Μια άλλη Ευρώπη
Ο εχθρός των Παλαιστινίων
Τέτα, Παπαδοπούλου
Ελευθεροτυπία, 2009-01-17
Το «άσπρο-μαύρο» και τα σχετικά στερεότυπα είναι μια πολύ βολική κατάσταση. Ετοιμες λύσεις. Δεν χρειάζεται κανείς να σκέφτεται ή να κρίνει. Ούτε καν να αναρωτιέται. Αντί σκέψης, ένα μάτσο βεβαιότητες. Αυτή η στάση δεν απαντάται σπανίως. Απεναντίας. Πρόκειται για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ιδίως τώρα -άλλη μία φορά- με την εισβολή του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας και τις επιχειρήσεις εναντίον της Χαμάς.
Η τραγωδία της Μέσης Ανατολής συνεχίζεται. Κάθε πόλεμος είναι τραγικός, έτσι κι αλλιώς. Και όταν είναι δίκαιος, πάλι ζωές χάνονται. Ενα καίριο ερώτημα όμως τίθεται. Το εξής: οι ισραηλινές επιχειρήσεις στη Λωρίδα της Γάζας ήταν δυνατόν να αποφευχθούν;
Ναι, ασφαλώς. Ναι, εάν η Χαμάς έπαυε να εκτοξεύει ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ. Οι ρουκέτες «Κασάμ» της Χαμάς πλήττουν, εδώ και χρόνια, ισραηλινές πόλεις στον Νότο, σε ακτίνα όπου ζει ένα εκατομμύριο κόσμος. Το επιχείρημα που ακούγεται από διάφορες πλευρές, ότι δηλαδή από τις «Κασάμ» έχουν σκοτωθεί λίγοι Ισραηλινοί, είναι ευτελές και προσβλητικό.
Κανένα κράτος στον κόσμο δεν μπορεί να ανεχθεί μια τέτοια κατάσταση. Κάθε χώρα έχει ρητή υποχρέωση να προστατεύει τους πολίτες της.
Τι θα έκανε η Ελλάδα, εάν δεχόταν επίθεση με ρουκέτες π.χ. στη μισή Πελοπόννησο; Θα έμενε αδρανής; Θα έλεγε, δεν πειράζει αφού έχουν σκοτωθεί λίγοι; Θα περίμενε μέχρι να αρχίσουν να πέφτουν ρουκέτες και στην Αττική; Ας είμαστε σοβαροί. Εδώ, παραλίγο να γίνει πόλεμος με την Τουρκία για τις κατσικούλες στα Ιμια.
Στο σημείο αυτό μια υπόμνηση: «τρομοκρατική οργάνωση». Ετσι έχει χαρακτηρίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση τη Χαμάς. Ισως να πείτε «μα, έγιναν εκλογές, οι Παλαιστίνιοι με την ψήφο τους εξέλεξαν τη Χαμάς». Και λοιπόν; Μήπως ο Χίτλερ πήρε την εξουσία με πραξικόπημα;
Δύο παραδείγματα, γεγονότα αδιαμφισβήτητα. Δύο από τα πολλά. Δείχνουν ποιο είναι το πιο φρικτό όπλο, το οποίο συστηματικά και ανενδοίαστα χρησιμοποιεί η Χαμάς: οι γυναίκες και τα παιδιά.
Ο Νιζάρ Ραγιάν ήταν από τα ηγετικά στελέχη της Χαμάς που σκοτώθηκε μαζί με τις τέσσερις συζύγους του (οικογενειακός πλουραλισμός α λα Χαμάς) και δύο από τα παιδιά του, όταν η ισραηλινή αεροπορία βομβάρδισε την πέντε ορόφων κατοικία του, κατοικία-οπλοστάσιο, στην Τζαμπαλίγια. Φυσικά, ο Ραγιάν γνώριζε ότι το κτίριο ήταν στόχος. Ομως δεν απομάκρυνε τους δικούς του ούτε τα παιδιά του.
Σχολεία παγιδευμένα με μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών. Οπως αυτό δίπλα στον ζωολογικό κήπο στην Πόλη της Γάζας, που εντοπίστηκε ευτυχώς πριν το γεμίσουν με παιδιά. Στην αγγλική έκδοση της έγκυρης φιλελεύθερης αριστερής ισραηλινής εφημερίδας «Χαάρετζ» -όπου καθημερινά δημοσιεύονται ορισμένα από τα πιο κριτικά άρθρα για την ισραηλινή πολιτική έναντι των Παλαιστινίων- μπορείτε να διαβάσετε όλες τις πληροφορίες, συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες, για την εφιαλτική στρατηγική της Χαμάς «οι άμαχοι Παλαιστίνιοι ως όπλο πολέμου».
