Η Αμερική αλλάζει σελίδα
Αντώνης, Λιάκος
Το Βήμα της Κυριακής, 2009-01-18
Με μισό εκατομμύριο Αμερικανούς να χάνουν κάθε μήνα τη δουλειά τους και να προστίθενται στα 11 εκατομμύρια ανέργους και με ένα δημόσιο χρέος που έφτασε το ιλιγγιώδες ποσό του 1,3 τρισ. δολάρια οι προοπτικές διακυβέρνησης δεν είναι από τις πιο ευοίωνες. Η οικονομική κρίση είναι καταιγιστική και με αδήλωτο βάθος και είναι αυτή που κυριαρχεί στις συζητήσεις για το μέλλον της διακυβέρνησης Ομπάμα. Το αγωνιώδες ερώτημα είναι ποιος είναι ο δρόμος εξόδου. Η Αμερική μετά τον πόλεμο χρειάστηκε να αναπτύξει ένα γιγαντιαίο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα για να μην επιστρέψει στα προπολεμικά επίπεδα ανεργίας. Τώρα ίσως η νέα μεγάλη ιδέα να είναι το πρασινοβιομηχανικό σύμπλεγμα, δηλαδή εκτεταμένες δημόσιες επενδύσεις με άξονα τη διάσωση του περιβάλλοντος από την υπερθέρμανση, και η πράσινη ενέργεια. Αλλά τα σχέδια αυτά πρέπει αφενός να κερδίσουν μια εκτεταμένη συναίνεση στα νομοθετικά σώματα και στην κοινωνία, αφετέρου θέλουν χρόνο για να πραγματοποιηθούν και ο χρόνος επείγει. Ο Ομπάμα έχει αποδοθεί τον τελευταίο καιρό σε μια προσπάθεια να κερδίσει τη συναίνεση των ρεπουμπλικανών. Θα ακουγόταν αυτό ως κυνικός συμβιβασμός, αν δεν είχε μαζί του τον άνεμο της νίκης των εκλογών και την εκτεταμένη συναίσθηση ότι οι δυο προεδρικές θητείες του Μπους αποδείχτηκαν από τις πιο καταστροφικές στην αμερικανική ιστορία.
Στο ετήσιο συνέδριο της Αmerican Ηistorical Αssociation μια από τις κεντρικότερες εκδηλώσεις ήταν η ιστορική εκτίμηση των εκλογών και της νέας προεδρίας. Οι ομιλητές δήλωναν ότι οι προσδοκίες μας θα πρέπει να είναι συγκρατημένες. Ωστόσο τόνιζαν τη δυναμική που δημιούργησε η νίκη ενός προοδευτικού μαύρου υποψηφίου. Δυναμική όχι μόνο για τις φυλετικές σχέσεις, για την υπερηφάνεια που δημιούργησε σε όλους τους μη ευνοημένους Αμερικανούς. Δυναμική από το κίνημα ακτιβισμού που ξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα και στρατεύτηκε στην υπόθεση Ομπάμα. Θα μπορέσει αυτό το κίνημα να αποκτήσει μια αυτόνομη παρουσία; Το ζήτημα αυτό συζητιέται στα αμερικανικά πανεπιστημιακά κάμπους που αποτελούσαν τα κέντρα κινητοποίησης υπέρ του νέου προέδρου. Υπάρχει χώρος για την παρέμβαση των πολιτών στην πολιτική πέρα από τα κόμματα και τις κλειδωμένες δομές της εξουσίας; Στη συζήτηση αυτή και η Αθήνα με τις κινητοποιήσεις της κουβεντιάζεται ως παράδειγμα μιας χώρας της οποίας οι πολίτες έχουν ενεργό παρέμβαση. Ισως η εικόνα να είναι κάπως εξιδανικευμένη. Πάντως η αυγή της νέας προεδρίας σημαδεύεται από ουτοπικές συζητήσεις και αναζητήσεις. Και αυτό είναι κάτι καλό.
Η εσωτερική πολιτική είναι βέβαια το κυρίαρχο ζήτημα. Εχει κανείς την αίσθηση ότι η εξωτερική πολιτική έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Πάντως οι αμερικανικές εφημερίδες και η κοινή γνώμη είναι πολύ περισσότερο κριτικές απέναντι στο Ισραήλ από ό,τι σε προηγούμενες κρίσεις. Βέβαια το δείγμα γραφής της νέας προεδρίας αναφορικά με τα δημοκρατικά δικαιώματα θα το δούμε στην τύχη του Γκουαντάναμο. Με 250 κρατούμενους και 2.500 φρουρούς και 60 εκατ. δολάρια κόστος υπάρχουν παραπάνω από ένας λόγους να κλείσει. Η υστερία μετά την 11η Σεπτεμβρίου στην Αμερική έχουν όλοι την αίσθηση ότι αρκετά πληρώθηκε. Η Αμερική αλλάζει σελίδα.
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3155