Ανάγκη και αναζήτηση η δημοκρατική διέξοδος

Κώστας, Κάρης

Αυγή, 2008-12-21


Δυο βδομάδες τώρα, η χώρα συνταράσσεται από το φόνο του νεαρού Αλέξανδρου, τις κοινωνικές και μαθητικές αντιδράσεις, τις διαδηλώσεις, τη βία των ΜΑΤ, τις καταστροφές καταστημάτων. Μπορούν ήδη να βγουν τα πρώτα συμπεράσματα.

Ποια διέξοδο, ποια λύση προσέφερε η κυβέρνηση; Καμία. Μόνο μέτρο, τα δεκαχίλιαρα για τους καταστηματάρχες. Τίποτα, ούτε μια λέξη ουσιαστική, μια πρόταση για τους νέους. Ούτε μια επιλογή που να μειώσει την ένταση. Μόνη “επιτυχία”, ότι δεν είχαμε και δεύτερο νεκρό...

Καμιά λύση για τα προβλήματα της νεολαίας, ούτε καν ακούει τις φωνές των μαθητών και των μαθητριών που γεμίζουν τους δρόμους. Οι άνδρες των ΜΑΤ είναι πολύ καλύτερα πληροφορημένοι από τους υπουργούς και τον πρωθυπουργό που φαίνεται να περιορίζεται στην... τηλεοπτική ενημέρωση.

Στην κυβερνητική ευθύνη για την κατάσταση στην ΕΛ.ΑΣ., που επέτρεψε, οδήγησε στον θανάσιμο πυροβολισμό στα Εξάρχεια, προστίθεται η ανικανότητα, η αδυναμία της κυβέρνησης να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος και να πάρει τις κατάλληλες πρωτοβουλίες.

Καμία ανάληψη ευθύνης (και για αυτό το θέμα “ούτε γνώριζε ούτε κατάλαβε η κυβέρνηση”), καμία παραίτηση, κανένα μέτρο. Αυτές οι ευθύνες δεν κρύβονται πίσω από τις ευθύνες των κρατικών οργάνων -που και αυτές δεν εξετάσθηκαν- ούτε πίσω από τις ευθύνες όσων ανεύθυνα συντηρούν το κλίμα έντασης με αδιέξοδες ενέργειες.

Προφανώς η κυβέρνηση -του Βατοπεδίου, εκτός των άλλων- πιστεύει ότι με τους τόνους χημικά, τα κόκκινα μάτια των νέων θα γλυτώσει. Αξιοποιώντας τις εικόνες έντασης και τις καταστροφές καταστημάτων, καλλιεργώντας την κοινωνική διαίρεση και κατάτμηση, όλα θα περάσουν.

Όμως οι δηλώσεις και οι κινήσεις παραδοσιακών στηριγμάτων της Ν.Δ., οι μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν ότι η πολιτική και κοινωνική συμμαχία που ανέδειξε την κυβέρνηση Καραμανλή, που ανέχθηκε τις πολιτικές της καταρρέει και προκαλεί μακροπρόθεσμη ζημιά στη χώρα.

Δυσαρέσκεια χωρίς στόχους

Οι κινητοποιήσεις των νέων -κυρίως, αλλά όχι μόνον- αυτού του δεκαπενθήμερου παρά τη διάχυτη δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση και την κοινωνική κατάσταση, δεν προκάλεσαν σαρωτική χιονοστιβάδα κινητοποίησης όλο και περισσότερων κοινωνικών δυνάμεων. Κυριότεροι λόγοι είναι η επικρατούσα κατάτμηση της κοινωνίας και η απαξίωση του δημόσιου χώρου, των δημόσιων λειτουργιών και αγαθών. Είναι εντυπωσιακό ότι οι "καταληψίες" του δελτίου ειδήσεων της ΝΕΤ δεν επέλεξαν να μεταδώσουν αντικυβερνητικά συνθήματα, αλλά ζήτησαν από τους τηλεθεατές να βγουν στους δρόμους, έτσι, γενικώς. Για να κάνουν τί;

Γενικότερα οι πολύμορφες σ’ όλη τη χώρα κινητοποιήσεις χαρακτηρίζονται από την ένταση της διαμαρτυρίας, την ταύτιση με τον Αλέξανδρο, την καταγγελία της αστυνομικής βίας, χωρίς να διατυπώνονται έστω και στοιχειωδώς αιτήματα, στόχοι, απαιτήσεις από την κυβέρνηση, τη δικαιοσύνη ή άλλο θεσμό.

