Για ψύλλου πήδημα
Αντώνης, Καρκαγιάννης
2008-12-30
Το πόσο... σοβαρό ήταν το θέμα αν θα ανοίξουν ή όχι τα μαγαζιά την τελευταία Κυριακή του χρόνου, το αντιλαμβάνεται κάθε λογικός άνθρωπος. Οι υπέρ του ανοίγματος, κυρίως μικρομεσαίοι καταστηματάρχες, για να δώσουν βαρύτητα στο αίτημά τους χρειάστηκε νε επικαλεσθούν τις ζημίες που μερικές ή όλες οι επιχειρήσεις υπέστησαν κατά τα τελευταία επεισόδια. Και φυσικά την ανάγκη να αποζημιωθούν, κατά το δυνατόν, με τις εισπράξεις μιας επιπλέον εργάσιμης Κυριακής. Λες και δεν μπορούσαν να αποζημιωθούν με τις εισπράξεις της Δευτέρας ή της Τρίτης. Οταν υπάρχουν χρήματα και διάθεση για αγορές δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσουμε μια ακόμη εργάσιμη μέρα.
Πιο σκοτεινά ήταν τα επιχειρήματα τών κατά του ανοίγματος. Χρειάστηκε να επικαλεσθούν συσσωρευμένες φοβίες κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Δύσης γενικά, να δαιμονοποιήσουν το μέτρο ως καταχθόνια γενική δοκιμή για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, όπως συνηθίζεται σε μερικές χώρες. Συχνά διερωτώμαι: Παλαιότερα ήμασταν κατά της Δύσης και υπέρ της Ανατολής. Η Ανατολή ήταν συγκροτημένο και ισχυρό σημείο αναφοράς, καταλάβαινες την επιλογή και όταν ακόμη διαφωνούσες. Σήμερα, όταν ακούς να σου λένε ότι θα πρέπει να φύγουμε από τη Δύση, ρωτάς «για να πάμε πού» και απάντηση δεν παίρνεις. ΄Η σου λένε να μείνουμε... μόνοι μας, ωραίοι και ανεξάρτητοι! Τότε παύεις να το συζητάς...
Τα πράγματα, βέβαια, είναι απλούστερα, αλλά και πολύ πιο ουσιώδη και σοβαρά. Αν δεν κάνω λάθος, η αργία της Κυριακής θεσπίσθηκε με νόμο και ισχύει βάσει νόμου. Αν πάλι δεν κάνω λάθος, για να καταργηθεί ή να τροποποιηθεί και να θεσπισθούν εξαιρέσεις χρειάζεται πάλι νόμος που θα ψηφισθεί στη Βουλή με πρωτοβουλία και πρόταση της κυβέρνησης. ΄Η με άλλη νόμιμη πράξη, αν προβλέπεται. Δεν νομίζω ότι υπάγεται στην αρμοδιότητα των νομαρχών, των νομαρχιακών συμβουλίων, των συνδικάτων και των επαγγελματικών ενώσεων.
Εστω και αν όλοι οι παραπάνω συμφωνήσουν μεταξύ τους, πράγμα σπάνιο έως αδύνατο, δεν μπορούν να συναποφασίσουν ότι τα καταστήματα θα ανοίξουν ή θα κλείσουν αυτή ή οποιαδήποτε Κυριακή κατά παράβαση όσων ορίζει ο νόμος. Επιτέλους, θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι το Σύνταγμά μας ορίζει μεν ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, αλλά προσθέτει ότι ασκούνται όπως ορίζουν το ίδιο το Σύνταγμα και οι νόμοι. Ο καθένας αντιλαμβάνεται την πελώρια ανακολουθία και υποκρισία, να απαιτούμε από δεκαπεντάχρονους μαθητές (ακόμη και από τους λεγόμενους κουκουλοφόρους) σεβασμό στη νομιμότητα και να επιτρέπουμε επισήμως την παραβίασή της, έστω και σε ένα αναπάντεχο και ασήμαντο θέμα.
Η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο Ανάπτυξης έλαμψαν με την παντελή απουσία τους. Τα κάστανα από τη φωτιά (σιγά τη φωτιά και σιγά τα κάστανα) ανέλαβε να τα βγάλει ο... αντινομάρχης, ούτε καν ο νομάρχης. Με τη σύμφωνη γνώμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία προφανώς μέτρησε τα κουκιά και αποφάσισε. Και τα δύο σπαρασσόμενα κόμματα της Αριστεράς βρήκαν πάλι την ευκαιρία να παίξουν τις γνωστές ανταγωνιστικές «ομάδες», επιδεικνύοντας «αγωνιστική αριστεροσύνη», με βαρύγδουπες δηλώσεις (κατά των μεγαλεμπόρων, των μονοπωλίων και όλων των άλλων δαιμόνων της κολάσεως). Προφανώς δεν αντιλαμβάνονται πόσο απαξιώνονται τα συνθήματα από την καθημερινή χρήση για ψύλλου πήδημα. Αρκεί ότι οι τηλεοράσεις την Παρασκευή και το Σάββατο, ελλείψει άλλου θέματος, κάλυψαν τα δελτία ειδήσεων με το άνοιγμα των καταστημάτων. Και μη χειρότερα.
Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3109