματα εθνικού συμφέροντος. Η Τουρκία έφτασε στην άκρη της αβύσσου και σώθηκε, πέρασε από μια βαθιά και μακρά κρίση που ταλαιπώρησε το πολιτικό δυναμικό της χώρας, την κοινωνία και την οικονομία της, απέδειξε όμως πως διαθέτει το ένστικτο της επιβίωσης - η επόμενη πρόκληση συνεπώς, έχει να κάνει με το ερώτημα αν τα παθήματα έγιναν μαθήματα.

Η προσφυγή του εισαγγελέα \Αμπ. Γιαλτσίνκαγια\ κατά του ΑΚΡ και της ηγεσίας του, ήταν το τελευταίο επεισόδιο μιας σκληρής μάχης εξουσίας του κοσμικού κράτους κατά των ισλαμιστών. Οι Κεμαλιστές απολαμβάνοντας τα προνόμια του κατεστημένου υπό την προστασία των θεσμών του κράτους (καθώς στη μεγάλη οικογένεια του κοσμικού κράτους ήταν ενσωματωμένες οι Ένοπλες Δυνάμεις και οι δικαστές), με αυξανόμενη δυσφορία και βαθιά ανησυχία παρακολούθησαν την εκτίναξη του \Τ. Ερντογάν\ στην εξουσία και τη διείσδυση των ισλαμιστών στο κράτος και την οικονομία. Οι μουσουλμάνοι που βρίσκονταν επί δεκαετίες απομονωμένοι στην Ανατολία άρχισαν σταδιακά να κατακλύζουν τα αστικά κέντρα, ενώ με την οικονομική επιρροή που είχαν αποκτήσει μέσω της απελευθέρωσης των αγορών που προώθησε ο Τ. Οζάλ τη δεκαετία του ’80, διεκδίκησαν τη συμμετοχή τους στα Επιμελητήρια, τους οικονομικούς και επαγγελματικούς φορείς. Η αλλαγή των συσχετισμών στα τουρκικά κέντρα λήψης αποφάσεων είχε παράλληλα και σαφή κοινωνικά χαρακτηριστικά, καθώς οι ισλαμιστές με την ιδιαίτερη τους αμφίεση, τη συντηρητική τους κουλτούρα, την προσήλωσή τους στα θρησκευτικά πρωτόκολλα και το πνεύμα αλληλεγγύης των κατατρεγμένων, έδειξαν ένα δυναμισμό που δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν οι Κεμαλιστές, οι οποίοι με στεγανά περιφρουρούσαν τα προνόμια της εξουσίας τους. Ενώπιον λοιπόν του κινδύνου ανατροπής της κατεστημένης τάξης το κοσμικό κράτος ενεργοποίησε τους μηχανισμούς που διέθετε με την τεχνογνωσία που κατείχε - 24 κόμματα είχε κλείσει στο παρελθόν, το "βαθύ κράτος" εκτόπιζε τους ανεπιθύμητους, οι Ένοπλες Δυνάμεις ήταν ο κεντρικός παράγοντας στη διακυβέρνηση της χώρας. Οι εξελίξεις όμως έδειξαν ότι το "παιχνίδι" είχε αλλάξει, νέοι παράγοντες είχαν εισέλθει στη σκηνή, η κοινωνία είχε γίνει πιο απαιτητική, οι αγωγοί διοχέτευσης των κεμαλικών προσταγμάτων είχαν αλλοιωθεί. Ο \Αμπ. Γκιούλ\ εξελέγη στην προεδρία της χώρας, ο Τ. Ερντογάν παρέμεινε στην πρωθυπουργία της χώρας, ενώ πλέον και ο τρίτος "θεσμός" (η σύνθεση του Ανωτάτου Δικαστηρίου) θα μετασχηματιστεί το 2009 από τον πρόεδρο Γκιούλ.

Στο Ανώτατο Δικαστήριο 6 δικαστές ζήτησαν να κηρυχθεί παράνομο το ΑΚΡ δεν συγκέντρωσαν όμως την απαιτούμενη πλειοψηφία των 7 ψήφων. 4 δικαστές έκριναν ότι τα παραπτώματα του ΑΚΡ αναλογούσαν στην επιβολή μιας χρηματικής ποινής και αποφάσισαν να στερήσουν από το κυβερνών κόμμα το ήμισυ της κρατικής του επιχορήγησης (10 εκατ. ευρώ ετησίως), ενώ ο Πρόεδρος του δικαστηρίου έκρινε ότι το ΑΚΡ έπρεπε να απαλλαγεί συνολικά από το κατηγορητήριο. Η απόφαση επομένως ήταν οριακή και άρα, η κυβέρνηση Ερντογάν πρέπει να δείξει μετριοπάθεια, να επιδείξει τάση συμφιλίωσης και συνένωσης του τουρκικού λαού, να αποσύρει την ισλαμική ατζέντα και να προχωρήσει στο έργο των μεταρρυθμίσεων. Η κεμαλική αντιπολίτευση επίσης πρέπει να μάθει να χάνει και να αναζητήσει την προοπτική της σε άλλα πολιτικά πεδία και όχι στους ανατρεπτικούς σχεδιασμούς. Η Τουρκία γύρισε σελίδα και αυτό πρέπει να το καταλάβει και να το εμπεδώσει καταρχάς η ίδια.

Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2758