Σχολεία παγιδευμένα με εκρηκτικά. Τζαμιά, παγιδευμένα επίσης. Σπίτια που έχουν μετατραπεί σε αποθήκες όπλων. Σπίτια από τα οποία ξεκινούν ή καταλήγουν τούνελ. Ρουκέτες που εκτοξεύονται μέσα από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές. Εάν μάλιστα αληθεύει ότι μέρος της ηγεσίας της Χαμάς κρύβεται στα υπόγεια του μεγάλου και γεμάτου τραυματίες νοσοκομείου «al-Shifa», τότε μη χειρότερα.
Τη Χαμάς τη χαρακτηρίζει η κουλτούρα θανάτου. Τώρα, συστηματικά κρύβεται πίσω από τους αμάχους -ιδίως πίσω από τα παιδιά- μετατρέποντάς τους σε στόχο. Και έως τώρα τι έκανε; Εκπαίδευε τους νέους Παλαιστίνιους να γίνονται βομβιστές αυτοκτονίας. Αυτό ήταν το μέλλον που τους προσέφερε. Ωθούσε αγόρια και κορίτσια 15 και 16 ετών να ζώνονται με εκρηκτικά και να ανατινάζονται κομματιάζοντας (συχνά) συνομηλίκους τους στο Ισραήλ.
Οι διαδηλωτές στους δρόμους, στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, φωνάζουν «Ελευθερία και Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη».
Πού ήταν όλοι αυτοί όλα αυτά τα χρόνια καθώς ο ισλαμικός φονταμενταλισμός εδραιωνόταν σιγά σιγά στη Λωρίδα της Γάζας; Τι σχέση έχει η Χαμάς με την ελευθερία; Ελευθερία με τα παιδιά-«ανθρώπινες βόμβες» και τις γυναίκες υποδουλωμένες; Ελευθερία με τη Χαμάς που τη στηρίζει και την εξοπλίζει το Ιράν;
Αλληλεγγύη στους Παλαιστινίους δεν μπορεί να σημαίνει υποστήριξη και δικαιολόγηση ενός φονταμενταλιστικού καθεστώτος που τα κατ’ εξοχήν θύματά του αποτελούν οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι.
Αυτό που συμβαίνει στη Λωρίδα της Γάζας είναι μια μεγάλη τραγωδία. Οι νεκροί ξεπέρασαν τους χίλιους. Και οι τραυματίες, πολλαπλάσιοι. Ομως η τραγωδία δεν ξεκίνησε στις 27 Δεκεμβρίου με την ισραηλινή εισβολή. Ο κύριος εχθρός του παλαιστινιακού λαού βρίσκεται εντός.
ΥΓ. Οπως κάθε κράτος, το Ισραήλ έχει αναφαίρετο δικαίωμα να αμυνθεί. Ομως σε αυτή τη διαδικασία ενισχύεται αναπόφευκτα ο φαύλος κύκλος του φανατισμού και του αίματος. Επιτακτική ανάγκη, η Διεθνής Κοινότητα να παρέμβει σοβαρά και αποτελεσματικά για να μπει επιτέλους τέλος στην ισραηλο-παλαιστινιακή σύγκρουση.
--------------------------------------------------------------------------------
Η ανοχή στη βία
ΚΕΙΜΕΝΑ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΤΕΤΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ tetpapa@otenet.gr
******Διαμαντής Μαντζούνης, 21 ετών, αστυνομικός, θύμα δολοφονικής τρομοκρατικής επίθεσης. Ενας αστυνομικός που με συναδέλφους του φρουρούσε αργά μετά τα μεσάνυχτα το υπουργείο Πολιτισμού, στα Εξάρχεια. Οι τρομοκράτες τον γάζωσαν με τα ίδια Καλάσνικοφ με τα οποία λίγες ημέρες νωρίτερα είχαν πυροβολήσει μέσα από τον χώρο της πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου εναντίον αστυνομικού οχήματος. Το περιβόητο πανεπιστημιακό άσυλο, εκτός από εκτροφείο βίας, έγινε επίσης πεδίο βολής. Συγχαρητήρια. Να περιμένουμε ότι θα χρησιμεύσει και ως τόπος αγοραπωλησίας όπλων;
******Ο Διαμαντής Μαντζούνης από τύχη δεν είναι νεκρός (η τύχη που δεν είχε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος). Ομως δεν ξέρουμε ακόμη, εάν τελικά θα επιζήσει.
******Τώρα, λοιπόν, χτυπούν όποιον φορά στολή. Ο τυχαίος αστυνομικός, αυτός που βρισκόταν σε υπηρεσία έξω από το υπουργείο Πολιτισμού, έγινε στόχος. Ούτε οι μαφιόζοι κάνουν έτσι. Πάντως, οι δράστες πυροβολώντας με τα Καλάσνικοφ έκαναν πράξη τα δημοφιλή και αποκρουστικά συνθήματα. Εκείνα τα συνθήματα ακριβώς που αντηχούσαν στην «εξέγερση» του Δεκεμβρίου -και όχι μόνον- σε όλη την Αθήνα: «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», «το αίμα, κυλάει εκδίκηση ζητάει».