Στην κοινωνία, με τους νέους

Η κρίση δεν έχει λήξει και εντάσεις καινούργιες βρίσκονται μπροστά μας. Διέξοδος άλλη από τη δημοκρατική δεν μπορεί να υπάρξει. Αυταρχικές, αστυνομικές ή άλλες "λύσεις" δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτές από τους πολίτες που ενδιαφέρονται για τη χώρα, το μέλλον της. Δεν μπορεί να γίνονται ανεκτές από τις δυνάμεις που πιστεύουν στη διεύρυνση της δημοκρατίας και όχι στον περιορισμό των δικαιωμάτων σα να είναι “αλλουνού” δουλειά ποιος θα κυβερνάει τις τύχες μας.

Πρώτο θέμα είναι η αναζήτηση δρόμου προς τη δημοκρατική διέξοδο.

Δημοκρατική, πολιτική διέξοδος είναι η όσο το δυνατόν ταχύτερη προσφυγή σε εκλογές. Η συνέχιση μιας διακυβέρνησης με πολιτικές που τις απορρίπτει η πλειοψηφία, με το βάθεμα των κοινωνικών διαιρέσεων, με τον αυταρχισμό μόνον κινδύνους περικλείει και καμία λύση δεν προετοιμάζει.

Ούτε λύση μπορεί να είναι η συνέχιση των ίδιων πολιτικών, δομών εξουσίας και πελατειακών σχέσεων που μας έφεραν εδώ. Είτε με τη μορφή μιας αυτοδυναμίας- επιστροφής στο ΠΑΣΟΚικό παρελθόν είτε με τη μορφή μιας συνεργασίας Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ.

Η δημοκρατική λύση μπορεί να στηριχθεί στην προώθηση νέων πολιτικών για

- τον δημόσιο χώρο, τα δημόσια αγαθά και τη διαχείρισή τους,

- τις κοινωνικές ανισότητες,

- τα δικαιώματα, για τη θέση των νέων στην κοινωνία, την εκπαίδευση,

- οπωσδήποτε την ανεργία.

Νέες πολιτικές, που πρέπει τώρα να συζητηθούν στην κοινωνία. Να μπουν στο διάλογο που με τόση ένταση διεξάγεται ανάμεσα στους νέους, που εξελίσσεται σε όλη τη χώρα. Οι δυνάμεις της αριστεράς, τα συνδικάτα, οι δήμοι και οι νομαρχίες αξίζει να πρωτοστατήσουν, να ανοίξουν αυτιά και πόρτες. Τώρα.

Έτσι, χωρίς “καπέλωμα”, με δημοκρατική νοοτροπία, θα αποκτήσει σαφέστερους στόχους το πολύμορφο κίνημα που ξέσπασε, θα μορφοποιηθούν δυνάμεις ανανέωσης της κοινωνίας μας και της πολιτικής. Ώστε να κατανοηθεί στην πράξη η αξία της συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων για να κατανικηθεί η συντήρηση, να μη φαντάζει μονόδρομος η επιλογή της βίας.

Ας μην εφησυχάζουμε. Διέξοδος θα υπάρξει. Το αν θα είναι δημοκρατική ή αντιδημοκρατική και αυταρχική εξαρτάται και από τη δράση των πολιτικών υποκειμένων, πρωτίστως των πολιτικών κομμάτων, αλλά και των συνδικάτων και των κινημάτων.

Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3076&export=word