Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Η Κύπρος έκανε -και κάνει- την έκπληξη

Χριστίνα, Πουλίδου

Αυγή της Κυριακής, 2009-01-04


Πήγαν-ήρθαν τα πράγματα, στα ίδια μείναμε, αυτό είναι το συμπέρασμα από τις "εξελίξεις" στην ελληνική εξωτερική πολιτική τη χρονιά που πέρασε. Η μεγαλύτερη έξαρση δημιουργήθηκε στην υπόθεση του Μακεδονικού, όπου όμως απεδείχθη ότι η κινητικότητα υπήρξε αφρός που σταδιακά χάθηκε, ενώ η μεγαλύτερη ανατροπή σημειώθηκε στην Κύπρο, χωρίς να συνοδευτεί ώς τώρα με αντίστοιχη ανατροπή στο Κυπριακό.

Αναλυτικότερα, το ελληνικό "βέτο" στο Μακεδονικό, ή εν πάση περιπτώσει η παρεμπόδιση ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ είχε μια σχεδόν διακομματική αναγνώριση. Ωστόσο, η "επόμενη μέρα" έδειξε ότι: α) το πρόβλημα παρέμεινε άλυτο σε συνθήκες δυσμενέστερες για τη διευθέτησή του, εξαιτίας της επιδείνωσης του δημοσίου αισθήματος στις κοινωνίες εκατέρωθεν, β) οι διμερείς σχέσεις "πάγωσαν", με παρενέργειες στις ελληνικές επενδύσεις στη γειτονική μας χώρα, γ) η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με νέα προβλήματα, καθώς η κυβέρνηση Γκρούεφσκι άνοιξε τη βεντάλια της αντιπαράθεσης εγείροντας νέα θέματα, όπως το μειονοτικό και το πρόβλημα των ελληνικής καταγωγής Μακεδόνων πολιτών, και δ) η Ελλάδα επανήλθε στην πολιτική του γενικευμένου βέτο έναντι της ΠΓΔΜ ακολουθώντας μια στρατηγική που δεν προσφέρει διεξόδους.

Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της χώρας με την Τουρκία, αυτές παρέμειναν ουδέτερες, με μιαν επικάλυψη ανοχής, καθώς τα έντονα εσωτερικά προβλήματα της χώρας υπαγόρευσαν μιαν αποστασιοποίηση, κυρίως για λόγους αυτοπροστασίας.

Η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν η πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη της περασμένης χρονιάς. Η αίσθηση της παντοδυναμίας του Τάσσου Παπαδόπουλου ανετράπη από τη λαϊκή ψήφο, η εκλογή του ΑΚΕΛίτη υποψηφίου που ακολούθησε μια συνεπή γραμμή επανασυμφιλίωσης επιβραβεύτηκε, όπως επίσης χαιρετίστηκε το ενωτικό μήνυμα του νέου Προέδρου. Μια νέα εποχή ανέτειλε για την Κύπρο, καθώς το δόγμα του status quo αντικαταστάθηκε από το σύνθημα Χριστόφια "δουλειά, δουλειά, δουλειά" για τη λύση του Κυπριακού.

Η διαδικασία των συνομιλιών που τέθηκε σε εφαρμογή είναι οργανωμένη, συστηματική και επίμονη. Ο Δικωμίτης Πρόεδρος της Κύπρου με διαπραγματευτική δεξιοτεχνία μπόρεσε σε κάποιες φάσεις να περάσει από τις συμπληγάδες που όρθωναν από τη μια μεριά τα εθνικά στερεότυπα της κυπριακής πολιτικής ηγεσίας και από την άλλη η αβεβαιότητα στην πολιτική σκηνή της Άγκυρας.

Από τις έως τώρα συνομιλίες η αίσθηση είναι ότι η συζήτηση δεν είναι παραγωγική, ωστόσο πρέπει ιδιαιτέρως να επισημανθεί ότι οι εντυπώσεις είναι επισφαλείς και ενδεχομένως απατηλές. Η διαπραγμάτευση είναι μια εξαιρετικά λεπτή και δύσκολη επιχείρηση στην οποία συνυπολογίζονται πολλές σοβαρές και διαφορετικές παράμετροι.

Το μόνο ασφαλές συμπέρασμα που μπορούμε ώς τώρα να συγκρατήσουμε είναι πως η ανατροπή στην κεντρική πολιτική σκηνή της Λευκωσίας συνοδεύτηκε από μια ανατροπή στο δημόσιο αίσθημα -οι κοινωνίες εκατέρωθεν, πλειοψηφικά, μπορεί να μην ελπίζουν στη λύση, ωστόσο επικροτούν τους χειρισμούς των ηγετών τους, τους οποίους περιβάλλουν με εμπιστοσύνη. Αυτό έχουν δείξει αλλεπάλληλες σφυγμομετρήσεις και αυτή είναι η ποιοτική διαφορά στη νέα κατάσταση.

Το δεύτερο ασφαλές συμπέρασμα είναι πως ο Πρόεδρος Χριστόφιας ταρακούνησε τα νερά των κατεστημένων αντιλήψεων της κυπριακής κοινωνίας. Καταρχάς αναγνώρισε επισήμως, δημοσίως και σε διεθνές περιβάλλον (στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ) ιστορικά λάθη της ελληνοκυπριακής κοινότητας εις βάρος της τουρκοκυπριακής.

Επίσης ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα ανανέωσης των σχολικών εγχειριδίων της ιστορίας για την πληρέστερη καταγραφή της κυπριακής ιστορίας και για την ενίσχυση ενός κλίματος ειρηνικής και παραγωγικής συμβίωσης των δύο κοινοτήτων.

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, εντοπίζοντας εξάλλου σωστά ότι ο στόχος της "διζωνικής ομοσπονδίας" ήταν στην πραγματικότητα ένα "πουκάμισο αδειανό", καθώς αποτελούσε ένα κλισέ, το περιεχόμενο του οποίου η κατεστημένη νοοτροπία απέρριπτε, έδωσε το σύνθημα εμπέδωσης της έννοιας με μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης.

Το τέλος της χρονιάς ασφαλώς δεν σήμανε το τέλος του Κυπριακού. Θα ήταν ωστόσο λάθος να υποτιμηθούν τα ποιοτικά στοιχεία που δημιούργησε η νέα ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, με επιμονή και συνέπεια, σε ένα περιβάλλον απρόθυμο να μετακινηθεί από την ασφάλεια των στερεοτύπων και των εθνικών δοξασιών.

Θα ήταν επίσης λάθος να αγνοηθεί ότι η διαδικασία των συνομιλιών που σήμερα εξελίσσεται είναι μονόδρομος -έχει αρχή, μέση και τέλος και ήδη βρισκόμαστε στη μέση.

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3114