******Είμαστε στον πάτο. Και το επόμενο βήμα, όπως φαίνεται, δεν είναι η άνοδος αλλά ένας νέος πάτος. Ακόμη πιο κάτω. Ξεχαρβαλωμένη κατάσταση. Για τον τραγικό Αλέξη Γρηγορόπουλο έγιναν τόσα συλλαλητήρια. Για τον άτυχο Διαμαντή Μαντζούνη ούτε ένα· προφανώς επειδή είναι το «λάθος θύμα», επειδή είναι «μπάτσος, ..., .....».
Κακά τα ψέματα. Στην Ελλάδα, αφενός δεν υπάρχει καθολική αλλά επιλεκτική εναντίωση στη βία (η βία τάχα μου προέρχεται μόνον από το «κράτος»), αφετέρου υπάρχει μία ευρείας αποδοχής κουλτούρα βίας (εξιδανικευμένη και ωραιοποιημένη -σπάμε, καίμε, καταστρέφουμε για τα «δίκαια του λαού»).
Αυτή η κουλτούρα βίας είναι, ίσως, ακόμη πιο επικίνδυνη και από τις ίδιες τις πράξεις βίας. Διότι τις νομιμοποιεί, τις δικαιολογεί -συνειδητά ή ασυνείδητα, ευθέως ή εμμέσως. Πόσο ακόμη θα κλείνουμε τα μάτια; Η ανοχή στη βία έχει μία αναπότρεπτη συνέπεια: την κλιμάκωση και τη διεύρυνση της βίας.
--------------------------------------------------------------------------------
Μικρό Αλφαβητάριο
Α και Σ, όπως Ανισες Συγκρίσεις
Γέννησε πριν από δύο εβδομάδες. Κοριτσάκι. Και το όνομά του: Ζοχρά. Ευτυχής μητέρα η Ρασιντά Ντατί, η πολυσυζητημένη Γαλλίδα υπουργός Δικαιοσύνης, μαροκινο-αλγερινής καταγωγής. Επί μήνες, τα μέσα ενημέρωσης εντός και εκτός Γαλλίας προσπαθούσαν να ανακαλύψουν ποιος είναι ο πατέρας. Η υπουργός δεν αποκάλυψε την ταυτότητά του έως σήμερα. Η Ρασιντά Ντατί έφυγε από το μαιευτήριο, πέντε ημέρες μετά τον τοκετό (με καισαρική). Και πού πήγε; Οχι στο σπίτι της με το μωρό. Από το μαιευτήριο, κατ’ ευθείαν στο υπουργείο. Επιασε αμέσως δουλειά. Η θέση της βέβαια είναι και σημαντική και περίοπτη. Ισως δεν είχε περιθώριο άλλης επιλογής. Σημειώνω, ωστόσο, ότι η Κάρμε Τσακόν, η Ισπανίδα υπουργός Αμυνας (η οποία γέννησε πέρσι το καλοκαίρι), ανέλαβε ξανά τα καθήκοντά της έξι εβδομάδες μετά τον τοκετό. Η επιστροφή της Ρασιντά Ντατί, «μητέρας πέντε ημερών», στο υπουργείο έχει προκαλέσει την οργή των φεμινιστικών οργανώσεων. Γιατί; Οχι επειδή δεν αφιερώνει τον χρόνο της στη νεογέννητη κόρη της. Οχι. Την κατηγορούν ότι... χαλάει την αγορά. Την κατηγορούν ότι, μη κάνοντας χρήση της άδειας μητρότητας, δημιουργεί ένα «πολύ κακό προηγούμενο» που ίσως το εκμεταλλευτούν οι εργοδότες και πιέσουν τις εργαζόμενες. Η σφοδρότερη κριτική έρχεται από τις ....«Μαντρόσκυλες» («Chiennes de garde»), μια ριζοσπαστική φεμινιστική οργάνωση με αυτό το χαριτωμένο όνομα. Η εν λόγω οργάνωση θεωρεί ότι με τη στάση της η Ρασιντά Ντατί «διαιρεί τον κόσμο των γυναικών σε υπερ-γυναίκες και σάψαλα»! Τέτοια και άλλα, εξίσου, εξωπραγματικά. Ειδικότερα, όμως, για τη μη χρήση της άδειας μητρότητας: από πού και ώς πού συγκρίνουν τη Ρασιντά Ντατί -μιαν υπουργό και προϊσταμένη αρχή- με τις γυναίκες που βρίσκονται σε εξαρτημένη σχέση εργασίας; Ετσι, για δημιουργία εντυπώσεων.
Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3145